Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

Στοίχημα και πολυλογίες

Αν κάποιοι πρέπει να αισθάνονται χαρούμενοι από την συνέντευξη Σαββίδη αυτοί δεν πρέπει να είναι οι Π.Α.Ο.Κ.τσήδες, αλλά οι Έλληνες πολίτες. Σε τελική ανάλυση, πιο πολλά είπε, πάντοτε υπό τη συνοδεία έξοχων πολιτικών πινελιών, για τους Ρώσους που θέλουν να επενδύσουν στη χώρα μας και λιγότερα για το τι θα γίνει στον Π.Α.Ο.Κ. Τέλος πάντων. Ας αφήσουμε την εξωτερική πολιτική και το ελληνικό χρέος κι ας περιοριστούμε στα του Π.Α.Ο.Κ.

Ξεκινώ με ορισμένα ερωτήματα, διότι είδα αρκετές ανακρίβειες. Είναι φίλαθλος/οπαδός του Π.Α.Ο.Κ.; Ας είμαστε σοβαροί. Ένας Ρώσος επιχειρηματίας είναι που θέλει, μέσω της ομάδας, να επενδύσει στην Ελλάδα. Για παράδειγμα, αναμένεται δυναμικό μπάσιμο στην Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης, ενώ, παράλληλα, έντονο είναι το ενδιαφέρον για το Λιμένα Θεσσαλονίκης και τον κλάδο της ενέργειας. Επομένως, οι φωνές που κάνουν λόγο για αυθεντικό Π.Α.Ο.Κ.τσιλίκι πνίγονται πάραυτα -μην σας ξεγελάει η φώτο. Έστω κι αν ο Ιβάν Σαββίδης θέλησε να δώσει μια οπαδική νότα ηρωισμού στη συνέντευξή του: προφανώς αυτό συνέβη για ευνόητους λόγους -κάτι ανάλογο, και μάλιστα σε αισθητά υψηλότερο βαθμό, είχε πράξει ο Μαρινάκης στην πρώτη του συνέντευξη. Είναι απατεώνας; Όχι, βέβαια. Ένας απατεώνας δεν περιμένει έξι χρόνια για τις κατάλληλες συνθήκες, προκειμένου να εισέλθει σε μια ανώνυμη εταιρία. Και προφανώς δεν είναι καψούρης με το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αν ήταν, όλα αυτά  τα χρόνια θα είχε αναλάβει κάποια άλλη ομάδα.


Το θέμα, όμως, είναι να βοηθήσει τον Π.Α.Ο.Κ., και κατ' επέκταση το ελληνικό ποδόσφαιρο, να ξεφύγει από τον επαγγελματικό ερασιτεχνισμό που διέπει αρκετές δομές του. Και για να το κάνει αυτό χρειάζεται πλάνο. Σοβαρότητα, πάντως, δεν του λείπει. Ούτε φαίνεται ιδιαίτερα παιχνιδιάρης, σπάταλος ή τσαπατσούλης. Αυτό είναι πολύ κακό. Σίγουρα θα αναρωτιέστε το γιατί. Μα, ο Έλληνας οπαδός δεν γουστάρει τους ατσαλάκωτους -θεωρώ ότι δεν χρειάζεται να αναφέρω παραδείγματα. Επίσης, ο Έλληνας οπαδός δεν χαρακτηρίζεται από υπομονή: ένα συστατικό που περιέχεται στην ετικέτα κάθε πλάνου και σχεδίου. Η υπομονή συνιστά ένα απαραίτητο εφόδιο που σφυρηλατεί χαρακτήρες, αλλά, δυστυχώς, συχνά παρερμηνεύεται ως ανοχή. Και οι οπαδοί του Π.Α.Ο.Κ. δεν έχουν υπομονή -το ίδιο ισχύει για τους Αρειανούς: θυμηθείτε τους παράγοντες του Άρη, το κέικ της υπομονής, το (αυθεντικό) τιραμισού και το τετράγωνο της μελιτζάνας. Ήδη, λοιπόν, έχουν ξεκινήσει την πλάση μεγάλων ονείρων. Έρχονται δεύτεροι, όμως. Οι δημοσιογράφοι του Π.Α.Ο.Κ. είναι εκείνοι που ύψωσαν πρώτοι την σημαία της μεγαλομανίας -προσοχή: δεν αναφέρομαι για ενθουσιασμό, έστω και άκρατο, αλλά για πρόωρη, ανεδαφική και αδικαιολόγητη αλαζονεία. Λίγες ώρες, λοιπόν, μετά την αναμενόμενη συνέντευξη, έσπευσαν να γράψουν το αποθεωτικό κείμενό τους, συνοδευόμενο από τις απαραίτητες αγωνιστικές απειλές προς τις άλλες ομάδες, και άρχισαν να σκέφτονται μεγαλεία. Σκεφτείτε τι έχει να γίνει, όταν ο Σαββίδης διοργανώσει και δεύτερη συνέντευξη τύπου. 

Κι εδώ ακριβώς ανατέλλει το δυσεπίλυτο πρόβλημα. Το μεγάλο στοίχημα του Σαββίδη, κατά την ταπεινή μου γνώμη, δεν είναι να φτιάξει γήπεδο, να ξεχρεώσει, να φέρει μεγάλα ονόματα ή να ισοπεδώσει το κατεστημένο του Ολυμπιακού. Το μεγάλο στοίχημα, που πρέπει πάση θυσία να κερδίσει, είναι να μην απορροφηθεί από το σύστημα του Π.Α.Ο.Κ. -για να συμβεί αυτό, θα πρέπει πρώτα να αντιληφθεί τι έχει να αντιμετωπίσει. Ένα σύστημα που μαστίζεται από νοσηρές αντιλήψεις. Που βρίθει από φρούδες ελπίδες. Που υποστηρίζεται από ένα εξαιρετικά οργανωμένο δίκτυο προπαγάνδας. Κι όταν λέω σύστημα, εννοώ τους δημοσιογραφίσκους που με πολύ κόπο έχουν εισέλθει στο πάνθεον της μιζέριας και της υπερβολής, τους οπαδούς που, για κάποιο λόγο που αγνοώ, ονειρεύονται εκδίκηση από το κατεστημένο της Αθήνας και τις παραγοντικές βδέλες που μονίμως επιδείκνυαν μια ανεξήγητη εσωστρέφεια και ρουφούσαν το μεδούλι των οπαδών. Όταν, λοιπόν, συνειδητοποιήσει το στοίχημα και κατόπιν το κερδίσει, τότε και μόνο τότε θα μπορέσει να φτιάξει γήπεδο, να αποπληρώσει τα παγωμένα χρέη, να φέρει παίχτες και να διεκδικήσει επί ίσοις όροις τον τίτλο του πρωταθλητή. Γιατί; Μόνο τότε θα κερδίσει χρόνο για να εφαρμόσει στο ακέραιο το επιχειρηματικό του πλάνο. Διότι, κι αυτό αποτελεί πλέον κανόνα, οι οπαδοί και οι δημοσιογράφοι, μέσα στην ιδιοτέλειά τους και στην έπαρσή τους, συχνά ξεχνάνε ότι η εκάστοτε ομάδα, η οποία υπενθυμίζω ότι δεν τους ανήκει σε καμία περίπτωση, συνιστά ανώνυμη εταιρία (με κεφάλαια, ισολογισμούς, διοικητικό συμβούλιο, μετοχές κ.ά.), η οποία, προκειμένου να καταστεί βιώσιμη επιχείρηση, χρειάζεται απαραιτήτως εταιρικό πλάνο.

Εν κατακλείδι, ο ιδιοκτήτης του Π.Α.Ο.Κ. τοποθέτησε ψηλά τον πήχη: υποσχέθηκε πολλά, είπε περισσότερα και άφησε πλείστα υπονοούμενα. Τι θα συμβεί; Δεν μπορώ να το ξέρω. Με βάση την προϊστορία, όμως, το πιο πιθανό ενδεχόμενο είναι να φύγει νύχτα, όπως τόσοι και τόσοι επενδυτές από τις ομάδες της πόλης. Η προϊστορία, όμως, δεν επαναλαμβάνεται πάντα, αρκεί να υπάρχει η εξής προϋπόθεση: ότι ο οργανισμός του Π.Α.Ο.Κ., και του κάθε Π.Α.Ο.Κ., έχει μάθει από τα λάθη του. Και για αυτό δεν είμαι και τόσο σίγουρος.

Υ.Γ.1 Πριν σπεύσουν ορισμένοι και με κατηγορήσουν άδικα για εμπάθεια και παρόμοιους ατυχείς χαρακτηρισμούς, οφείλω να πω ότι ο Σαββίδης πρέπει και θέλω να πετύχει. Και, παρά το γεγονός ότι θα μπορούσα να απαριθμήσω αρκετούς λόγους, αρκεί ένας. Άνοδος του Π.Α.Ο.Κ. θα συμπαρασύρει, αργά ή γρήγορα, σε πρόοδο τον Άρη. Αυτό, ξέρετε, λέγεται ανταγωνισμός. Μια τόσο άγνωστη έννοια στην Ελλάδα.

Υ.Γ.2 Αγωνιζόμαστε με τον Παναθηναϊκό εκτός έδρας. Τι μπορούμε να περιμένουμε από ένα τέτοιο παιχνίδι;

Υ.Γ.3 Αυτό το πράγμα με το Facebook και το Twitter πρέπει να σταματήσει. Ο κάθε διάσημος (ηθοποιός, τραγουδιστής, πολιτικός, αθλητής κ.ά.), ή ''διάσημος'', εκτοξεύει την παπαριά του και κατόπιν σπεύδουν όλοι, πάντοτε μέσω πληκτρολογίου, να τον αποθεώσουν ή να τον κράξουν.

Υ.Γ.4 Καλή απόλαυση!

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

Ζήτω ο κλεφτοπόλεμος!



Αν πάρεις το ρόστερ της Εθνικής και το εξετάσεις ενδελεχώς, δεν θα βρεις λαβράκια, ούτε παιχταράδες, ούτε ταλεντάρες. Αλλά, αν ενώσεις τις τελείες των παιχτών, θα διαπιστώσεις μια θελκτική ομοιογένεια. Κι αυτό ακριβώς το συστατικό είναι η δύναμη της Εθνικής. Ένα συστατικό που τείνει να αλλοιωθεί από τις επιλογές Σάντος σε πρόσωπα και τακτικές. Μολαταύτα, ο Σάντος, χθες, στην Μπρατισλάβα, θυμήθηκε το καφέ μπουφανάκι που φορούσε στον πάγκο του Π.Α.Ο.Κ. Κι όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, τα πράγματα γίνονται δύσκολα για τους αντιπάλους. Θα ήθελα, όμως, να ήξερα τι σκέφτονται οι ρεπόρτερ, όταν, σχολιάζοντας την εντεκάδα της Εθνικής, προβαίνουν στην παρατήρηση ότι η ομάδα θα δείξει αμιγώς επιθετική διάθεση, επειδή ξεκινάει με τέσσερις, άντε πέντε επιθετικογενείς ποδοσφαιριστές (Σαμαράς, Γκέκας, Σάλπι, Νίνης και στο τσακίρ κέφι Κατσουράνης), Συγγνώμη, ρε παιδιά, αλλά αυτό τι σημαίνει; Ότι αν ξεκινήσουμε με οχτώ επιθετικούς θα σαρώσουμε τον αντίπαλο; Δυστυχώς, για μια ακόμη φορά, συμπεραίνω ότι οι ρεπόρτερ και οι δημοσιογράφοι δεν μπορούν να καταλάβουν ότι η εντεκάδα μια ομάδας, άρα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των παιχτών, είναι συνυφασμένη, μεταξύ άλλων, με τον αντίπαλο, την τακτική, τη διάταξη και τις σκέψεις ενός προπονητή. Κι όταν καταλήγουν, με περίσσεια ευκολία, σε τόσο αυθαίρετα συμπεράσματα με αποδέκτη την Εθνική Ελλάδας, καταλαβαίνετε τι συμβαίνει με τους συλλόγους. Τι παπατζιλίκι πέφτει και τι ασχετοσύνη υπάρχει. Τέλος πάντων. Το ρεζουμέ είναι ότι αναπληρώσαμε σε μερικό βαθμό το εντός έδρας Χ με την Βοσνία, πράγμα που σημαίνει ότι πάμε να τα δώσουμε όλα στο επερχόμενο ματς με τους Βόσνιους. Ζήτω ο κλεφτοπόλεμος!

Υ.Γ.1 Υποθέτω πως αντιλαμβανόμαστε ότι οι θλάσεις δεν αποτελούν τυχαίο τραυματισμό. Ειδικά όταν βλέπεις αρκετούς παίχτες να πέφτουν σαν μύγες. Λίγο να έχεις ασχοληθεί με αθλητισμό, το γνωρίζεις.

Υ.Γ.2 Ο σύλλογος πτωχεύει συνεχώς. Και δεν εννοώ οικονομικά. Λες και πρόκειται για συνωμοσία. Για πλεκτάνη. Καλό ταξίδι, Παναγιώτη. Καλή αντάμωση με τον Αλκέτα και τον Ανέστη.

Υ.Γ.3 Η μπασκετική Αρειανάρα δεν τα κατάφερε. Ένα νεκρό πεντάλεπτο στο τρίτο δεκάλεπτο έφερε την ήττα. Αλλά δεν πτοούμαστε. Μακάρι να έμενα Σαλονίκη και να έδινα συνεχώς το παρόν στο Παλέ!

Υ.Γ.4 Εξαιρετικά αφιερωμένα στον τρισμέγιστο Μπαλαντέρ!



Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012

Πάμε για κλεφτοπόλεμο

Aν ο Γκέκας έβαζε το γκολ, θα βλέπαμε διαφορετικό παιχνίδι. Δεν το έβαλε, όμως. Εξάλλου, με τα αν δεν πας μπροστά. Πρέπει να πορεύεσαι με βάση τα υπάρχοντα δεδομένα. Και τα τωρινά δεδομένα υποδεικνύουν ότι πρέπει να κερδίσουμε τους Σλοβάκους. Σε περίπτωση που δεν επικρατήσουμε, δεν θα ευθύνεται για την βαθμολογική μας κατάσταση το αποτέλεσμα με τους Σλοβάκους, αλλά η εντός έδρας ισοπαλία με τη Βοσνία -με βάση τη ποδοσφαιρική λογική το αποτέλεσμα με τους Βόσνιους θα μας κοστίσει. Στα πλαίσια των προκριματικών, δηλαδή στους ομίλους, όταν παίζεις στην έδρα σου, έχεις την υποχρέωση να κερδίζεις: πώς αλλιώς θα προκριθείς; Και να κερδίζεις πειστικά. Δεν τίθεται μοναδικά θέμα των τριών βαθμών, αλλά επίδειξη δύναμης και ανωτερότητας. Να ξέρει ο αντίπαλος ότι θα περάσει δύσκολα. Ότι θα τον κυριεύσει φόβος. 


Και η αλήθεια είναι ότι η εμφάνιση στο Καραϊσκάκη δεν φανέρωσε τέτοια σημάδια. Με μηδαμινή τάση για κάθετο ποδόσφαιρο (εξαιρούνται Σαμαράς και Φορτούνης), με ελάχιστο ρίσκο, με λίγες τελικές προσπάθειες, με αρκετή διάθεση για κατοχή μπάλας αλλά όχι πρωτοβουλία, με υπερβολικό σεβασμό στον αντίπαλο, με ελαφρώς μειωμένη ομοιογένεια (ένεκα των άστοχων επιλογών του Σάντος σε πρόσωπα και τακτική) και με σχετικά μικρό πλάτος (δεν ανέβαιναν τα ακραία μπακ και τα ακραία χαφ συχνά συνέκλιναν προς τον άξονα), δεν νομίζω ότι τρομάζεις τον αντίπαλο -όποιος και να είναι αυτός. Με λίγα λόγια, ο Σάντος κατέβηκε για να μην χάσει -το ίδιο έπραξε κι ο αντίπαλος προπονητής, αλλά για διαφορετικούς λόγους: και καλά έκανε. Λίγη σημασία, όμως, έχουν όλα αυτά. Το ζητούμενο είναι να κερδίσουμε τους Σλοβάκους. Πώς θα γίνει αυτό; Με κλεφτοπόλεμο!

Υ.Γ.1 Αυτός ο Σάντος θα μας τρελάνει. Όποτε πρέπει να παίξει επίθεση, παίζει άμυνα κι όποτε πρέπει να καλύψει τα μπόσικα, ξαμολάει τα σκυλιά του πολέμου να τρέξουν άτακτα και άναρχα στην αλάνα. Εκτός αν οι παίχτες τον γράφουν και κάνουν του κεφαλιού τους.

Υ.Γ.2 Από τον Καρπετόπουλο: «Ο νέος πρόεδρος της ΕΠΟ δεν είναι ένας άνθρωπος που αγαπάει τις συγκρούσεις: αυτό είναι και καλό και κακό. Καλό γιατί το ποδόσφαιρό μας δεν αντέχει άλλο παραγοντισμό: χρειάζεται ανθρώπους χαμηλών τόνων με σχέδιο και διάθεση και όχι σόουμαν. Κακό γιατί χωρίς συγκρούσεις δύσκολα αλλάζεις νοοτροπίες χρόνων: η Ομοσπονδία έχει κι ένα ρυθμιστικό ρόλο κι αν τον αποποιηθεί, το πράγμα γίνεται ζούγκλα». Απλά να υπενθυμίσω ότι κι ο Πιλάβιος δεν αγαπούσε τις συγκρούσεις. Ίσως για αυτό ο Γκαγκάτσης έσπερνε τρόμο.

Υ.Γ.3 Προσεχώς θα υπάρχει κείμενο για τον Σαββίδη. Θα το είχα ήδη γράψει, αλλά προηγούνται τα της Εθνικής.

Υ.Γ.4 Το σκάνδαλο που ξέσπασε με τον Λανς Άρμστρονγκ, δεν πρέπει να μας ρίχνει από τα σύννεφα. Αλλά θα πρέπει επιτέλους να αποφασίσουμε τι είδος πρωταθλητισμό θέλει το κοινό. Κι όταν λέω κοινό, εννοώ αθλητικές ηγεσίες, παράγοντες, προπονητές, αθλητές, θεατές, δημοσιογράφους.

Υ.Γ.5 Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτό το κομμάτι με ανεβάζει τρελά!

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2012

Δεν ήρθε ο Darth Vader

Χαμός στο ίσωμα. Ο Γιώργος Τράγκας, ένας δημοσιογράφος που θεωρεί ως ακλόνητο επιχείρημα τα ντεσιμπέλ της φωνής του, παρομοίασε την Μέρκελ σαν δεύτερη Χίτλερ (!). Το Π.Α.ΜΕ. έκλεισε την πλατεία Ομονοίας και διοργάνωσε πορείες. Ο Παύλος Χαϊκάλης, πρώην ηθοποιός και νυν βουλευτής, ως γνήσιος ''Ανεξάρτητος Έλληνας'', επιχείρησε μια αποτυχημένη σάτιρα, ποστάροντας στο τουίτερ μια φωτογραφία που εμφανίζει ένα εξτραβαγκάν πέος με σαφή υπονοούμενα για την Γερμανίδα Καγκελάριο. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., διά στόματος Αλέξη Τσίπρα, όντας προφανώς επηρρεασμένος από το παγκοσμίως γνωστό κίνημα του Μερκελισμού που έχει πλήξει την Ευρώπη, δήλωσε ότι η μαντάμ Μέρκελ (sic!) έρχεται να στηρίξει τους Μερκελιστές, φωτογραφίζοντας τους Σαμαρά και Βενιζέλο. Η Χρυσή Αυγή εξέδωσε ανακοίνωση που τονίζει ότι η άφιξη της Μέρκελ πραγματοποιείται για την εξασφάλιση γερμανικών κεφαλαίων και συμφερόντων. Την ίδια στιγμή, μεγάλη μερίδα πολιτών, για μια ακόμη φορά πρέπει να προσθέσω, υποδύεται, πάντοτε μέσω ενός πληκτρολογίου και με μηδενική διάθεση αυτοκριτικής, τους αγανακτισμένους.  Κι όλα αυτά με αφορμή τον ερχομό της Μέρκελ.


Κι έρχομαι ο καψερός και ρωτάω: η Μέρκελ τι (μας) φταίει; Αυτή έπαιρνε συντάξεις από νεκρούς; Αυτή παρίστανε την τυφλή και την ανάπηρη για να τσακώνει άκυρα επιδόματα από το Ι.Κ.Α.; Αυτή λάμβανε εφάπαξ χωρίς να έχει προβεί σε ανάλογες εισφορές στα ταμεία; Αυτή έπαιρνε αγροτικές επιδοτήσεις και τις σπαταλούσε σε βενζίνες για την Μερτσέντα και σε λελούδια για τις πίστες; Αυτή μοίραζε υπερβολικούς μισθούς, υπερβολικές συντάξεις και υπερβολικά επιδόματα στους Έλληνες; Αυτή ψήφιζε, επί σαράντα ολόκληρα χρόνια παρακαλώ, τα ίδια πρόσωπα, τις ίδιες οικογένειες, τα ίδια κόμματα και τις ίδιες πολιτικές; Όχι, βέβαια. Απλά, η Μέρκελ έρχεται να παραλάβει τον λογαριασμό από το ελληνικό τραπέζι, το οποίο, παρά το γεγονός ότι έτρωγε συνειδητά τον αγλέορα, δεν έχει λεφτά να πληρώσει και μάλιστα παριστάνει, έστω μερικώς, το θύμα.

Οπότε, όχι. Δε νομίζω να (μας) φταίει η Μέρκελ -μάλλον το κακό μας το κεφάλι ευθύνεται για την πάσης φύσεως κατάντια μας και δη την αξιακή κρίση που βιώνουμε εντόνως. Μήπως φταίει το Μνημόνιο; Έχω γράψει κατά κόρον ότι το Μνημόνιο (πρέπει να) λογίζεται ως απόρροια της υφιστάμενης κατάστασης κι όχι ως αίτιο. Τι περιλαμβάνει, άραγε; Πού προσανατολίζεται; Ας αναφέρω ενδεικτικά τα εξής: μείωση δημοσίων δαπανών, συγχωνεύσεις δημοσίων φορέων, ιδιωτικοποιήσεις, πάταξη φοροδιαφυγής, διαρθρωτικές αλλαγές σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, απολύσεις, αξιολόγηση προσωπικού κ.ά. Και ερωτώ: τι από όλα αυτά έχει λάβει μέρος στη χώρα μας; Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ίσως ο τελευταίος αυθεντικός πολιτικός που έχει απομείνει σε αυτόν τον τόπο, δίνει την απάντηση:
«Η κυβέρνηση, νομίζω, κάνει ένα λάθος. Ενώ η Τρόικα επιμένει σε διαρθρωτικές αλλαγές, δεν γίνονται, με αποτέλεσμα για να εξευρεθούν τα χρήματα κόβονται μισθοί και συντάξεις». Και ποιο είναι το αποτέλεσμα; Το Μνημόνιο να θεωρείται απεχθές, απόβλητο, αποδοκιμαζόμενο και ανεπιθύμητο. Κι όμως, το Μνημόνιο, καλώς ή κακώς, με βάση τα πεπραγμένα των Ελλήνων ψηφοφόρων, πολιτών και πολιτικών, είναι απαραίτητο.

Αντί επιλόγου, θα ήθελα να απευθύνω δυο ερωτήσεις, πιστεύω εύλογες, προς πάντα ενδιαφερόμενο. Γνωρίζουμε πότε διενεργήθηκαν οι τελευταίες εκλογές; Γνωρίζουμε το αποτέλεσμα αυτών;  Αν ναι, τότε επιτρέψτε μου να επαναφέρω το θέμα επί τάπητος: γιατί φταίει η Μέρκελ; Πότε θα αναλάβει -επιτέλους!- τις ευθύνες του ο ελληνικός λαός; Και γιατί μας έπιασε τέτοιος πανικός και οίστρος στο άκουσμα του ερχομού της Γερμανίδας Καγκελάριου; Ποιον περιμέναμε να υποδεχτούμε; Τον Darth Vader (φώτο);

Υ.Γ.1 Την Παρασκευή η Εθνική Ελλάδος αντιμετωπίζει την Βοσνία. Όποιος νομίζει ότι θα περάσουμε εύκολο βράδυ πλανάται πλάνην οικτράν.

Υ.Γ.2 Απίστευτα πράγματα από τον Κούγια στην Παναχαϊκή! Παραθέτω αυτούσια την επίσημη ανακοίνωση του συλλόγου: «Η ΠΑΕ Παναχαϊκή ανακοινώνει την λύση της συνεργασίας με τον Ηλία Σολάκη. Ο Ηλίας Σολάκης αποδείχτηκε μια από τις πιο αποτυχημένες μεταγραφές και επιβεβαίωσε την άποψη του πρώην μεγαλομετόχου ότι τα μεγάλης ηλικίας ποδοσφαιρικά ονόματα δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Ο Ηλίας Σολάκης κόστισε χωρίς να προσφέρει τίποτα στην ΠΑΕ Παναχαϊκή σε δύσκολους καιρούς 22.000 ευρώ και δημιουργούσε συνεχώς προβλήματα προβάλλοντας φτηνές δικαιολογίες στην αδυναμία του να προσφέρει. Η ΠΑΕ Παναχαϊκή έχει αποφασίσει προ 45 ημερών την αποχώρηση του, λόγω επεισοδίου πριν τον φιλικό αγώνα με τον Φωκικό που είχε δημιουργήσει βρίζοντας τους κ. Παπακώστα και κ. Μίχο γιατί τον ενοχλούσαν οι προπονήσεις στο γήπεδο της Λακκόπετρας και ότι το κρεβάτι που του αγόρασε η ΠΑΕ Παναχαϊκή δεν ήταν καλή ποιότητας». Η απάντηση/αντίδραση του παίχτη ήρθε μέσω Facebook: «Επιτέλους το ΜΑΡΤΥΡΙΟ έλαβε ΤΕΛΟΣ».

Υ.Γ.3 Έπος!

Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2012

Δεν πρέπει να αλλάξει ο σκοπός

Είναι τρομακτικά εκνευριστικό να παίζεις στην έδρα σου, να προσπαθείς να διασπάσεις την άμυνα του αντιπάλου και να μην μπορείς. Να θες, αλλά να μην μπορείς. Να μην μπορείς να βγάλεις μια κάθετη, να πλαγιοκοπήσεις με συνέπεια, να φορτώσεις με παίχτες την αντίπαλη περιοχή. Κι όλα αυτά με τον αντίπαλο να παίζει άμυνα στο μισό γήπεδο. Να σου δίνει, υποτίθεται, χώρο κι εσύ να παίζεις ένα ανυπόμονο ποδόσφαιρο κατοχής με οριζόντιες πασούλες και μακρινές διαγώνιες μπαλιές. Μολαταύτα, να έχεις ευκαιρίες για να πετύχεις γκολ, αλλά όχι αποτελεσματικότητα -τουλάχιστον, όχι αυτήν που επέδειξε ο αντίπαλος στις φονικές αντεπιθέσεις του: οι σκάουτερ του Άρη δεν διέκριναν την τάση και την ικανότητα του Πλατανιά για κόντρα παιχνίδι; Κι αυτό δεν είναι τυχαίο, από την στιγμή που στηρίζεσαι στις ορέξεις ενός ποδοσφαιριστή κι όχι στο σύνολο.


Στο άρθρο περί σκοπού Κατσαβάκη, έγραφα, μεταξύ άλλων, για βάθος άμυνας και αποτελεσματικότητα επίθεσης. Είναι προφανές ότι απέτυχα παταγωδώς στην αποκρυπτογράφηση των θέλω του Κατσαβάκη. Ο Μάκης, παρασυρόμενος από την αύρα του Χαριλάου και τη δυναμική του Άρη, προσπάθησε να ποντάρει στην επίθεση, όντας σχετικά βέβαιος ότι η άμυνα θα κάνει τη δουλειά της. Όμως, η επιθετική δυσλειτουργία δεν επαρκεί για να μασκαρέψει τις αμυντικές αδυναμίες σε τακτικό και τεχνικό επίπεδο. Κι αν είσαι ο Άρης του 2012, πρέπει να παίζεις άμυνα, προτού παίξεις επίθεση.

Και τι συμβαίνει τώρα; Ο Κατσαβάκης αποτελεί παρελθόν και η Π.Α.Ε. ψάχνει νέο προπονητή. Είμαι πραγματικά περίεργος να ρωτήσω τα μέλη της διοίκησης αν συνομίλησαν ποτέ με τον Κατσαβάκη για το αγωνιστικό στυλ της ομάδας. Για το τι περίμεναν να δουν μέσα στο χόρτο και ποιες ήταν οι προσδοκίες τους. Διότι, όπως έχω αναφέρει επανειλημμένως, το θέμα είναι να μην υποβιβαστούμε -προφανώς αναφέρομαι σε αγωνιστικό επίπεδο. Έστω κι αν αυτό περιλαμβάνει μια εντός έδρας ήττα από τον Πλατανιά. Κι ο Κατσαβάκης αυτό, παρά το μερικώς άστοχο mentality, το γνώριζε. Ο νέος προπονητής θα το γνωρίζει;

Υ.Γ.1 Ο Ολυμπιακός κερδίζει, και οι οπαδοί του κράζουν. Πώς αλλάζει το κλίμα, ε; Λευτεριά στον γυμνό βασιλιά!

Υ.Γ.2 Ο Κατίδης αποτελεί κλασικό παράδειγμα ποδοσφαιριστή που ήρθε σε επαφή με λάθος ανθρώπους -δηλαδή, παράδειγμα προς αποφυγήν. Από τον Άρη, ήδη, είχε δείξει ότι κουβαλάει λανθασμένη νοοτροπία: φαινόταν μέσα στο χόρτο. Και φέτος το καλοκαίρι έφυγε από τον Άρη, για να πάει στην Α.Ε.Κ. Αν αυτή η κίνηση δεν αποκαλύπτει σημάδια παράνοιας, δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να εμφανίζει. Αυτό το παράδειγμα σημαίνει τρία πράγματα. Πρώτον, ότι στην Ελλάδα δεν δουλεύουμε νοητικά και ψυχολογικά με τον νεαρό παίχτη. Δεύτερον, ότι οι γονείς των παιδιών αυτών τυφλώνονται από πιθανά μεγαλεία και συχνά φέρονται εγωιστικά. Και τρίτον, ότι πάντοτε υπάρχουν άνθρωποι, π.χ. μάνατζερ και παράγοντες, που θα φουσκώσουν τα μυαλά ενός ελπιδοφόρου και ικανού παίχτη. Η λύση; Εξωτερικό!

Υ.Γ.3 Χθες είχαμε τρία μεγάλα παιχνίδια: Μπαρτσελόνα - Ρεάλ, Μαρσέιγ - Παρί και Μίλαν - Ίντερ. Τα δυο πρώτα ματς έληξαν 2-2, ενώ το τρίτο, έπειτα από ένα λάθος του Αμπιάτι, έληξε 1-0 υπέρ των φιλοξενούμενων. Όσο για τη σύγκριση Κριστιάνο και Μέσι, που εσχάτως έλαβε εκ νέου μέρος και μονοπωλεί σε κουραστικό βαθμό την κουβέντα, δεν υπάρχει σύγκριση. Ο ένας βρίθει φυσικών χαρισμάτων, αλλά είναι ποζεράς και σου βγάζει μια ένταση στις προσπάθειές του, κι ο άλλος κάνει το δύσκολο να φαίνεται σαν το πιο απλό πράγμα στο κόσμο.

Υ.Γ.4 Διάβασα ότι ο Χρύσανθος Τσαλτίδης δέχτηκε αντικείμενα και εισέπραξε μπινελίκια από Αρειανούς. Ορισμένοι κάνουν λόγο και για ψιλόβροχο. Δεν ξέρω τι πραγματικά συνέβη και δεν συμφωνώ με τέτοιες τακτικές ή συμπεριφορές, αλλά ο εν λόγω δημοσιογράφος έπρεπε να το περιμένει. Και είναι πολύ κρίμα που δεν το είδε να έρχεται: κάπως έτσι φανερώνεται η ανεπάρκειά του και η άγνοια του. Υπομονή, όμως: αν δεν αλλάξει μυαλά, μπορεί να έρθει κι άλλο. Από τους Judas Priest.

Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2012

Το κυνήγι της μπάλας

Τα πιο δύσκολα παιχνίδια του Ολυμπιακού είναι, όπως λέγεται, τα φιλικά του καλοκαιριού -ο κόσμος είναι αυστηρός κριτής, ανυπόμονος και συχνά ανικανοποίητος με αυτά που βλέπει: ποιος ξεχνάει τις γιούχες στον Κονστάντζο ή τη δυσφορία για το φετινό σχεδιασμό της ομάδας; Κατά τη γνώμη μου, το πιο δύσκολο παιχνίδι του Ολυμπιακού είναι το πως θα πείσει τον κόσμο ότι το πλάνο που ακολουθεί η Π.Α.Ε., είναι το σωστό. Και η αλήθεια είναι ότι το πλάνο δεν είναι κακό. Η πρόσφατη ασθένεια που έχει προσβάλλει τις ελληνικές ομάδες, λέγεται ''ελληνοποίηση''. Κι ο Ολυμπιακός βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να πράξει από επιλογή αυτό που όλοι οι υπόλοιποι πράττουν από αναγκαιότητα -προφανώς υπάρχουν και εξαιρέσεις όπως ο Αστέρας Τρίπολης κι ο Παναθηναϊκός που για διαφορετικούς λόγους ο καθένας δεν ποντάρουν στο ελληνικό στοιχείο. Το πρόβλημα εμφανίζεται στο πως θα εφαρμόσεις αυτό το πλάνο. Πως θα το υλοποιήσεις, προσπαθώντας, παράλληλα, να στελεχώσεις υπεύθυνα το ρόστερ σου και να διατηρήσεις την ανταγωνιστικότητά σου. Και κάπου εδώ έρχεται η φυγή του Βάσκου. Ο Βαλβέρδε, ένας δάσκαλος που υπέγραφε τις επιταγές του σύγχρονου ποδοσφαίρου, έφτιαξε ένα σύνολο που, τουλάχιστον για τα δεδομένα του ελληνικού πρωταθλήματος, έβριθε από τακτική πληρότητα. Αυτό ακριβώς ήταν το στοίχημα της διοίκησης: να βρει έναν προπονητή που θα εφαρμόσει το εταιρικό πλάνο και θα διακατέχεται από παρόμοια φιλοσοφία με τον Βαλβέρδε. Το κέρδισε; Δεν το νομίζω. Αυτός είναι ο λόγος που ο Ζαρντίμ θεωρείται, αισθάνεται και μάλλον είναι αιχμάλωτος του Βάσκου. Προσοχή, όμως: αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα του νέου προπονητή, αλλά της διοίκησης -εκείνη είναι που τον ξεχώρισε, αξιολόγησε, επέλεξε και υπέγραψε. Και έχει και την απαίτηση να πετύχει.


Σύμφωνα με τα παραπάνω, λοιπόν, κάπως έτσι εξηγείται το γιατί ο Ζαρντίμ δείχνει τακτικά μπερδεμένος -η στρατηγική υπεροχή του Βάσκου έχει χαθεί κι ο νέος προπονητής, αντιλαμβανόμενος ότι του ζητάνε κάτι που δεν μπορεί (ακόμα;) να δώσει, έχει βραχυκυκλώσει. Για αυτό και το στήσιμο της εντεκάδας ή το κοουτσάρισμα είναι λίγο περίεργο: ακόμα ψάχνεται. Είπαμε, όμως, ότι η ευθύνη δεν είναι δικιά του. Χθες, για παράδειγμα, απέναντι στην Άρσεναλ, δεξί μπακ έπαιξε ο Ντιακιτέ. Είναι δυνατόν μια ομάδα που καυχιέται ότι στηρίζεται σε συγκεκριμένο πλάνο, και μάλιστα ομάδα που ακολουθεί πρωταθλητισμό, να μην έχει αναπληρωτικό δεξί μπακ ή να στηρίζεται στον Σιόβα, ο οποίος κάλυψε καλά το χώρο και έτρεξε αρκετά οριζόντια, για την μεσαία γραμμή; Κι όλα αυτά απέναντι σε μια Άρσεναλ που είχε να επιδείξει ταχύτατη μεταφορά μπάλας από την άμυνα στην επίθεση -το λεγόμενο επιθετικό transition game-, μεγάλο πλάτος, πλαγιοκόπηση, ψευτοεννιάρι (Ζερβίνιο) και ικανότητα στο ένας εναντίον ενός -μελανό σημείο της αγγλικής ομάδας αποτελεί η ανασταλτική λειτουργία του άξονα, καθώς παρατηρούνται κενά στα χαφ, το κεντρικό αμυντικό δίδυμο, το οποίο προσθέτει ύψος και δύναμη, αλλά όχι ηρεμία και ακρίβεια, κι ο Μανόνε, ο οποίος παίζει να είναι χειρότερος κι από τον Τζόρβα. Προσοχή: για να εφαρμόσεις το επιθετικό transition game, οι γραμμές πρέπει να τηρούν κάποια απόσταση -εξού και η διάταξη του Ποντόλσκι, του Τσάμπερλεϊν και του ''μαέστρου'' Καθόρλα που λειτουργούσε ως οριζόντιος θερμοστάτης των πλευρών. Ουσιαστικά, αφήνεις τη μπάλα να καλύψει τα μέτρα και να τρέξει για σένα. Το αποτέλεσμα είναι να καλύπτει περισσότερα χιλιόμετρα ο αντίπαλος και αναπόφευκτα να κουράζεται πιο γρήγορα. Επομένως, το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός έτρεξε περισσότερο από την Άρσεναλ δεν πρέπει να προξενεί θετική έκπληξη, όπως διατυμπάνιζαν οι δημοσιογράφοι, ούτε συνιστά κάποιο τακτικό τρικ: απλά οι παίχτες του Ζαρντίμ κυνηγούσαν τη μπάλα. Ακόμα και τα κλεψίματα του Μασάδο ή του Αμπτούν δεν προήλθαν ως αποτέλεσμα ισχυρής πίεσης στα 3/4 του γηπέδου, αλλά από αγνή αφέλεια του αμυντικού διδύμου της ομάδας του Βενγκέρ. Όπως αφέλεια συνιστά η επιλογή του Ζαρντίμ να ξεκινήσει τον Μέγιερι κι όχι τον Κάρολ, που έχει φάει με το κουτάλι τα γήπεδα της Πρέμιερ.

Εν κατακλείδι, δεν πρέπει να παρασυρθούμε από την βελτιωμένη εικόνα του Ολυμπιακού. Αυτή είναι δουλειά των δημοσιογράφων. Διαβάζεις άρθρα και απόψεις και νομίζεις ότι την τριάρα δεν την έριξε η Άρσεναλ, αλλά η ομάδα του Ζαρντίμ. Τέλος πάντων. Ο Ολυμπιακός έχει ακόμα πολλά πράγματα να διορθώσει. Για παράδειγμα, η πίεση στο τερέν του αντιπάλου, η διαγώνια αλληλοκάλυψη και τα κάθετα σπριντ. Και επιτέλους, να αντιληφθεί κάποιος ότι ο Ιμπαγάσα, όταν μπαίνει αλλαγή, τουλάχιστον σε επίπεδο τσου λου, δεν μπορεί να αλλάξει και πολλά πράγματα από τη στιγμή που οι συμπαίχτες του είναι κουρασμένοι από το κυνήγι της μπάλας.

Υ.Γ.1 Αυτό το πράγμα με το να ψάχνουμε απίθανες αιτίες για ένα αποτέλεσμα ή έναν αποκλεισμό, πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει. Κάθε φορά θα φταίει η ατυχία, ο διαιτητής, ο καιρός, το χορτάρι. Κι όμως, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι κάποιες φορές χάνουμε λόγω ανωτερότητας του αντιπάλου.

Υ.Γ.2 Δεν ξέρω τι μύγα τσίμπησε τον Αλαφούζο και έδιωξε τον Κατσουράνη. Επίσης, δεν ξέρω γιατί του το ανακοίνωσε εκ του σύνεγγυς. Θα μπορούσε κάλλιστα να (του) το ανακοινώσει μέσω τουίτερ.

Υ.Γ.3 Όποιος θέλει να γελάσει (και να κλάψει) μπορεί να διαβάσει παλιές δηλώσεις του Τζέφρυ, του Σαμαρά, του Μπένι, του Τσίπρα και σία, και να τις συγκρίνει με πρόσφατες.

Υ.Γ.4 Την Κυριακή έχουμε μεγάλα ευρωπαϊκά ματς. Μακάρι να μπορούσα να τα δω όλα!

Υ.Γ.5 Λέγονται Celtic Frost και έρχονται από την Ελβετία. Και τα σπάνε όλα!

Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2012

Ο δωδέκατος παίχτης

Στην τελευταία ανάρτηση προσπάθησα να αποκρυπτογραφήσω τις τακτικές πτυχές του αγώνα. Δεν τα κατάφερα. Ο Π.Α.Ο.Κ. δεν έπαιξε ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, αλλά διατηρούσε απλώς την κατοχή. Την ίδια στιγμή, ο Άρης δεν πόνταρε στο ποδόσφαιρο αναμονής, αλλά προσπάθησε να εκμεταλλευτεί τα αμυντικά κενά του αντιπάλου -το γεγονός ότι ο Άρης δεν είχε κατοχή δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έπαιξε και ποδόσφαιρο αναμονής: το ποδόσφαιρο αναμονής συγκεντρώνει τακτικά στοιχεία που δεν τα έδειξε ο Άρης (π.χ. μικρό πλάτος, διαγώνια αλληλοκάλυψη). Η σκέψη του Κατσαβάκη να κρατήσει (σχετικά) ψηλά τις γραμμές είχε μια λογική, αλλά για να συμβεί αυτό πρέπει να έχεις γρανιτένια άκρα, καλή κυκλοφορία και γρήγορες επιστροφές. Εμείς δεν είχαμε τίποτα από αυτά. Τα δυο εξτρέμ δεν αλληλοκάλυπταν (Γιαννώτας και Σουνάς), προφανώς λόγω εντολών Κατσαβάκη, ο Κοέλιο θύμιζε μια βελτιωμένη έκδοση του Τόχα, ο Νταμαρλής φαινόταν πελαγωμένος στο χώρο κι ο Καζναφέρης μας χάριζε απλόχερα την εικόνα ενός άτακτου και άναρχου ποδοσφαιριστή -το έτερο ακραίο μπακ, ο Ψυχογιός, πάλεψε με νύχια και με δόντια, αλλά είναι φανερό ότι πρόκειται για παίχτη περιορισμένων δυνατοτήτων. Και το πρώτο μέρος τελειώνει με τον Π.Α.Ο.Κ. να σκοράρει με ποσοστά μπάσκετ και με μπομπάτους τρόπους. Ειδικά του γκολ που πέτυχε ο Κλάους δεν πρέπει να το πιστεύει ούτε ο ίδιος: αναφέρομαι στον ίδιο ποδοσφαιριστή που δεν μπορεί να βάλει φάλτσο στην μπάλα και να τελειώσει ένα τετ α τετ.


Και μόλις ξεκινάει το δεύτερο μέρος, σκέφτομαι ότι ο Κατσαβάκης θα αποσύρει τον Καζναφέρη. Φευ! Για κάποιο λόγο που αγνοώ ο παίχτης δεν αντικαταστάθηκε κι ως εκ τούτου παρέμεινε ο δωδέκατος παίχτης του Π.Α.Ο.Κ. κι ο καλύτερος συμπαίχτης του Ρομπέρ. Κανονικά ο παίχτης έπρεπε να έχει γίνει αλλαγή από το πρώτο ημίχρονο, αλλά τέτοια ώρα, τέτοια λόγια. Συν τοις άλλοις, είχαμε τον Καπετάνο που εξακολουθούσε να μην παίρνει όπισθεν μέτρα στον άξονα και να μην μπορεί να παίξει κάθετα. Μολαταύτα, ο Αγκάνθο υπήρξε μόνιμη πηγή κινδύνων για την εστία του Γλύκου (κλισέ). Μακάρι να λάμβανε και συστηματική τροφοδότηση και μακάρι να παίζαμε με τη μπάλα χαμηλά: κάθε φορά που σηκώναμε το τόπι, απογειωνόταν το ταγάρι ο Κουμάλο και έδιωχνε τη μπάλα. Σε αυτό το σημείο επιτρέψτε μου να σημειώσω το εξής: η εικόνα που έδειξαν οι δυο ομάδες στο δεύτερο μέρος ήταν τραγική. Αν είχε κάποιος αϋπνίες και έβλεπε το δεύτερο 45λεπτο θα είχε κοιμηθεί σαν πουλάκι. Κι αν υπήρχε ποδοσφαιρική δικαιοσύνη θα τιμωρούσε και τις δυο ομάδες για κακοποίηση του αθλήματος. Τέλος πάντων. Το θέμα είναι ότι φάγαμε τέσσερα γκολ από μια ομάδα που δεν έδειξε κάτι ιδιαίτερο κι έναν Δώνη που δεν έκανε το παραμικρό από τον πάγκο -τόσο απροετοίμαστοι (και ανίκανοι) ήμαστε. Κι αυτό ουδόλως μας τιμά.

Υ.Γ.1 Φημολογείται ότι στην Τούμπα έλαβαν μέρος θλιβερά σκηνικά. Έτσι πάει. Όταν τα κάνεις είσαι άρχοντας κι όταν στα κάνουν ουρλιάζεις για αδικίες και αφιλοξενίες. Κι αυτό ισχύει για όλους.

Υ.Γ.2 Για το κύπελλο μπάσκετ είχα πει ότι, προκειμένου να παίξουμε με τον Ολυμπιακό, έπρεπε να κερδίσουμε την Κηφισιά. Δεν κερδίσαμε, δεν παίζουμε.

Υ.Γ.3 Με πολύ μεγάλη μου θλίψη παρατηρώ ότι δεν μαθαίνουμε από αυτή την κατάσταση που ορισμένοι ονομάζουν κρίση. Μηδενική διάθεση αυτοκριτικής. Μηδενικά διάθεση να σπεκουλάρουμε τα λάθη μας. Μηδενική διάθεση να αλλάξουμε νοοτροπία. Αρχίζω να πιστεύω ότι χρειαζόμαστε format και reboot.

Υ.Γ.4 Αγνό, αυθεντικό, παραδοσιακό Heavy Metal!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...