Ο Έλληνας έχει αρκετά μειονεκτήματα. Δεν θα αναλύσω γιατί αυτό συμβαίνει και δεν θα ψάξω να βρω τις ρίζες αυτής της ανόητης κατάστασης που διέπει κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας. Δεν έχω, βλέπετε, καμιά διάθεση να υποδυθώ τον Επιθεωρητή Κλουζώ (φώτο). Ο καθένας μπορεί, αν θέλει, να σπαταλήσει όσο χρόνο επιθυμεί για να εντοπίσει τα γενεσιουργά αίτια. Ο γράφων, πάντως, προτιμά να σπαταλήσει τον χρόνο του σε πιο δημιουργικά πράγματα και καταστάσεις. Έχουμε αναφέρει, άλλωστε, ότι ο χρόνος αντιπροσωπεύει ένα άκρως υποτιμημένο αγαθό.
Ο Έλληνας, λοιπόν, αντί να σχεδιάζει, προτιμά να αυτοσχεδιάζει και μετά αρέσκεται να κατηγορεί τους «άλλους» που δεν έπαιξαν by the book. Κάτι αντίστοιχο λαμβάνει μέρος εδώ και αρκετά, πλέον, χρόνια, με συμπρωταγωνιστή την Τρόικα. Συνιστά η Τρόικα τον «κακό» της υπόθεσης; Κάποιες αποφάσεις, ναι, αποτελούν μονόδρομο, αλλά, εν γένει, μάλλον πρέπει να κοιτάξουμε με αποκρυσταλλωμένη άποψη τον καθρέφτη μας. Η γνώμη μου περί της αποφυγής ατομικής ευθύνης των ψηφοφόρων και της άρνησης του Έλληνα να υποβληθεί σε ποιοτική αναβάθμιση είναι γνωστή και δεν αλλάζει. Ο ψηφοφόρος, εξάλλου, δεν θέλει να ακού(σ)ει από τους πολιτικούς την αλήθεια. Ο λαός λατρεύει τα ψέμματα, τις έωλες υποσχέσεις και τις υπερβολές. Το μόνο που θέλει είναι να ακού(σ)ει τις δικές του απόψεις και τα δικά του πιστεύω από το στόμα των πολιτικών. Την ίδια στιγμή, η Κυβέρνηση πλέει σε πελάγη ευτυχίας. Η βιασύνη μιας νεόκοπης και λίαν απροσάρμοστης κομματικής δομής να κυβερνήσει μια χρεοκοπημένη χώρα συνιστά μια αντιφατική επιτυχία. Καταραμένη εξουσία! Ωστόσο, είναι πολύ διασκεδαστικό να χειρίζεσαι την «ανάπτυξη», τότε που έδεναν τα σκυλιά με λουκάνικα, αλλά η κατάσταση, μαθαίνω, αλλάζει άρδην όταν πρέπει να λάβεις κρίσιμες αποφάσεις υπό αντίξοες συνθήκες.
Ενώπιον τέτοιων καταστάσεων, τι φοβάται η Κυβέρνηση; Πρέπει -επιτέλους!- να αποφασίσει τι φοβάται περισσότερο: τους κινδύνους που αντιμετωπίζει ή τις ενέργειες/μέτρα που θα πρέπει να εφαρμόσει για να τους εξαλείψει; Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι χρειάζεται μεγάλο ταλέντο και τεράστια επιμονή για να βρεθεί μια πολιτική που να συνδυάζει τα μειονεκτήματα κάθε ξεχωριστής ενέργειας. Το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. το πέτυχε κι αυτό και, μάλιστα, σε εξαιρετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Με κάθε δόση αμέριστου θαυμασμού, πρόκειται για άθλο.
Υ.Γ.1 Στα άρθρα που θα ήθελα να γράψω, ας προσθέσουμε και ένα για την Παρί. Νομίζω το αξίζει.
Υ.Γ.2 Η Λέστερ, μετά από ένα αγχωτικό παιχνίδι, και απέναντι σε μια άναρχη Νιούκαστλ, επικράτησε επί του αντιπάλου της και διατήρησε τη διαφορά των πέντε βαθμών από τη δεύτερη Τότεναμ. Θα αντέξει μέχρι τέλους;
Υ.Γ.3 You 've got hands, use them!!!
Ο Έλληνας, λοιπόν, αντί να σχεδιάζει, προτιμά να αυτοσχεδιάζει και μετά αρέσκεται να κατηγορεί τους «άλλους» που δεν έπαιξαν by the book. Κάτι αντίστοιχο λαμβάνει μέρος εδώ και αρκετά, πλέον, χρόνια, με συμπρωταγωνιστή την Τρόικα. Συνιστά η Τρόικα τον «κακό» της υπόθεσης; Κάποιες αποφάσεις, ναι, αποτελούν μονόδρομο, αλλά, εν γένει, μάλλον πρέπει να κοιτάξουμε με αποκρυσταλλωμένη άποψη τον καθρέφτη μας. Η γνώμη μου περί της αποφυγής ατομικής ευθύνης των ψηφοφόρων και της άρνησης του Έλληνα να υποβληθεί σε ποιοτική αναβάθμιση είναι γνωστή και δεν αλλάζει. Ο ψηφοφόρος, εξάλλου, δεν θέλει να ακού(σ)ει από τους πολιτικούς την αλήθεια. Ο λαός λατρεύει τα ψέμματα, τις έωλες υποσχέσεις και τις υπερβολές. Το μόνο που θέλει είναι να ακού(σ)ει τις δικές του απόψεις και τα δικά του πιστεύω από το στόμα των πολιτικών. Την ίδια στιγμή, η Κυβέρνηση πλέει σε πελάγη ευτυχίας. Η βιασύνη μιας νεόκοπης και λίαν απροσάρμοστης κομματικής δομής να κυβερνήσει μια χρεοκοπημένη χώρα συνιστά μια αντιφατική επιτυχία. Καταραμένη εξουσία! Ωστόσο, είναι πολύ διασκεδαστικό να χειρίζεσαι την «ανάπτυξη», τότε που έδεναν τα σκυλιά με λουκάνικα, αλλά η κατάσταση, μαθαίνω, αλλάζει άρδην όταν πρέπει να λάβεις κρίσιμες αποφάσεις υπό αντίξοες συνθήκες.
Ενώπιον τέτοιων καταστάσεων, τι φοβάται η Κυβέρνηση; Πρέπει -επιτέλους!- να αποφασίσει τι φοβάται περισσότερο: τους κινδύνους που αντιμετωπίζει ή τις ενέργειες/μέτρα που θα πρέπει να εφαρμόσει για να τους εξαλείψει; Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι χρειάζεται μεγάλο ταλέντο και τεράστια επιμονή για να βρεθεί μια πολιτική που να συνδυάζει τα μειονεκτήματα κάθε ξεχωριστής ενέργειας. Το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. το πέτυχε κι αυτό και, μάλιστα, σε εξαιρετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Με κάθε δόση αμέριστου θαυμασμού, πρόκειται για άθλο.
Υ.Γ.1 Στα άρθρα που θα ήθελα να γράψω, ας προσθέσουμε και ένα για την Παρί. Νομίζω το αξίζει.
Υ.Γ.2 Η Λέστερ, μετά από ένα αγχωτικό παιχνίδι, και απέναντι σε μια άναρχη Νιούκαστλ, επικράτησε επί του αντιπάλου της και διατήρησε τη διαφορά των πέντε βαθμών από τη δεύτερη Τότεναμ. Θα αντέξει μέχρι τέλους;
Υ.Γ.3 You 've got hands, use them!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;