Ξεκινάμε με το Old Trafford. Βλέπει, λοιπόν, κάποιος το σκορ του αγώνα (4-1) και σκέφτεται ότι η Μάντσεστερ έπαιξε ποδόσφαιρο ή, έστω, επικράτησε εύκολα. Τρίχες κατσαρές. Η Μάντσεστερ, για ακόμα μία φορά, ήταν για λύπηση. Δεν είχε την κατοχή, δεν είχε την πρωτοβουλία, δεν είχε κάτι που να θύμιζε την Μάντσεστερ του Σερ Άλεξ. Κι όμως, εν πολλοίς, μιλάμε για το ίδιο υλικό! Οι επιστροφές ήταν πολύ αργές, ιδίως αυτές των ακραίων μπακ, η ομάδα δεν μπορούσε να διαχειριστεί τα τετραγωνικά, οι παίχτες πήγαιναν σχεδόν πάντα δεύτεροι στις μονομαχίες και, ενώ οι παίχτες έχουν κάποια ταχύτητα, η ομάδα είναι αργή σε πόδια και σκέψη. Ποιο ήταν το τακτικό ''τρικ'' του Μόγιες; Βαθιές μπαλιές στην άμυνα της Άστον Βίλα και άσε τον Ρούνεϋ να τρέχει. Συγγνώμη, αλλά τέτοια εντολή μπορώ να δώσω ακόμα κι εγώ. Γιατί, εν τέλει, κέρδισε η Μάντσεστερ; Λόγω ποιότητας ορισμένων παιχτών. Και τίποτα άλλο. Αν η εικόνα της ομάδας δεν βελτιωθεί άμεσα με κάποιον μαγικό τρόπο, πολύ φοβάμαι ότι θα γίνουμε αυτόπτες μάρτυρες ενός επικού διασυρμού από την Μπάγερν Μονάχου.
Μένουμε Αγγλία, πάμε σε άλλη πόλη. Από το Μάντσεστερ, στο Λονδίνο. Με την Άρσεναλ να μην αγωνίζεται απέναντι στην Σίτι, αλλά να τίθεται κόντρα στον εαυτόν της. Το στοίχημα, επί της ουσίας, για τον Βενγκέρ ήταν να μην διασυρθεί! Και, κουτσά-στραβά, τα κατάφερε. Ο Πελεγκρίνι, γνωρίζοντας ότι η αμυντική γραμμή της Άρσεναλ παραμένει ψηλά, ακόμα και σε ματς υψηλής έντασης και επικινδυνότητας, έπαιξε ένα γνήσιο ποδόσφαιρο αναμονής και περίμενε υπομονετικά να πιάσει ανοργάνωτη την άμυνα της Άρσεναλ για να βγει στην κόντρα. Εν πολλοίς, το πέτυχε, αλλά ίσως δεν ρίσκαρε όσο θα έπρεπε. Σκέφτηκε, ίσως, ότι ακόμα και ένας βαθμός είναι σημαντικός. Πόσω μάλλον όταν γνώριζε την ήττα της Τσέλσι από την Κρίσταλ Πάλας. Η Άρσεναλ, πάλι, ευτύχησε να έχει σε μεγάλη βραδιά τον Ροσίτσκι. Ο Τσέχος, ο οποίος πρόσφατα ανανέωσε το συμβόλαιό του, έκανε ό,τι ήθελε την άμυνα της Σίτι, με τον Πελεγκρίνι να μην μπορεί να βρει αντίδοτο. Ναι, ο Αρτέτα για μία ακόμα φορά στάθηκε στο ύψος του, ο Φλαμινί έτρεξε κάθετα και παράλληλα, αλλά η ομάδα χρειάζεται μπομπάτο επιθετικό και ένα κυνοειδές αμυντικό χαφ που να δαγκώνει τους πάντες και τα πάντα. Κι όταν έχεις τον Ποντόλσκι να δίνει ένα ανούσιο πλάτος και να μοιράζει παράλληλες πασούλες, το πρόβλημα εντείνεται. Επομένως, να μην κατηγορώ τον Ζιρού. Το παιδί είναι φιλότιμο και κάνει ό,τι μπορεί. Όπως ό,τι μπορεί θα κάνει και η Λίβερπουλ για να πάρει την νίκη κόντρα στην Τότεναμ.
Και κλείνουμε με Ισπανία. Στο Μπιλμπάο, στο θρυλικό Σαν Μαμές, ο Βαλβέρδε έχει δημιουργήσει ένα σύνολο που παίζει πραγματικό ποδόσφαιρο. Λαμβάνοντας υπόψη και την εταιρική κουλτούρα των Βάσκων, ουδείς μπορεί να διαφωνήσει ότι πρόκειται για σπάνιο ποδοσφαιρικό φαινόμενο. Και για αυτό τέτοιες ομάδες έχουν τον αμέριστο σεβασμό μου. Χθες, πάντως, φαίνεται ότι ο Βαλβέρδε δεν ήταν έτοιμος για να αντιμετωπίσει την αρμάδα του Σιμεόνε. Προηγήθηκε νωρίς, μόλις στο 5' λεπτό, με τον Μουνιαΐν να αποδεικνύεται πιο γρήγορος από τα πόδια του Χουαφράν και την έξοδο του Κουρτουά, αλλά τότε, με την Μπάρτσα να έχει επικρατήσει στην έδρα της Εσπανιόλ, ξύπνησαν τα πρωτόγονα ένστικτα των φιλοξενουμένων. Το πρώτο μέρος, λοιπόν, κύλησε με την Ατλέτικο να πιέζει ψηλά, ακόμα και μετά την ισοφάριση με το γκολ του Ντιέγκο Κόστα (φώτο), και να δυσκολεύει τρομακτικά την Μπιλμπάο να απεγκλωβίσει την μπάλα από την άμυνα. Στην επανάληψη (κλισέ), οι Μαδριλένοι έκαναν την ανατροπή, αναγκάζοντας τους Βάσκους να βγουν μπροστά. Ο Βαλβέρδε έριξε στο ματς τους επιθετικούς του και έδωσε εντολή να ανέβουν οι γραμμές. Το πλάτος, εν τω μεταξύ, κι από τις δυο πλευρές, μοιραία, άνοιξε. Εν κατακλείδι, η ηρωική Μπιλμπάο δεν μπόρεσε να στερήσει τη νίκη από την Ατλέτικο. Έχω σκοπό να γράψω ένα αναλυτικό άρθρο για αυτήν την εκπληκτική ομάδα, δημιούργημα του Σιμεόνε, η οποία δεν καταλαβαίνει από έδρες, πίεση και κούραση. Ναι, έχει πιο δύσκολο πρόγραμμα από Ρεάλ και Μπάρτσα, αλλά ήδη πέρασε από το Μπλμπάο. Και όλοι περιμένουν να δουν αν θα αντέξει μέχρι τέλους.
Υ.Γ.1 Μην απορείτε γιατί δεν γράφω για την Αρειανάρα. Θα έρθει η ώρα της. Απλά να πω ότι δεν θέλω τον Κούγια και διαφωνώ πλήρως με κάτι περίεργες ενστάσεις που έγιναν από την Π.Α.Ε. Άρης εις βάρος του Πλατανιά και δεν ξέρω κι εγώ ποιανού άλλου.
Υ.Γ.2 «Οδηγούμε την χώρα στην έξοδο από την κρίση»
Ευάγγελος Βενιζέλος
Υ.Γ.3 Λατρεύω το φινίρισμα!