Τι έχουμε δει μέχρι στιγμής; Έχουμε θαυμάσει την απλότητα ή, αλλιώς, ένα φανταχτερό αμάξι με ανύπαρκτη όπισθεν. Στη συνέχεια, αυτοί πλήρωσαν κι εμείς μάθαμε. Στην Μπαρτσελόνα, λοιπόν, χρησιμοποιώντας τα θεμέλια του Ράικαρντ, τοποθέτησε τα κεραμίδια. Προκειμένου, μάλιστα, να ικανοποιήσει το όραμά του, δεν δίστασε να αποδεσμεύσει Ροναλντίνιο, Ετό, Τουρέ και Ζλάταν. Κάτι αντίστοιχο έπραξε και στην Μπάγερν, στην οποία τόλμησε να θέσει εκτός ομάδας το τοτέμ Σβαϊνστάιγκερ, αλλά και τον Κρος, κάτι που, όπως γίνεται αντιληπτό, δεν άρεσε καθόλου στους υποστηρικτές της Μπάγερν. Γιατί να προβεί σε αλλαγές, απορούσε το κοινό των Βαυαρών, από τη στιγμή που η συνταγή του Χάινκες απέδωσε ένα τρεμπλ; Στην Γερμανία, επομένως, αντιμετώπισε μεγάλη αντίσταση στην αλλαγή και ισχυρή πίεση από τα ενδιαφερόμενα μέρη, βιώνοντας την εσωστρέφεια και τον «κομπλεξισμό» μιας μεγάλης ομάδας που δεσμεύεται από μια συγκεκριμένη εταιρική κουλτούρα.
Και κάπως έτσι φτάσαμε στην Αγγλία και, πιο συγκεκριμένα, στο Μάντσεστερ. Τώρα, όμως, στην δεύτερη απόπειρά του εκτός Μπαρτσελόνα, δεν είχε να υπερασπιστεί το τρεμπλ του προκατόχου του: η Σίτι τερμάτισε τέταρτη και καταϊδρωμένη. Θεωρητικά, λοιπόν, είχε κάποια πίστωση χρόνου και ελευθερία κινήσεων. Δεν δίστασε να παροπλίσει τον Χαρτ και, εκ νέου, τον Τουρέ. Όλες οι κινήσεις, ωστόσο, έχουν κάποια λογική. Ο Γκουαρντιόλα θέλει τερματοφύλακα που να παίζει με την μπάλα κάτω και να συμμετέχει στην κυκλοφορία, όπως ακριβώς συνέβαινε με τον Βαλντές και τον Νόιερ σε Μπάρτσα και Μπάγερν αντίστοιχα, και δεν σαγηνεύεται από μέσους που αρέσκονται να κρατάνε την μπάλα πολύ ώρα στα πόδια τους χωρίς να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για εκμετάλλευση του χώρου. Συν τοις άλλοις, έχει μεταλλάξει τον άγουρο Στέρλινγκ στην οργή του Θεού, αποκτώντας μια εσωτερική μεταγραφή, ενώ με άπλετη μεθοδικότητα μετατρέπει τον Ντε Μπρούινε σε wold class player.
Κι όσον αφορά το ξεκίνημα; Με κάθε δόση ρεαλισμού, απλά ιδανικό! Η ομάδα αποδίδει ωραίο ποδόσφαιρο, μπαίνει δυνατά στο πρώτο εικοσάλεπτο, ελέγχει πλήρως το ρυθμό, έχει αυτοματισμούς, πρεσάρει λυσσαλέα στο τερέν του αντιπάλου και, με μπροστάρη τον Αγκουέρο, τσακίζει κάθε αντίπαλη άμυνα. Μα, θα πει κάποιος, εξαιρώντας το ματς με την Γιουνάιτεντ του υπερφίαλου Μουρίνιο, δεν είχε να αντιμετωπίσει κάποιο δύσκολο τεστ. Ναι, πράγματι, όντως έτσι είναι. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά έχει την τύχη να βρίσκεται σε ένα πρωτάθλημα που οι μικρομεσαίες ομάδες, ανεξαιρέτως αντιπάλου, θα προσπαθήσουν να πάρουν μέτρα στο γήπεδο, να παίξουν ανοιχτά και, με μερική αφέλεια, να σκοράρουν. Είναι βέβαιο ότι κάποιες φορές θα το καταφέρουν, αλλά δεν ξέρω πόση τύχη θα έχουν όταν κληθούν να αντιμετωπίσουν τη φιλοσοφία ενός περίεργου τύπου που έχει την τάση να τιμωρεί την αφέλεια.
Συγκεφαλαιώνοντας επιλογικά, οι προβλέψεις από τις Κασσάνδρες, που εμμέσως πλην σαφώς άφηναν να εννοηθεί ότι τα πράγματα στην Αγγλία θα είναι πολύ δύσκολα για τον Γκουαρντιόλα, δεν φαίνεται να ευδοκιμούν. Η προσαρμογή των παιχτών της Σίτι στα θέλω του Ισπανού σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα είναι εντυπωσιακή. Φαίνεται ότι όποιος έχει στο μυαλό του στο ποδόσφαιρο, και μόνο στο ποδόσφαιρο, σε όποια χώρα κι αν βρεθεί, δεν αποπροσανατολίζεται από τον σκοπό του. Όσοι, λοιπόν, έσπευσαν να διαλαλήσουν ότι η προσαρμογή του Γκουαρντιόλα θα είναι δύσκολη στην Αγγλία, έχω να τους πω ότι πιο πιθανό φαντάζει να είναι δύσκολη η προσαρμογή της Αγγλίας στον Γκουαρντιόλα.
Υ.Γ.1 Τι είναι πιο σημαντικό; Ο φιλικός διασυρμός του Άρεως από την Λαμία; Η παρωδία με τις τηλεοπτικές άδειες; Το διαζύγιο Jolie-Pitt; Η αγωνία του Τσίπρα για το αν θα πάρει ο Παναθηναϊκός το πρωτάθλημα; Το δράμα που έζησε ο Φαίδων Γεωργίτσης στο Λονδίνο όταν ήταν 18 χρονών; Το γεγονός ότι στην Θεσσαλονίκη επικρατεί πανδαιμόνιο με τον ΟΑΣΘ;
Υ.Γ.2 O Dee Snider παραδίδει δωρεάν μαθήματα περφομαρίσματος!
