Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2013

Για να ξεβρωμίσει ο τόπος

Έχω αναφέρει πολλάκις ότι το αυτονόητο είναι πολύ ενοχλητικό. Το να αποθεώνεις το αυτονόητο υποδηλώνει παθογένεια. Το να οραματίζεσαι το αυτονόητο υποδηλώνει παθογένεια. Το να είσαι ανήμπορος να πράξεις το αυτονόητο υποδηλώνει παθογένεια. Σας προξενεί έκπληξη; Κακώς. Κάκιστα. Έτσι όπως έχουμε δομήσει την κοινωνία -ναι, εγώ κι εσείς: όλοι μας- πρέπει να είμαστε ευτυχείς που βρισκόμαστε στο συγκεκριμένο status quo. Διότι τίποτα δεν είναι τόσο κακό, ώστε να μην μπορεί να γίνει χειρότερο. Και μπορεί η Κυβέρνηση να έχει θεοποιήσει τα πρωτογενή πλεονάσματα και τα νούμερα, αλλά η πραγματική ζωή δεν αποτελείται από άψυχους αριθμούς και διαγράμματα. Πρόκειται, δηλαδή, περί στατιστικής πλάνης. Τι να τα κάνω τα πρωτογενή πλεονάσματα, ενόσω η ανεργία καλπάζει σαν τη φαντασία μου; Έχουμε φτάσει σε ένα κρίσιμο σημείο. Στο μεταίχμιο του να αποφασίσουμε τι θέλουμε να κάνουμε από εδώ και πέρα. H εμπιστοσύνη δεν κερδίζεται με τα λόγια. Αλλά με τις πράξεις. Και οι Έλληνες πολίτες, όλοι οι Έλληνες πολίτες, πρέπει -επιτέλους!- να ξεκινήσουν την νοητική προσπάθεια και να σταματήσουν τα πολιτικά και κοινωνικά πειράματα.


Ξεφύγαμε, όμως. Λέγαμε για το αυτονόητο. Με κουράζει αφάνταστα να εξηγώ δεδομένες καταστάσεις. Και ντρέπομαι όταν το κάνω αυτό. Πρώτον, νοιώθω, λόγω ιδιοσυγκρασίας, ότι βιάζω την νοημοσύνη μου και, δεύτερον, αισθάνομαι ότι υποτιμώ τη δική σας. Όμως, ακούγοντας απόψεις φίλων, δημοσιογράφων και πολιτικών, αρχίζω να καταλαβαίνω ολοένα και πληρέστερα ότι πολλές φορές η (επ)εξήγηση του αυτονόητου αποδεικνύεται ανακουφιστικό φάρμακο για ορισμένους. Για να γλιτώσουμε από την υπερπληροφόρηση που μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην παραπληροφόριση. Το ότι κάποιοι δεν μπορούν να συλλάβουν το αυτονόητο είναι το χειρότερο. Εξάλλου, χωρίς τους χαζούς τι θα έκαναν οι έξυπνοι; Πώς θα φανέρωναν την νοητική τους υπεροχή; Το χείριστο είναι ότι υπάρχουν και κάποιοι που αρνούνται να το αντιληφθούν. Όπως είναι προφανές, η εξήγηση του αυτονόητου (ενδέχεται να) είναι λυτρωτική για εκείνους που δεν μπορούν να καταλάβουν. Δεν χάνεις τον χρόνο σου. Δεν πάει στράφι η προσπάθεια. Το παλεύεις. Το συζητάς. Το τσουλάς το πράγμα. Με τους υπόλοιπους, πάλι, αυτούς που δεν θέλουν, οι οποίοι αποτελούν μεγάλο κομμάτι της πίτας, δεν αξίζει να ασχοληθείς. Σαν να προσπαθείς να βγάλεις νερό από μία πέτρα. Επομένως, το να προσπαθήσω να εκλογικεύσω κάθε αντίδραση για την ύπαρξη του αυτονόητου, αποτέλεσε αν μη τι άλλο μεγάλη πρόκληση, καθώς το να ερμηνεύσεις με τη λογική παράλογες συμπεριφορές αποδεικνύεται πιο δύσκολη αποστολή από το να φτιάξεις μόνος σου home made μιλφέιγ.

Είχα πει, λοιπόν, προ εκλογών, ότι θα ήθελα την Χρυσή Αυγή μέσα στη Βουλή. Για να λειτουργεί ως αντίβαρο στις πολιτικές σκοπιμότητες ορισμένων. Καθώς περνούσε ο καιρός, διαπίστωσα ότι έκανα λάθος. Ξέχασα ότι η Βουλή έχει μετατραπεί προ πολλού σε θίασο δεύτερης και τρίτης διαλογής. Το αμέλησα. Η χώρα έχει ανάγκη από ανθρώπους που νοιάζονται για το κοινό συμφέρον. Έχει ανάγκη από διοίκηση. Από ηγεσία. Όχι ζογκλέρ και φαφλατάδες. Με έφεση στα μπινελίκια, τα κλωτσίδια, τα χαστούκια και τις παρελάσεις. Και με τάση να προπονούν τους (λαθρο)μετανάστες στο τρέξιμο. Έχετε δει πώς τρέχουν οι Πακιστανοί; Τερματίζουν το κατοστάρι σε εφτά δευτερόλεπτα. Τύφλα να έχει ο Μπολτ. Τέλος πάντων. Για αυτά τα πράγματα, επομένως, έχουμε και τους ''πολιτισμένους'' κουστουμαρισμένους της Βουλής. Δεν χρειαζόμαστε και (τους) ''απολίτιστους''. Δεν θέλουμε άλλη χαζομάρα. Μπουχτίσαμε. Στη συνέχεια, με αφορμή την περίπτωση Αντετοκούμπο, υπέπεσα και σε δεύτερο λάθος, καθώς θεώρησα ότι το σύστημα θα απορροφούσε το κόμμα του Μιχαλολιάκου. Το ομολογώ: υπήρξα αφελής. Επιπλέον, ισχυριζόμουν ότι η καλύτερη πολιτική της Χρυσής Αυγής είναι να αφήνει τους βουλευτές των κομμάτων εξουσίας να βγαίνουν στην κάμερα. Σε αυτό έπεσα διάνα. Κάθε φορά που έβγαιναν στο γυαλί, το κόμμα τσίμπαγε ψήφους. Το ίδιο ίσχυε για τους δημοσιογράφους, οι οποίοι είναι τόσο ανίδεοι και αδαείς που δεν μπόρεσαν σε κανένα σημείο να αντιληφθούν ότι το επικοινωνιακό εμπάργκο -πάντοτε ''δημοκρατικό''- λειτουργούσε υπέρ του κόμματος. Η αλλαγή πλεύσης, με τη μερική άρση του εμπάργκο, αποδείχτηκε καταστροφική για την αξιοπιστία των Μ.Μ.Ε. και τη βιωσιμότητα των αντίπαλων παρατάξεων.


Κι αυτό διότι τέτοιες συμπεριφορές υποχρέωσαν ορισμένους συμπολίτες μας, ρίχνοντας ψήφο διαμαρτυρίας, να επιλέξουν ακραίες πολιτικές και ακραίους πολιτικούς. Ναι, δεν ήταν σωστό. Πρόκειται για άσχημη αντίδραση υψηλού ρίσκου. Μη υπολογισμένου. Η πολιτική -και οι ζωές μας- δεν είναι απλή υπόθεση. Δεν είναι παιχνίδι. Και δεν είναι μαθηματικά. Να διορθώνεις, δηλαδή, το λάθος με λάθος και να βγαίνει το αποτέλεσμα σωστό. Ούτε είναι παγωτό για να πειραματίζεσαι με γεύσεις. Σήμερα έφαγα φράουλα με κομματάκια Σαμαρά, αύριο σορμπέ ΣΥ.Ρ.ΙΖ.Α και μεθαύριο δοκιμάζω στρατσιατέλα με σιρόπι Χρυσής Αυγής. Όμως, ορισμένη μερίδα του λαού έκρινε ότι η δυσφήμηση των λοιπών κομμάτων και των Μ.Μ.Ε., και μάλιστα σε οριακό βαθμό συκοφαντίας, εις βάρος της Χρυσής Αυγής, ήταν η καλύτερη διαφήμιση. Για να τους έχουν κηρύξει τέτοιο πόλεμο, θα σκεφτεί κάποιος, σημαίνει ότι τους υπολογίζουν. Τους φοβούνται. Και η πικρή αλήθεια είναι ότι χωρίς την πολύτιμη συνδρομή των πολιτικών, των πολιτικών και των δημοσιογράφων, εδώ και πολλά χρόνια, η Χρυσή Αυγή δεν θα είχε εκτοξευθεί σε διψήφια ποσοστά. Σε καμία περίπτωση. Κι αυτό είναι γκαραντί.

Ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, λοιπόν, έσπευσε να αντιμετωπίσει τον φασισμό και τον ναζισμό -ή ''φασισμό'' και ''ναζισμό''. Τα αντανακλαστικά της Κυβέρνησης -και του Κράτους- με αφήνουν έκπληκτο. Απόδειξη ότι, όταν θέλουν, μπορούν. Χωρίς χρονοτριβές. Δίχως πολλά λόγια. Και με υψηλή αποτελεσματικότητα. Γιατί σε άλλες περιπτώσεις δεν κινήθηκαν εξίσου αστραπιαία; Μήπως τα κριτήρια είναι επιλεκτικά; Μήπως τα κίνητρα είναι αξιοπερίεργα; Γιατί, εν τέλει, η Κυβέρνηση (κατα)πολεμάει τον φασισμό/ναζισμό; Για να τον πατάξει ή επειδή βλέπει ότι γλιστράει η εξουσία μέσα από τα χέρια της; Μήπως πρόκειται για κίνηση εντυπωσιασμού; Μήπως επαναφέρει στην επικαιρότητα τον φασισμό και τα παράγωγα αυτού -και κυρίως τον αντιφασισμό: κι αυτό μορφή φασισμού είναι- για να προασπίσει τα προνόμιά της και να (απο)δείξει ότι οι δημοκρατικοί θεσμοί ζουν και βασιλεύουν; Και πώς γίνεται όλα τα κόμματα, όλες οι παρατάξεις, από όποιο πολιτικό μονοπάτι κι αν προέρχονται, να έχουν συστρατευθεί συλλήβδην εναντίον της Χρυσής Αυγής; Να γίνονται μια γροθιά απέναντι στα μυώδη παλικάρια με τα ξυρισμένα σβέρκα, τη στιγμή που δεν μπορούν να τα βρουν σε εθνικό επίπεδο για ζητήματα υψίστης σημασίας (υγεία, παιδεία, εξωτερική πολιτική, εθνική άμυνα, οικονομία); Δεν επιθυμούν, ήθελα να ήξερα, να ανακουφίσουν τον ελληνικό λαό;

Πάντως, καλώς προσπαθούν να θέσουν υπό έλεγχο τον φασισμό, τον ναζισμό και λοιπά. Αλλά το κάνουν με λάθος τρόπο: καταραμένη παιδεία! Διότι εδώ έχουμε να κάνουμε με βουλευτές που έχουν εκλεγεί από σεβαστή μερίδα του εκλογικού σώματος κι όχι με κάποια ανεπίσημη συμμορία ή οπαδικό σύνδεσμο -ας μην το ξεχνάμε. Ο μόνος που μπορεί να βγάλει την Χρυσή Αυγή εκτός Βουλής είναι εκείνος που την έβαλε εξαρχής: ο ελληνικός λαός. Ουδείς άλλος. Όλα αυτά που ακούγονται, περί επίκλησης νόμων και λοιπά, είναι παραμύθια της Χαλιμάς. Λόγια ανούσια. Κενά. Μπας και εντυπωσιαστεί κάποιος με χαλαρούς νοητικούς μηχανισμούς. Κάποιος αιθεροβάμων. Όμως, είναι λιγάκι υποκριτικό να μην έχει συλληφθεί κανένας βουλευτής εδώ και 40 χρόνια, για πολύ σοβαρά αδικήματα και εγκλήματα, και τώρα να περνάνε βραχιόλια σε βουλευτές χωρίς να έχουν στοιχεία που να αντέχουν σε δίκη. Φτωχό κατηγορητήριο, δηλαδή. Έχει ακούσει κανείς κάποιον δημοσιογράφο, δικηγόρο, δικαστή, βουλευτή ή Υπουργό να κάνει λόγο για ακλόνητες αποδείξεις; Για αδιάσειστα πειστήρια; Για τεκμηριωμένα στοιχεία; Προσωπικά δεν έχω ακούσει τίποτα κι από κανέναν. Εκτός αν θεωρείται έγκλημα να έχεις στο σαλόνι σου μια προσωπογραφία του Χίτλερ ή ένα μπουκάλι κρασί με την φιγούρα του Μουσολίνι να κοσμεί την ετικέτα. Μπορεί να μην συμφωνούμε, μπορεί να είναι κατακριτέο, αλλά τέτοια ντεκόρ δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ενοχοποιητικά και δεν στέκονται ως επιχειρήματα σε κανένα δικαστήριο. Κι όποιος επιθυμεί να φτιάξει καινούριο συκώτι από το γέλιο μπορεί να διαβάσει το κατηγορητήριο εις βάρος του Ηλία Κασιδιάρη. Ούτε στο Χόλιγουντ δεν υπάρχει τέτοιο σενάριο. Μπορεί, πάλι, να τους δικάσουν για φοροδιαφυγή. Όπως τον Αλ Καπόνε (φώτο). Αλλά, για να σοβαρευτούμε, πολύ φοβάμαι ότι αυτή η τσαπατσούλικη και άτσαλη συμπεριφορά θα γυρίσει μπούμερανγκ, με τα Μ.Μ.Ε., την Κυβέρνηση και την Δικαιοσύνη -προσοχή: η Δικαιοσύνη δεν είναι κουτσομπολιό- να εκτίθενται ανεπανόρθωτα. Συν το ότι η Χρυσή Αυγή θα συσπειρωθεί έτι περισσότερο και θα γίνει πιο σκληροπυρηνική. Για να μην πω ότι ενδέχεται να ηρωποιηθεί κιόλας.

Κλείνοντας, και συγγνώμη για την έκταση του κειμένου, έχω να πω κάτι προς τον κύριο Πορτοσάλτε και λοιπούς κλώνους που διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους αναφορικά με κάποιους συμπολίτες μας, οι οποίοι, σύμφωνα με ίδιους τους δημοσιογράφους, θίγονται για τα τεκταινόμενα που αφορούν την Χρυσή Αυγή. Αγαπητοί μου δημοσιογράφοι, δεν καταλάβατε σωστά. Δεν έγιναν ξαφνικά οι Έλληνες θιασώτες του Χίτλερ και του Μουσολίνι -του Στάλιν; Δεν θίχτηκαν με αυτά που έγιναν στην Χρυσή Αυγή, αλλά με αυτά που (δεν) γίνονται εδώ και δεκαετίες. Κατ' εξακολούθησιν. Και συνειδητά. Διότι εύλογα αναρωτιέται ο πολίτης, γιατί η Κυβέρνηση δεν δείχνει παρόμοια ευαισθησία και σε άλλα θέματα που ταλανίζουν την ελληνική πραγματικότητα. Η επιλεκτική απονομή δικαιοσύνης ενοχλεί -χωρίς αυτό να σημαίνει, σε καμία περίπτωση, ότι τα εγκλήματα των μεν δικαιολογούνται ή νομιμοποιούνται από εκείνα των δε. Αλλά το αναφέραμε και στην εισαγωγή: το αυτονόητο κάποιοι αρνούνται να το καταλάβουν και να το αποδεχτούν. Ας ξεβρωμίσει ο τόπος, λοιπόν. Από όλους.

Υ.Γ.1 Ευχαριστώ τα δύο άτομα, χωρίς να σχετίζονται οι περιπτώσεις τους, που τις τελευταίες μέρες έχουν καταφέρει να με ξενερώσουν. Να με απογοητεύσουν. Να με στενοχωρήσουν. Να πέσουν στα μάτια μου. Να χάσουν την εκτίμησή μου. Κι αν η πρώτη περίπτωση δεν πρόκειται ποτέ να με χάσει από φίλο, διότι τον αγαπώ -μην το πάρετε στραβά, σάτυροι!- και θα κάνω ό,τι μπορώ για να τον βοηθήσω, η δεύτερη περίπτωση, μια ανηλεής τύπισσα, απέδειξε ότι η παρανοϊκή παράνοια είναι σαν το χρέος της Ελλάδας: χωρίς πάτο. Ειδικά η δεύτερη περίπτωση, η οποία δεν ξέρω αν μπορούσε να με ξενερώσει/απογοητεύσει/στενοχωρήσει περισσότερο, μού έδωσε την απάντηση σε ένα ερώτημα που έβλεπα ότι απασχολούσε συνομίληκούς μου. Οι άνδρες δεν γίνονται γουρούνια  από μόνοι τους. Τον δρόμο τον δείχνουν οι γυναίκες, τις οποίες όπως έχουμε πει συχνά, εμείς κακομαθαίνουμε. Και μετά πάει το καλό, νορμάλ παιδί και πέφτει πάνω στην κακομαθημένη γκόμενα. Το αποτέλεσμα; Γίνεται γουρούνι και φέρεται μαλακισμένα. Φαύλος κύκλος, δηλαδή. Προσωπικά, πάντως, αρνούμαι να γίνω γουρούνι. Χτυπήστε όσο θέλετε. Δεν μασάω. Κι ας μου έλεγε ένας φίλος τις προάλλες ότι αυτές οι αξίες που έχω περί ανθρωπίνων σχέσεων θα με φάνε λάχανο. Ε, ας με φάνε.

Υ.Γ.2 Tarzan Boy!

25 σχόλια:

  1. Δεν κάνω "βαθυστόχαστη" πολιτική ανάλυση για τη Χ.Α. Μόνο κάποια δεδομένα.
    1. Έχει πολύ στενές σχέσεις με το κοινό έγκλημα. Αρκετά φυσικά πρόσωπα ανήκουν και στις δυό συνομοταξίες.
    2. Έχει πολύ στενές σχέσεις με θύρες οπαδών και - κάποιους από - τους συνδέσμους τους. Κάτι σαν κέντρο νεοσυλλέκτων και βασικής εκπαίδευσης.
    3. Έχει πολύ στενή συνεργασία με τις διωκτικές αρχές, ειδικά τα επίλεκτα τμήματά τους.

    Αυτά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Υπουργέ, μπορεί να έχουν όλα αυτά που λες κι ακόμη παραπάνω. Μπορεί να αποδειχτεί σε δίκη; Υπάρχουν στοιχεία για αυτά τα πράγματα; Ειδάλλως, λέμε, και λένε, λόγια του αέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν αναφέρθηκα στα γεγονότα για να τους καταδικάσει η Δικαιοσύνη, που δεν έχει εξάλλου το ελεύθερο, χειραγωγείται.

      Ο στόχος είναι να καταλάβουν οι επισκέπτες του ιστολογίου τι ισχύει.

      Διαγραφή
    2. Το τι ισχύει και τι δεν ισχύει, ας αφήσουμε να το κρίνουν οι αναγνώστες -και οι νομικοί. Εγώ απλά παρέθεσα την κοινωνικο-πολιτική διάσταση του θέματος. Τουλάχιστον προσπάθησα.

      Διαγραφή
  3. Για το Υ.Γ.

    Η ζωή είναι ένα παιχνίδι. Στην αρχή σου προκαλεί το ενδιαφέρον, παρακολουθείς πως το παίζουν, ξεκινάς να παίζεις, ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ ΝΑ ΧΑΝΕΙΣ, γίνεσαι καλός παίκτης.

    Αν δεν περάσεις από το στάδιο αποδοχής της ήττας δεν πρόκειται ποτέ να γίνεις καλός παίκτης. Δεν θα φταις εσύ ποτέ, πάντα κάποιοι άλλοι.

    Στο παράδειγμα, της ανεπαρκούς λογικής και ηθικής γυναίκας, σκέπτεσαι ότι δεν αξίζει να χάνεις το χρόνο σου για να "κερδίσεις". Τιγκανά μ' ελαφρά, πας παρακάτω. Δεν αλλάζεις χαρακτήρα αφού οι αρχές σου δεν αποδέχονται παρόμοια αλλαγή. Αλλάζεις το θηλυκό που σε ενδιαφέρει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μίλησα από την αντρική σκοπιά, αλλά το ίδιο ισχύει και για τις γυναίκες. Προσπερνούν τον ανεπαρκούς λογικής και ηθικής άντρα και πάνε παρακάτω, στον επόμενο.

      Διαγραφή
    2. Ναι, αλλά εδώ προσπερνούν και τον άνδρα με την επαρκή λογική και την ηθική πυξίδα! Κι όπως έχω πει στο παρελθόν, οι γυναίκες καταλήγουν να θέλουν ένα τύπο που δεν θα τους χαλάει χατήρι (κυρίως λακαμά με λεφτά) και οι άνδρες καταλήγουν να κυνηγάνε γυναίκες που δεν στροφάρουν και πολύ (κυρίως χαζή με εμφάνιση). Και μετά βγαίνουν οι γυναίκες και λένε ότι δεν υπάρχουν γνήσιοι άνδρες και βγαίνουν οι άνδρες και λένε ότι δεν υπάρχει λογική γυναίκα. Μα κανείς από τους δυο δεν τους ψάχνει!

      Διαγραφή
  4. Χάρης

    Κάνθαρε, πριν περάσω στο κυρίως πιάτο, θέλω να
    ξεκαθαρίσω ότι ούτε στηρίζω την Χρυσή Αυγή, ούτε προκειται να το κάνω ποτέ. Ούτε είμαι δικηγόρος τους. Σε αντίθεση με τους Δημοκράτες της πλάκας, εγώ δεν δαιμονοποιώ την Χρυσή Αυγή ότι θα φέρει απαραίτητα τον φασισμό και θα καταστρέψει την ήδη κατεστραμμένη Ελλάδα και την ήδη λειψή Δημοκρατία, για μένα είναι απλώς άλλο ένα κόμμα. Απλώς έχουν συμβεί πράγματα που βιάζουν την όποια νοημοσύνη διαθέτω.

    Η Χρυσή Αυγή δεν είναι καινούριο φρούτο. Δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε ΛΑΟΣ, ή τους άλλους με τον Καποδίστρια. Η ΧΑ υπάρχει 20-30 χρόνια. Πάντοτε κατέβαιναν σε εκλογές (με έγκριση προφανώς από Δικαστήριο, όπως κάθε κόμμα), κι ας έπαιρναν από τα 3 το μακρύτερο. Θεωρούνταν γραφικοί (σαν τον Βασίλη Λεβέντη, τον Τζήμερο, τον Βεργή, κλπ) και ο κόσμος δεν τους ψήφιζε. Δεν μπορεί τώρα το Κράτος, 30 χρόνια μετά, να τους λέει παράνομους, ενώ μέχρι τώρα τους ενέκρινε. Αυτό είναι παράλογο. Σημαίνει είτε σκοπιμότητα, είτε ότι οι Δικαστές δεν έκαναν σωστά την δουλειά τους τόσα χρόνια και τους αδειοδοτούσαν, και τώρα πρέπει να διωχθούν πειθαρχικά κατόπιν εορτής. Προφανώς ισχύει το πρώτο, ενώ το δεύτερο δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει ποτέ στην Ελλάδα.

    Υπεύθυνοι για την θεαματική άνοδο της Χρυσής Αυγής είναι ΟΛΟΙ όσοι πρωταγωνίστησαν τα 40 χρόνια της Μεταπολίτευσης. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ κατέστρεψαν, διέφθειραν και χρεοκόπησαν την Ελλάδα. Το ΚΚΕ νοιάστηκε περισσότερο για τον τυφλό συνδικαλισμό (παρέα με τους πρασινοφρουρούς, μην ξεχνιόμαστε), παρά για το δικαίωμα των ανθρώπων στην δουλειά. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα τουρλουμπούκι, αγωνίζεται για τους λαθρομετανάστες (προσοχή, τους λαθραίους, όχι τους νόμιμους) και, εντελώς τυχαία, απαιτεί να έχουν δικαίωμα ψήφου (από πού και ως πού?). Για τους Έλληνες ψηφοφόρους και φορολογούμενους ούτε λόγος - α, ναι, ξέχασα ότι θέλει να τους προσλάβει όλους ξανά στο Δημόσιο. Ο ΛΑΟΣ το έπαιζε ακροδεξιά και εθνικισμός, αλλά έκανε το λάθος να μπει στην συγκυβέρνηση και το πλήρωσε. Ο Καρατζαφέρης με την μία κολοτούμπα μετά την άλλη πρόδοσε τους ψηφοφόρους της ακροδεξιάς. Όλοι αυτοί, μαζί με τους λοιπούς προδομένους (ή "προδομένους", δηλαδή τους ξεβολεμένους του Δημοσίου και του Συνδικαλισμού) από τα 2 μεγάλα κόμματα, έδωσαν την ψήφο τους στα 2 φρούτα της εποχής μας, τον ΣΥΡΙΖΑ και την Χρυσή Αυγή. Είναι πραγματικά ντροπή ένα κόμμα που πάλευε χρόνια να μπει στην Βουλή με 3-3,5% (και σαν Συνασπισμός, και ως ΣΥΡΙΖΑ) να γίνεται αξιωματική αντιπολίτευση με σχεδόν 30%, και μια περιθωριακή συμμορία να παίρνει 7% (και με τις δημοσκοπήσεις να τους ανεβάζουν σε διψήφια νούμερα).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χάρης

    Το κυνηγητό στην Χρυσή Αυγή μου θυμίζει το φιάσκο με τα στημένα στο ποδόσφαιρο. Μπήκε κόσμος φυλακή επειδή έτσι ήθελε ο Τζέφρυ (ως επικοινωνιακό αντιπερισπασμό την εποχή των Μνημονίων και των γιαουρτωμάτων), οι Μπέος-Τσακογιάννης-Μάκαρος έμειναν 1+ χρόνο προφυλακισμένοι, αλλά εν τέλει όλη αυτή η ιστορία ήταν μια τρύπα στο νερό (όχι ότι δεν έγιναν στησίματα, αλλά απλώς δεν αποδείχθηκε τίποτα). Έτσι το βλέπω να γίνει και με την Χρυσή Αυγή. Όχι ότι είναι καλά παιδιά, αλλά δεν πιστεύω ότι θα αποδειχθεί κάτι (έχουν ήδη αφεθεί ελεύθεροι οι περισσότεροι). Μια τρύπα στο νερό. Αν είχαν κάτι χειροπιαστό εναντίον τους, δεν θα μας βομβάρδιζαν αγωνιωδώς τα κωλοκάναλα όλη μέρα με αυτή την ιστορία. Θα τους είχαν συλλάβει, και άνετα και ωραία θα ετοιμαζόταν το Δικαστήριο για μετά από μερικούς μήνες. Ο στόχος δεν είναι να εξαρθρώσουν την Χρυσή Αυγή σαν την 17Ν, γιατί όπως είπα δεν έχουν τίποτα τρανταχτά στοιχεία και κατασκευάζουν παραμύθια για εντυπωσιασμό των ιθαγενών ηλιθίων στην Ελλάδα. Στόχος είναι η λασπολογία αυτού του κόμματος και η αποτροπή των ψηφοφόρων από το να τους ξαναψηφίσουν, με το να μας βομαρδίζουν με τα "δαιμονικά" πράγματα που κάνουν τα παιδιά της ΧΑ.

    Εδώ είναι που εξοργίζομαι. Η επιλεκτική αντιμετώπιση των πραγμάτων. Είναι έγκλημα και ανήθικο ο Κασιδιάρης (σύμφωνα με το γελοίο σενάριο που παρουσιάζουν τα ΜΜΕ) να στρατολογεί και να εκπαιδεύει νέους για να γίνουν Rambo και φονιάδες, και είναι δημοκρατικό δικαίωμα να στρατολογείται, να διαφθείρεται και να "δασκαλεύεται" η νεολαία στα Πανεπιστήμια από ΠΑΣΠ, ΔΑΠ, ΠΚΣ, ΕΑΑΚ, και από λοιπές Δημοκρατικές Δυνάμεις. Επίσης, ένας φόνος είναι απειλή για την Δημοκρατία αν γίνει από την ΧΑ, ενώ το τριπλό φονικό της Marfin το κάνανε όλοι γαργάρα και απλά το προσπερνάνε. Το αντιμετωπίζουν απλώς ως μια ατυχή στιγμή που δεν έπρεπε να συμβεί ("ένα στιγμιαίο λάθος", όπως θα έλεγε ο Πασχάλης), και δεν υπάρχει λόγος να ασχολούμαστε. Ούτε κραυγές από τα ΜΜΕ, ούτε πορείες, ούτε τίποτα. Είναι απορόπαιο να έχει ο άλλος φωτογραφίες του σφαγέα της ανθρωπότητας Χίτλερ στο σπίτι του, και φυσιολογικό να έχει φωτογραφίες του Στάλιν, του σφαγέα εκατομμυρίων συμπολιτών του. Για να μην αναφέρω τους κλέφτες Υπουργούς και βουλευτές που ποτέ δεν έχει συλληφθεί κανείς. Μόνο ο Άκης Τσοχατζόπουλος, απλά γιατί έβγαζε μάτι, και μάλιστα από σπόντα (αποκαλύψεις Siemens). Έλληνας δικαστικός δεν υπήρχε περίπτωση να τον ερευνήσει και να βγάλει άκρη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Χάρης (τελευταία συνέχεια!!!)

    Συμπερασματικά, η Χρυσή Αυγή κυνηγιέται όχι τόσο επειδή είναι φασίστες και αντιδημοκράτες (θυμίζω ότι στην Βουλή έχει μπει το ακροδεξιό και φασιστικό ΛΑΟΣ, το ΚΚΕ φωνάζει υπερήφανα "ανυπακοή στο Σύνταγμα", ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για ανατροπή της εξουσίας και για ανταρτοπόλεμο, και παρ' όλ' αυτά δεν έχει ανοίξει Δημοκρατκή μύτη), αλλά γιατί δεν είναι μέρος του συστήματος και ούτε θέλει να γίνει. Όχι μόνο δεν χρωστάει στις τράπεζες σαν το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ, αλλά έχει και ένα σημαντικό κεφάλαιο δικό της όπως λέει ο Μιχαλολιάκος. Αυτό είναι που με στεναχωρεί. Όχι η ουσία, αλλά οι τύποι. Αντί να κυνηγάς κάποιον παράνομο επειδή απλά είναι παράνομος, τον κυνηγάς μόνο αν έτσι σε συμφέρει. Μπορείς να είσαι φασίστας(ΛΑΟΣ), αρκεί να είσαι μέρος του συστήματος. Μπορείς να έχεις τους αναρχικούς υπό τον έλεγχό σου ώστε να τρομοκρατεις το χεσμένο Κράτος των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, να σπας τα καταστήματα στην Αθήνα και να σκοτώνεις τους 3 στην Marfin (ΣΥΡΙΖΑ), αλλά αν είσαι καλό παιδί δεν τρέχει κάστανο. Μπορείς να καταστρέφεις και να χρεοκοπείς επιχειρήσεις με καταλήψεις διαρκείας (ΚΚΕ), αλλά αν είσαι δικός μας όλα ξεχνιόνται. Δεν μπορείς όμως να είσαι ό,τι θες χωρίς να μας ρωτάς. Αυτό είναι μια σαφώς στρεβλή αντιμετώπιση των πραγμάτων από την εξουσία στην Ελλάδα, φαντάζομαι και αλλού.

    Τέλος πάντων, να εύχονται όσοι ενορχήστρωσαν αυτή την παρωδία (παρεπιπτόντος, πιστεύω ότι το κυνήγι αυτό είναι απαίτηση από την Ευρώπη και όχι ελληνική πρωτοβουλία), μην τυχόν και η Χρυσή Αυγή εκτιναχθεί από το 7% στο 17%, ή στο 27%, γιατί ο Έλληνας είναι περίεργος και απρόβλεπτος. Εκεί θα πέσει γέλιο. Αλλά έτσι και αλλιώς, η ελληνική πολιτική σκηνή είναι για γέλια και για κλάματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χάρη,
      ἡ άνάλυση σου, δαντελωτά ἀναλυτική καί ἀκριβής. Συγχαρητήρια.

      Διαγραφή
  7. Χάρη, σε διάβασα προσεχτικά και δεν έχω να προσθέσω το παραμικρό. Από την εισαγωγη μέχρι το φινίρισμα.

    Απλά επίτρεψέ μου μια ελάχιστη παρατήρηση. Το ότι γράφεις αυτά που γράφεις και γράφω αυτά που γράφω, δεν σημαίνει ότι είμαστε φαν ή θιασώτες της Χρυσής Αυγής. Αν είναι δυνατόν να γουστάρω τέτοιους τύπους. Το λέω αυτό αυτό, διότι υπάρχουν αρκετοί που σπεύδουν να βάλουν ταμπέλα στον άλλον, επειδή δεν καταλαβαίνει αυτό που διαβάζει ή δεν διαβάζει αυτό που θέλει.

    Για να φανταστείς, μια φορά που μιλούσα με αριστερούς κι άλλη μια φορά που μιλούσα με άτομα που δεν ξέρουν τι είναι η Μεταπολίτευση, άρχισαν να με λένε χουντικό επειδή ανέφερα ότι η Χούντα έκανε και ορισμένα καλά για τη χώρα. Απίστευτα πράγματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δεν πιστεύω στις ανάγκες για 'ηγεσία', οι ηγέτες συχνά αποδείσθηκαν επικίνδυνοι, όμως υποκλίνομαι μπροστά στη σπανιότατη στα ελληνικά φράση: «Καθώς περνούσε ο καιρός, διαπίστωσα ότι έκανα λάθος..».
    Από ανθρώπους με το θάρρος να κάνουν τέτοιες διαπιστώσεις έχουμε ανάγκη νομίζω.
    Chapeau!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κανθαρε, καλημερα. Μετά απο πολύ καιρό και πάλι εδώ. Συμφωνώ απόλυτα με αυτά που γράφεις. Πρόσθεσε και αυτό : Φαντάσου τι μπορεί να γίνει, αν η εκάστοτε κυβέρνηση διώκει και φυλακίζει , όσους θεωρεί οτι είναι επιζήμιοι για τη δημοκρατία ή για την χώρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δάφνη, μα έκανα λάθος. Τι να πω; Ότι δεν έκανα; Θα μου πέσει ο κώλος αν το παραδεχτώ; Δεν είναι κακό ή αδυναμία να παραδέχεται κανείς τα λάθη του. Θεωρείται μεγάλο προσόν -κι όμως αποδεικνύεται τρομακτικό ελλάτωμα, καθώς, μόλις παραδεχτώ κάτι, πέφτουν οι άλλοι να με φάνε. Διαφωνώ, όμως, με αυτό που λες για την ηγεσία. Η έλλειψη ηγεσίας είναι ίσως αυτό που μας έχει φέρει σε αυτό το σημείο. Μαζί με την έλλειψη διοίκησης συνθέτουν/πυροδοτούν ένα εκρηκτικό μείγμα, τα αποτελέσματα του οποίου τα βλέπουμε και τα βιώνουμε όλοι. Κι όταν λέω ηγεσία εννοώ αυτή που αναδεικνύεται, όχι αυτή που τοποθετείται (διοίκηση). Κι αυτή τη στιγμή παρουσιάζεται παγκόσμια έλλειψη σε γνήσιους ηγέτες. Αλλά για τι ηγεσία να μιλήσεις όταν αυτή η χώρα εκλέγει τον Τζέφρυ Πρωθυπουργό; Και έχεις τους ειδικούς να μιλάνε για εκτροχιασμό ηγεσίας. Για να εκτροχιαστεί ένας ηγέτης πρέπει πρώτα από όλα να είναι ηγέτης! Όχι τσουτσέκι.

    Ηλία, επιζήμιοι για τη χώρα/δημοκρατία ή για τα ποσοστά τους;

    Καλημέρα σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ωραιο το αρθρο σου Κανθαρε!Οπως το περιμενα!Εγω εχω σιχαθει ολα τα κομματα,δεν υπαρχει κανεις που να νοιαζεται πραγματικα για την χωρα.Ψαχνουμε με το ζορι να πιαστουμε απο μια σανιδα μεσα στην τρικυμια και ολες οι σανιδες ειναι σαπιες!Ο Θεος να βαλει το χερι του.Αριστέα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αριστέα, κι όμως, υπάρχει μια σανίδα σωτηρίας. Μια ψυχολογική σανίδα που μπορούμε να καλλιεργήσουμε: ο εαυτός μας. Ξεκινώντας ο καθένας μόνος του και όλοι μαζί ξεχωριστά μπορούμε να βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής μας. Από πάσα άποψη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Για εμενα η μονη σανιδα σωτηριας ειναι ο Θεος.Δεν ξερω για εσενα αλλα εγω πιστευω πολυ σε αυτον.Αρκει να ξανα παμε κοντα του.Αριστέα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αριστέα, ομολογώ ότι η σχέση μου με τον Θεό είναι κάπως περίεργη. Προσπαθώ να είμαι καλός άνθρωπος και να λειτουργώ σωστά και ηθικα. Νομίζω ότι κι ο Θεός αυτό θέλει. Αλλά δεν έχω πει ποτέ σε κάποιον και για κανέναν λόγο ότι κάνει λάθος που πιστεύει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Εγω θα σου ευχηθω ολοψυχα και με αγαπη να τα ξανα βρεις μαζι του και να παψει να ειναι περιεργη.Δεν το λες γιατι εισαι καλο κι ευγενικο παιδι :-) Να εχεις μια υπεροχη μερα.Καλη σου μερα Κανθαρουλη :-) Αριστέα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Γεια σου, Αριστέα! Ναι, είμαι καλό και ευγενικό παιδί. Και γαμάτος γενικότερα! Αλλά δεν έχω κανένα δικαίωμα να πω στον άλλον πως θα είναι η σχέση του με το Θεό.

    Καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ελπιζω να μην ειπα κατι που σε ενοχλησε και αν το εκανα σου ζητω συγνωμη.Γεια σου Κανθαρε.Αριστέα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Να με ενόχλησε; Από πού κι ως πού, παιδί μου; Μια χαρά τα λες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...