Πέμπτη 2 Μαΐου 2013

Λογική και δικαιοσύνη

Πώς γίνεται να σκοράρεις τρεις φορές, χωρίς να δεχτείς ούτε ένα γκολ; Δύσκολα. Πολύ δύσκολα. Η πρόκριση, βλέπετε, χάθηκε στην Γερμανία. Η Ρεάλ, λοιπόν, έχοντας μονάχα δυο αλλαγές σε σχέση με το προηγούμενο ματς, ξεκίνησε ζωηρά, απέκτησε εξαρχής την κατοχή, μάλλον και την πρωτοβουλία, και προσπαθούσε διακαώς να εξαργυρώσει την ορμητικότητά της, πριν αυτή εξασθενήσει. Στο ίδιο διάστημα, η Ντόρτμουντ αποδέχθηκε το γεγονός ότι το παιχνίδι θα μεταφερθεί στο τερέν της, έδωσε, εννοείται συνειδητά, μέτρα στον αντίπαλο και απέδειξε ότι μπορεί να παίξει ποδόσφαιρο αναμονής, έστω και με σχετικά μέτρια αποτελέσματα. Όλα αυτά μέχρι το 25' λεπτό, χρονικό σημείο κατά το οποίο το matrix του γηπέδου, μάλλον από περίεργα τερτίπια της μπάλας, έδειχνε κουλούρια. Κατόπιν, η Ρεάλ έσβησε. Τελείως αναπάντεχα. Λες και ήταν λεμόνι που ξεζουμίστηκε. Η ομάδα του Κλοπ, πάλι, παρά τον τραυματισμό του Γκέτσε, συνέχισε στο ίδιο μοτίβο. Με χαρακτηριστική πειθαρχία, περισσότερη κατοχή μπάλας και ξαφνικά ξεσπάσματα, ροκάνιζε τον χρόνο. Εξάλλου, είχαν μείνει μονάχα είκοσι λεπτά για το τέλος του πρώτου ημιχρόνου. Κι αυτό τελείωσε με τους γηπεδούχους να μην απειλούν και να μην απειλούνται.


Μολαταύτα, τα πράγματα άλλαξαν άρδην στην επανάληψη (κλισέ). Η Ρεάλ επιβεβαίωσε τον άγραφο νόμο που λέει ότι ''τίποτα δεν είναι τόσο κακό, ώστε να μην μπορεί να γίνει χειρότερο'', και η Ντόρτμουντ  επιβεβαίωσε ότι κάποιες φορές, όσο ικανός και να είναι ο επιθετικός, η μπάλα αρνείται να μπει στο τέρμα. Και φτάνουμε στο 70' λεπτό, όποτε η Ρεάλ άρχισε να δείχνει σημάδια βελτίωσης. Οι αλχημείες του Μουρίνιο έπιασαν τόπο, μάλλον χωρίς να το περιμένει ούτε ο ίδιος, και, παρά την νέα χαμένη ευκαιρία του Λεβαντόφσκι, οι Μαδριλένοι ανέβαζαν στροφές. Και μέσα σε πέντε λεπτά πέτυχαν αυτό που δεν μπόρεσαν να κάνουν επί σχεδόν ένα 90λεπτο. Ο Κλοπ, με μια κίνηση τακτικού ρεαλισμού ή ακλόνητου πανικού, τράβηξε την ομάδα πίσω, αλλά το ένστικτο επιβίωσης της Ρεάλ ήταν πολύ ισχυρό για να πάψει να προσπαθεί. Τελικά, έμεινε στην προσπάθεια, με την ποδοσφαιρική λογική να μην καταργείται. Το ίδιο και η ποδοσφαιρική δικαιοσύνη.

Ακριβώς όπως στην Βαρκελώνη, όπου η Μπάγερν έκανε επίδειξη δύναμης απέναντι στην Μπαρτσελόνα. Αν δεν γνώριζες το σκορ του πρώτου αγώνα, θα νόμιζες ότι οι φιλοξενούμενοι είναι αυτοί που κυνηγούν τέσσερα γκολ και οι γηπεδούχοι εκείνοι που διαχειρίζονται το σκορ. Έχω υποστηρίξει άπειρες φορές ότι για να κερδίσεις μια ομάδα που παίζει ποδόσφαιρο, πρέπει να παίξεις ποδόσφαιρο -ελπίζω να το θυμάστε. Και η Μπάγερν έκανε ακριβώς αυτό: έπαιξε ποδόσφαιρο. Πραγματικό ποδόσφαιρο. Χωρίς να υπονομεύσει τις αρετές της. Διότι μια μεγάλη ομάδα πρέπει να είναι προβλέψιμη. Το ίδιο, φυσικά, ισχύει και για την Μπάρτσα. Αλλά στα δυο ματς που τέθηκε αντιμέτωπη με τους Γερμανούς ήταν σαφώς κατώτερη: μοιραία αποκλείστηκε. Το εντυπωσιακό δεν είναι ότι μάζεψε την μπάλα συνολικά εφτά φορές από τα δίχτυα της, αλλά το ότι δεν πέτυχε ούτε ένα γκολ. Και πώς να σκοράρει, όταν ο Φάμπρεγας, ο οποίος υποδυόταν το ψευτοεννιάρι, είχε λάθος διάταξη και τακτική συμπεριφορά; Όταν ο Σονγκ ανεδείκνυε περίτρανα τη σημαντικότητα του Μπούσκετς; Όταν η απουσία του Μέσι, δηλαδή του παίχτη που λειτουργεί σαν μαγνήτης για τους αντιπάλους, λυγίζει αγωνιστικά την Μπάρτσα και τονώνει ψυχολογικά τον αντίπαλο;

Μια Μπάρτσα, λοιπόν, άνευ εμπνεύσεων, με κακή κυκλοφορία, χωρίς κάθετα σπριντ, με μετριότατη αλληλοκάλυψη και άσχημη κάλυψη του χώρου, δεν είχε ελπίδα απέναντι σε μια Μπάγερν που δεν φοβόταν. Μια Μπάγερν που, όντας σε φάση επίθεσης, αξιοποιούσε όλο το πλάτος του γηπέδου, εκμεταλλευόταν την αδύνατη πλευρά, όπως συνέβη στο πρώτο γκολ, αύξανε το τέμπο όποτε ήθελε με τον Ρόμπεν και τον Ριμπερί, είχε δεδομένους αυτοματισμούς και ουδέποτε αρνήθηκε να παλέψει για την κατοχή. Και σε φάση άμυνας; Τότε ο Μαρτίνεθ γινόταν τρίτο σέντερ μπακ, ο Μίλερ οπισθοχωρούσε δίπλα στον Σβαϊνστάιγκερ, ο οποίος έκανε μια μπουκιά τα χαφ της Μπάρτσα, ο Ριμπερί  έδινε στήριγμα στον Αλάμπα και ο Μάντζουκιτς λειτουργούσε σαν λίμπερο της επίθεσης. Πάντως, μου κάνουν εντύπωση αυτά που δήλωσε ο Βιλανόβα για τον Μέσι, πριν τον αγώνα, και η χρησιμοποίηση του Αργεντίνου ποδοσφαιριστή στο ματς με την Μπιλμπάο. Τέλος πάντων. Μάλλον δεν έχουν καμιά σημασία. Το σίγουρο είναι ότι η έχουσα προβλήματα Μπαρτσελόνα παγιδεύτηκε από το δικό της παιχνίδι και την ξεκάθαρη ανωτερότητα του αντιπάλου. Τέλος, ήταν φανερό ότι ένας από τους δυο αντιπάλους είχε ανάγκη τον Γκουαρντιόλα. Κι αυτή δεν είναι η ομάδα του Χάινκες.

Υ.Γ.1 Ας εξετάσουμε την άποψη του Κώστα Καίσαρη και του Αντώνη Καρπετόπουλου, τους οποίους θεωρώ λαμπρές εξαιρέσεις, με τα καλά τους και τα κακά τους, στον κανόνα της μίζερης και άθλιας δημοσιογραφίας. Ας ξεκινήσουμε από τον Καίσαρη: «Σε τι έχει να ελπίζει ο οπαδός του; Και λέμε για τον κανονικό οπαδό. Για τον απλό κόσμο. Όχι για τους οργανωμένους. Αυτοί είναι μια χαρά. Έχουν τον πρώτο και τελευταίο λόγο στην ομάδα και το όνειρό τους έγινε πραγματικότητα: έφυγε ο Τζίγγερ και πέρασε το κουμάντο στα χέρια τους. Ο κανονικός κόσμος του Παναθηναϊκού σε τι μπορεί να ελπίζει για το μέλλον; Στην επιστροφή στη Λεωφόρο; Σε τι μπορεί να ποντάρει: Ότι θα βρει κάποια δανεικά ο Αλαφούζος για προστάτζες στις μεταγραφές αλλά και γι αυτούς που θέλουν λεφτά για να φύγουν; Τι μπορεί να κάνει αισιόδοξο τον οπαδό του Παναθηναϊκού, εν όψει της νέας περιόδου; Η επιλογή των Αναστασίου-Νταμπίζα; Ή ότι ο Αλαφούζος μαθαίνει από τα λάθη του και δεν θα τα ξανακάνει;». Και κλείνουμε με τον Καρπετόπουλο: «Ο Τσιώλης έχοντας και χρόνο και αληθινή στήριξη έφτιαξε μια εξαιρετική ομάδα με ποιότητα, βάθος και αγωνιστική ταυτότητα. Στον ΠΑΟΚ, που εδώ και καιρό βγάζει, μόνο και μόνο γιατί απέκτησε επενδυτή, κάτι το υπερφίαλο που δεν του ταιριάζει, ο Αστέρας έδωσε ένα σκληρό μάθημα: ο Τσιώλης προετοίμασε ένα άψογο ματς, οι ποδοσφαιριστές του ανταποκρίθηκαν και ο λόγος είναι ότι όλοι τους τίμησαν το ποδόσφαιρο χωρίς να ασχολούνται με ανακοινώσεις για τη διαιτησία, απαιτήσεις για αντιντόπινγκ κοντρόλ και άλλα τέτοια παραποδοσφαιρικά και άθλια». 

Υ.Γ.2 Ο Σκόρδας άστραψε και βρόντηξε. Λογικό και αναμενόμενο, έπειτα από τον αδυσώπητο πόλεμο που δεχόταν συστηματικά τα τρία τελευταία χρόνια. Το μόνο που ελπίζω, τώρα που κρατάει τα λουκάνικα, είναι να προσπαθήσει για το καλό του Άρη κι όχι για το κακό των εχθρών του. Έχουμε χρόνο, όμως. Κάποια στιγμή θα γράψουμε για αυτόν.

Υ.Γ.3 Στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. σκέφτονται να διαγράψουν τον Γιώργο Παπανδρέου. Ε, και; Λες και νοιάζει τον πρώην Πρωθυπουργό αν θα τον διαγράψουν ή όχι από τη ''μεγάλη δημοκρατική παράταξη''. Σιγά μην φορέσει και τσίγκινο σωβρακάκι για να γλιτώσει από την μανιώδη οργή του περίδοξου Βενιζέλου. Απλά να πω ότι σε μια γνήσια δημοκρατική χώρα, όπως δεν είναι η Ελλάδα, αυτός ο άνθρωπος θα ήταν πίσω από τα κάγκελα, φορώντας βραχιόλια και ριγέ στολή. Και σε άλλες εποχές, θα είχε ένα θερμό τετ α τετ με τον δήμιο.

Υ.Γ.4 Δεν ξέρω αν έχετε ακούσει στο ραδιόφωνο τη νέα διαφήμιση της Vodafone. Ειλικρινά σας μιλάω, τη βρίσκω καταπληκτική. Οι νοητές εικόνες που σου δημιουργεί ο ήχος του πιάνου και τα αυθεντικά λόγια αγάπης που ανταλλάσσει το ζευγάρι, χωρίς να λογαριάζει την ανηλεή φθορά του χρόνου, μου δημιουργούν μια ανεξήγητα όμορφη αίσθηση ταύτισης. Και ναι, δεν το κρύβω, συγκινούμαι. Κάθε φορά που την ακούω.

Υ.Γ.5 Φεύγω. Θα γυρίσω την Τρίτη ή την Τετάρτη. Σας εύχομαι καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση! Να περάστε καλά και να προσέχετε τους σύγχρονους Βαραββάδες! Λευτεριά στα αρνιά!

7 σχόλια:

  1. Η Μπορούσια έδειξε ότι δεν έχει τη βαριά φανέλα, το μέταλλο (δυό κλισέ αντάμα, για να μάθεις). Επίσης η Ρεάλ είναι ομάδα με ταχεία μεταφορά παιχνιδιού, και ο Κλοπ φοβήθηκε - πολύ κακώς - να αφήσει ξέφωτα. Αυτό αρμόζει σε ομάδες κατώτερες της Ρεάλ, όχι σε καλύτερες. Μόλις διόρθωσε το λάθος του ο Σιχαμουρίνιο και έβανε τον Μπενζεμά στη θέση του "αόρατου" Ιγκουαίν, οι Ισπανοί παστέλωσαν δις. Πρέπει να ρίξει πολύ μελέτη (όχι την καυλιάρα Ελεονώρα, που έγραψε «τις ... βούρτσες δεν τις τουιτάρω, τις τρώω») ο Ζοζέ το καλοκαίρι για να συγχρονιστεί πάλι (update).

    Όπως είπα η Ντόρμουτ, ο Κλοπ, έκανε λάθος με την επιλογή παιχνιδιού αναμονής, δεν πάει στην ομάδα, τη φίμωσε. Ευελπιστώ στον τελικό να επιλέξει αυτό που τον είχε φέρει αήττητο μέχρι τώρα στην Ευρώπη. Διαφορετικά οι Βαυαροί θα τους γλεντήσουν. Εξάλλου τελικός είναι και οφείλει ο Κλοπ να μεριμνήσει για την τέρψη του φιλοθεάμονος κοινού (τρίτο κλισέ).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το βαρόμετρο, ο καταλύτης της Μπάρτσα λέγεται Τσάβι Ερνάντεζ, όχι Λιονέλ. Και δυστυχώς είναι γεννημένος το Γενάρη του 1980, έχει πλέον τα χρόνια του Χριστού. Πράγμα που έχει επιφέρει πνευματική κυρίως κόπωση, με αποτέλεσμα την υποβάθμιση όλης της ομάδας. Πρόσθετα υπάρχουν παίκτες που μπορεί να είναι λαχείο για τη Λεβάντε π.χ. αλλά είναι λίγοι για Μπάρτσα. Ο δε Βίγια (πρώην παιχτούρα) είναι άλλος παίκτης μετά τον τραυματισμό του.

    Είχα σημειώσει πέρυσι ότι οι Μπλαουγκράνα έχουν απωλέσει την ταχεία ανάκτηση της κατοχής μπάλας και αυτό είναι και ευθύνη Γκουαρντιόλα. Τα αποτελέσματα τα είδαμε ενισχυμένα τις 10 τελευταίες ημέρες, όταν η Μπάγερν παίζοντας πολύ καλά και πιεστικά ανέδειξε το πρόβλημα. Που ήταν ενισχυμένο, αφού η σημαντικές Καταλανικές απουσίες το φώτισαν.

    Οι Βαυαροί πατούσαν με 4-5 παίκτες στην αντίπαλη περιοχή στις αντεπιθέσεις! Αν το καταφέρουν και στον τελικό η κούπα είναι καπαρωμένη. Όμως η Μπορούσια τα γνωρίζει όλα τούτα και μπορεί να επιδείξει ανάλογη ταχυδύναμη.

    Καλή Λαμπρή να έχουμε.

    Υ.Γ. 1 Κυκλοφόρησαν καινούργιοι "ηλεκτρολύτες" στην - γερμανική - αγορά;

    Υ.Γ. 2 Η Πανάθα έγινε μικρή ομάδα, όχι τόσο αγωνιστικά, όσο στο βάρος της φανέλας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πήγα κι έπαιξα ακριβές σκορ 0-3 χτες.. Όλοι με κοίταζαν σα χαζό!
    Είμαι περήφανος για την ομάδα μου και χαίρομαι που πλέον παίζει σύγχρονο, όμορφο ποδόσφαιρο!
    Αποδείξεις στο blog μου!

    Κάνθαρε μου να περάσεις καλά και θα σε περιμένουμε :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χάρης

    Για το Ρεάλ Μαδρίτης-Μπορούσια Ντόρτμουντ, έχω να πω ότι ήταν ένα βαρετό ματσάκι, που είχε ενδιαφέρον στα πρώτα 20 λεπτά και πολύ περισσότερο στο τέλος. Όποια ομάδα κι αν ήταν στην θέση της Ρεάλ, δεν είναι εύκολο για κανέναν να γυρίσει το 4-1 του πρώτου παιχνιδιού. Να θέλει δηλαδή γκολ από τα αποδυτήρια, αλλιώς τετέλεσται. Η Ρεάλ είχε 3 πολύ καλές φάσεις στην αρχή και δεν σκόραρε σε καμία. Η Ντόρτμουντ περιέργως κατέβηκε στο γήπεδο για να μην φάει γκολ αντί να παίξει μπάλα. Έχασε 2 σπουδαίες ευκαιρίες, ειδικά η 2η φάση με την βλακεία του Γκουντογκάν που αντί να στείλει την μπάλα στην γωνία την έστειλε πάνω στον Λόπεθ που έπεσε σωστά και κάλυψε όσο μπορούσε το τέρμα. Στο 60' ο Μουρίνιο ρίσκαρε και επέλεξε να υπερφορτώσει την επίθεση της ομάδας του, να πνίξει την Ντόρτμουντ στην πίεση και ό,τι γίνει. Έβαλε Κακά και Μπενζεμά, έβγαλε Ιγκουαΐν και Κοεντράο, σύστημα δεν υπήρχε πλέον, και ήταν απλά να τους κλείσουν στα καρέ μπας και με αναμπουμπούλα μπει κανένα γκολ. Τελικά η Ρεάλ έβαλε 2 γκολάκια, και αναρωτήθηκα "ρε λες να γίνει το θαύμα?". Έκανε 1-2 φάσεις ακόμα μετά το 2-0, αλλά τίποτα δεν άλλαξε. Η Μπορούσια Ντορτμουντ προκρίθηκε στον τελικό, όπου θα βρεθεί αντιμέτωπη με την Μπάγερν Μοναχου, σε ματς που θυμίζει Τελικό Κυπέλλου Γερμανίας και όχι του Τσάμπιονς Ληγκ.

    Στο Μπαρτσελόνα-Μπάγερν Μονάχου, οι Γερμανοί επιβεβαίωσαν ότι δεν είναι Μίλαν για να φάνε 4 ή 5 γκολ από μια Μπαρτσελόνα που παραπατάει (έχω ξαναπεί ότι αυτά που πέτυχε φέτος η Μπαρτσελόνα στο πρώτο μισό της σαιζόν όπου ήταν αήττητη στην Πριμέρα με μία ισοπαλία μόνο ήταν αφύσικα και παράταιρα με την λογική, όντας εξαρτημένη 100% από τα γκολ του Μέσσι και τρώγοντας πολλά γκολ, περισσότερα από ποτέ). Για την ακρίβεια, η Μπαρτσελόνα δεν έκανε καθόλου φάσεις (αν εξαιρέσουμε την κεφαλιά του Βίγια από το πέναλτυ που βρήκε λίγο στο δοκάρι). Οι παίκτες της Μπάγερν δεν ζορίστηκαν ιδιαίτερα. Το εκπληκτικό για μένα είναι ότι η μισή ενδεκάδα των Γερμανών ήταν με το βάρος της κίτρινης κάρτας μην χάσουν τον τελικό, και η Μπαρτσελόνα δεν το εκμεταλλεύτηκε!!! Να πάνε ας πούμε όλοι από την πλευρά του Λαμ ή να πάνε πάνω στους Μαρτίνεθ και Σβάινστάιγκερ. Τίποτα. Οι κιτρινισμένοι τους κόβανε κανονικά και χαλαρά, χωρίς να κάνουν φάουλ σχεδόν ποτέ. Με αποτέλεσμα η Μπάγερν να βάλει 3 γκολάκια στο ρελαντί. Με αυτά που είδα, η Μπάγερν έχει σίγουρα προβάδισμα για την κούπα, αλλά η Ντόρτμουντ τους ξέρει καλύτερα λόγω εντοπιότητας. Υπομονή μέχρι τον τελικό.

    Όσο για τους "ηλεκτρολύτες" που λέει παραπάνω ο κος Πρόεδρος, υπάρχουν παντού. Αυτά τα κόλπα δεν τα ξέρει μόνο ο Μπουρούσης με τον Μάκαρο. Έχω τοποθετηθεί παλαιότερα για τις ντόπες. Ας τους αφήσουν όλους επίσημα να ντοπάρονται όσο θελουν, σε όλα τα αθλήματα. Το να κυνηγάς να βρεις ποιός παίρνει και ποιός δεν παίρνει αναβολικά και ηλεκτρολύτες είναι μάταιο.

    Στο ΠΑΣΟΚ τώρα, αν όντως ο Τζέφρυ Μινέικο, ο Πρόεδρος της Διεθνούς Σοσιαλιστικής για να μην ξεχνιόμαστε, εξαφάνισε από το πασοκικό ταμείο (δηλαδή επιχορηγούμενα λεφτά, δηλαδή δημόσιο χρήμα) €100.000.000 σε 6 χρόνια, με το να δίνει σε κολλητούς, φίλους και γνωστούς €500.000 ο καθείς, τί να πω. Αν και τα νούμερα μου φαίνονται υπερβολικά. Όπως και το άλλο με τα 40.000+ αεροπορικά εισητήρια για βουλευτές και στελέχη του κόμματος.

    Καλή Ανάσταση και καλό Πασχα σε όλους!!! Χρόνια πολλά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Από ποδόσφαιρο δεν ... αλλά,
    Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα Κανθαράκο !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Έλειπα και ξέρω οτι έχασα πολλά όμορφα. Σίγουρα τουλάχιστον μία δική σου ανάρτηση που είχα διαβάσει μισή, ίσως μάλιστα και περισσότερες.
    Όμως τα γραπτά μένουν οπότε το παίρνω χαλαρά.

    Όλα καλά Κώστα;
    Καλή Ανάσταση σου εύχομαι, να περάσεις όμορφα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Υπουργέ, συμφωνώ ότι το ποδόσφαιρο αναμονής δεν ταιριάζει ιδιαίτερα στην ομάδα του Κλοπ. Αλλά ο προπονητής έπρεπε να λάβει κάποιες αποφάσεις και θεωρώ ότι γνωρίζει καλύτερα από όλους τις δυνατότητες της ομάδας του. Βέβαια, πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι Ντόρτμουντ έμεινε στο μηδέν από σπόντα. Τέλος πάντων. Έχω την εντύπωση ότι ο Μουρίνιο δεν διόρθωσε τίποτα. Έκανε κάποιες τετριμμένες αλλαγές και ήλπιζε ότι κάτι, κάπως, κάποτε θα άλλαζε προς το καλύτερο. Ο Μουρίνιο, πάντως, απέτυχε στη Ρεάλ. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Υποθέτω ότι κάποια στιγμή θα γράψω για αυτό το θέμα. Όσον αφορά την Μελέτη, μου αρέσει αυτή η γυναίκα. Βγάζει κάτι πρόστυχο. Αλλά έχει παρεξηγήσει κάποια πράγματα. Συμφωνώ ότι ο Βίγια είναι διαφορετικός παίχτης, μετά τον τραυματισμό του. Αλλά μην ξεχνάς ότι κατέχει και διαφορετικό τακτικό ρόλο. Και έχω αναφέρει αρκετές φορές ότι δεν ταιριάζει και πολύ στο σύστημα της Μπαρτσελόνα -το ίδιο ισχύει και για τον Αλέξις Σάντσες. Ο Τσάβι είναι κομπιούτερ. Και σίγουρα θα έχει κουραστεί σωματικά και νοητικά. Αλλά μου φαίνεται ότι φέτος, λόγω αγωνιστικων δυσλειτουργιών, η παρουσία του Μέσι ήταν απαραίτητη. Κι όταν λέω αγωνιστικές δυσλειτουργίες, εννοώ, για παράδειγμα, την μείωση των κάθετων σπριντ και τις συνεργασίες σε κλειστό χώρο. Τι να κάνει κι ο Τσάβι, όταν βλέπει ότι έχουν περιοριστεί αισθητά οι κινήσεις χωρίς την μπάλα; Και έχεις απόλυτο δίκιο για τα περί ταχείας ανάκτησης μπάλας. Ήδη ετοιμάζω ένα άρθρο για τις αγωνιστικές αστοχίες της φετινής Μπαρτσελόνα. Για τους ηλεκτρολύτες, δεν έχω τέτοια πληροφόρηση. Εδώ λέγανε ότι μέχρι και η Εθνική Ελλάδος στο Euro του 2004 είναι ντοπαρισμένη! Ο ΠΑΟ έχει αποκτήσει σοβαρό πρόβλημα νοοτροπίας. Και το χειρότερο είναι ότι χάνει μεγάλο μέρος του υγιούς οπαδικού κοινού του.

    TwistedTool, καλά έκανες και το έπαιξες. Γιατί σε κοίταζαν έτσι; Τι περίμεναν; Ότι η Μπάρτσα θα πετάξει πέντε γκολ; Προσωπικά περίμενα καλύτερη εμφάνιση από τους Καταλανούς, και σίγουρα καλύτερη διαχείριση από τον Βιλανόβα, αλλά έχασαν από έναν ανώτερο αντίπαλο.

    Χάρη, για να είμαι ειλικρινής, χάρηκα που πέρασε η Ντόρτμουντ. Θα ήταν ποδοσφαιρική αδικία να περνούσε αυτή η Ρεάλ. Μια Ρεάλ που φέτος, πλην ορισμένων εκλάμψεων, δεν θυμίζει την περσινή ομάδα με το ταχύτατο transition game και το αγωνιστικό πάθος. Μολαταύτα, είχε διαφημιστεί υπέρ το δεόν ότι αυτή η Ρεάλ ήταν για μεγάλα πράγματα. Λες και δεν έχουμε μάτια. Για την Μπάρτσα εχω να πω ότι μάλλον οι παίχτες έχουν κορεστεί και κουραστεί. Κάποια στιγμή θα συνέβαινε κι αυτό. Εξάλλου, ήδη έχει σπάσει κάθε ρεκόρ παραμονής σε υψηλότατο επίπεδο. Και προφανώς η Μπάγερν δεν είναι Μίλαν. Νομίζω ότι αυτό το γνώριζαν και οι ίδιοι οι Καταλανοί. Για τα αναβολικά και τις ντόπες, πρέπει επιτέλους να αποφασίσουμε τι είδους πρωταθλητισμό θέλουμε. Σηκώνει μεγάλη κουβέντα αυτό το θέμα. Για τον Τζέφρυ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Αυτός ο άνθρωπος -αν και αρκετοί διαφωνούν με αυτόν τον χαρακτηρισμό, ή είναι πολύ έξυπνος ή πολύ βλάκας. Προσωπικά τείνω προς την δεύτερη επιλογή.

    Γεια σου, Lyriel Β!

    Όλα καλά, AnD (ψεύτης)!

    Χρόνια πολλά σε όλους, Χριστός Ανέστη, και να είστε καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...