Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012

Γκρεμός ή ρέμα;

Η χρόνια έκθεση στην εξουσία εκφυλίζει ιδέες, πολιτικές, πρόσωπα. Κάποια στιγμή έρχεται το πλήρωμα του χρόνου. Είναι άκρως φυσιολογικό. Είναι αναπόφευκτο. Αυτό, όμως, που υπεισέρχεται στη σφαίρα του παραλόγου, είναι η συμπεριφορά όλων εκείνων που θεωρούν ότι θα κυβερνούν για πάντα. Και κάνουν ή λένε ό,τι θεωρούν απαραίτητο, προκειμένου να γαντζωθούν στην καρέκλα που τους έδωσε απλόχερα ο ελληνικός λαός. Από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις; Από τον τέως Υπουργό Υγείας, Αντρέα Λοβέρδο, που έσπευσε να κατηγορήσει τον αντίστοιχο Υπουργό για τα χάλια της Υγείας; Από τον Μπένι που χαρακτήρισε το κόμμα του Τσίπρα υπεύθυνο για την κρίση; Από τον Αντωνάκη που ξαφνικά τον έπιασε ο πόνος για την πατρίδα; Μα, ποιον πείθουν αυτοί οι άνθρωποι; Εξάλλου, πώς να τον πείσουν; Με τι επιχειρήματα; Με τη γλυκόπικρη καραμέλα ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν έχει σχέδιο; Δηλαδή η Ν.Δ. και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. όλα αυτά τα χρόνια που κυβερνούσαν, είχαν σχέδιο; Κοροϊδευόμαστε; Σαν τους δημοσιογράφους που αποκαλούν φασιστικό κόμμα τη Χρυσή Αυγή και θεωρούν ότι αυτόματα πείθεται ο κόσμος για την ορθότητα των λόγων τους. Αναφέρομαι στους ίδιους δημοσιογράφους που έχουν κηρύξει επικοινωνιακό πόλεμο στη Χρυσή Αυγή. Αυτό δεν είναι φασιστικό;


Σηκώθηκε, λοιπόν, ο Κασιδιαρης, έριξε δυο ανάποδες στην Λιάνα και ο κόσμος αντέδρασε, θετικά και αρνητικά. Από το Τουίτερ. Μην γελάτε. Τα tags των Κασιδιάρη και Κανέλλη βρέθηκαν στην πρώτη δεκάδα παγκοσμίως (!). Έτσι είναι, όμως, ο Έλληνας. Τουιτάρει, μετατρέπεται σε χούλιγκαν πληκτρολογίου και μπινελικώνει τους πολιτικούς από το καφενείο, θεωρώντας ότι καθ' αυτόν τον τρόπο εκπληρώνει το πολιτικό και κοινωνικό του χρέος -φευ! Στο τσακίρ κέφι πάει στη Βουλή και πετάει και δυο μουντζίδια. Αντιλαμβάνεστε το μέγεθος της παράνοιας; Συνεπώς, θα αλλάξουν οι αντιλήψεις μετά τις εκλογές; Απίθανο! Τα μυαλά δεν αλλάζουν. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Αν είσαι ηθικά ακρωτηριασμένος, τέτοιος θα παραμείνεις. Κι όμως, η λύση έγκειται ακριβώς σε αυτό το σημείο: την αλλαγή. Την νοητική αλλαγή. Αν δεν αρχίσουμε να φερόμαστε ως άνθρωποι, κι όχι σαν άνθρωποι, δεν υπάρχει μέλλον -ούτε παρόν.

Και δεν αναφέρομαι μόνο στους πολιτικούς. Η φτώχεια και το τραγικό έλλειμμα έμπνευσης αντιστοιχούν σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο -η οικονομική φτώχεια είναι προέκταση κι όχι πρωτογενές αίτιο: όταν τα δύο μεγάλα κόμματα, μετά από παλινωδίες και υπαναχωρήσεις, συμφώνησαν, έστω και με αυτόν τον αξιοπερίεργο τρόπο, για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της Ελλάδος, σε συνεννόηση με την Ευρώπη, τα έριξαν όλα στους κακούς ξένους και το Μνημόνιο, αντί να πουν ότι αυτό είναι μια ανάγκη, την οποία επέβαλαν, καθαρά και ξάστερα θα μπορούσα να προσθέσω, οι δικές μας κάκιστες πολιτικές του παρελθόντος. Ξέφυγα, όμως. Το παθαίνω συχνά. Λέγαμε για την προκληθείσα φθορά της εξουσίας. Ανοίγεις, λοιπόν, την τηλεόραση να παρακολουθήσεις κανά ντοκιμαντέρ με ζαρκάδια και ιππόκαμπους και πέφτεις σε πολιτική εκπομπή με ελέφαντες και καρχαρίες. Και τι παρατηρείς; Εν αρχή, τσιρίδες, τσαμπουκάδες και μπόλικη ειρωνεία -κατά τους πολιτικούς, το πιο δυνατό επιχείρημα είναι τα ντεσιμπέλ της φωνής τους: έτσι ορίζεται ο διάλογός τους. Και, όπως είπαμε παραπάνω, πέφτει και καμιά ψιλή -μόδα είναι θα περάσει, αλλά ποια είναι η διαφορά της σωματικής βίας από τη λεκτική και την οικονομική βία που επί χρόνια ασκούν οι κυβερνώντες; Τύφλα να έχουν οι Αρειανοί και οι Π.Α.Ο.Κ.τσήδες. Μπροστά στους πολιτικούς οι οπαδοί μοιάζουν με γατάκια. Και σε τελική ανάλυση, ας απαγορευτούν οι μετακινήσεις πολιτικών. Όπως δεν πάνε οι Αρειανοί στην Τούμπα και υποχρεώνονται να βλέπουν το ματς από την καφετέρια ή το σπίτι τους έτσι και οι πολιτικοί να εκφράζουν τις απόψεις τους από το γραφείο ή την οικία τους. Κι αν πρόκειται για κάποιο τελικό κυπέλλου, σαν να λέμε ένα debate πολιτικών, ας οριοθετήσει ο Μπιτσαξής κενές ζώνες κι ας ακροβολίσει διμοιρίες Μ.Α.Τ. μέσα στο στούντιο.


Έπειτα, κανείς δε λέει τι θα γίνει. Ή τι μπορεί να γίνει. Αντιθέτως, όλοι λένε τι θα ήθελαν να γίνει
. Και το μέλλον της χώρας -το δικό μας μέλλον- περιστρέφεται γύρω από έναν ατέρμονα κύκλο συζητήσεων, γεμάτο εκβιαστικά και εκφοβιστικά διλήμματα, ο οποίος εξαντλείται στο ποιος έφταιξε, στο ποιος φταίει και στο ποιος θα φταίξει. Με τους πολιτικούς να αποποιούνται τις ευθύνες που τους αναλογούν. Και δεν εννοώ στα λόγια, αλλά στις πράξεις. Για παράδειγμα, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. κατεβάζει τον Παπακωνσταντίνου. Σαν να σου λέει μέσα στα μούτρα σου: «Έλληνα ψηφοφόρε, σε γράφουμε στα παπάρια μας». Και ξέρετε  τι είναι να σε γράφει στα παπάρια του το πολιτικό θωρηκτό που ακούει στο όνομα Βενιζέλος; Ο Σαμαράς έφερε πίσω την Ντόρα, η οποία, όντας Πρόεδρος του κόμματος που ίδρυσε, είχε δηλώσει: «Τα δυο μεγάλα κόμματα φταίνε για την κατάντια της χώρας». Αλλά τι ψάχνω να βρω κι εγώ; Προσωπικά απαλλάσσω τον Σαμαρά λόγω παράνοιας. Τον πολιτικό εννοώ -ο ποδοσφαιριστής νομίζει ότι κερδίζει ο έχων την ομορφότερη κόμμωση κι όχι την καλύτερη τακτική. Η Παπαρήγα έχει βολευτεί στη θέση της χαλαρής αντιπολίτευσης και με όπλα την ξύλινη γλώσσα, την κυνικότητα και το λεξιλόγιο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, κάθεται και παρατηρεί σαν ουδέτερος παρατηρητής τα τεκταινόμενα. Τα στελέχη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έχουν ήδη ανασκευάσει τις δηλώσεις τους περί των δράσεων κατά των Μνημονίων και μάλιστα περνάνε στην αντεπίθεση, λέγοντας ότι ουδέποτε προέβησαν σε τέτοιες κουβέντες. Μολαταύτα, ο Τσίπρας, χρησιμοποιώντας μια ωραιοποιημένη γλώσσα και εξαπολύοντας στοχευμένα πυρά προς τον Αντωνάκη, φαίνεται να παίρνει τα ηνία της κούρσας -αλλά για ποια κούρσα μιλάμε;

Το χειρότερο είναι ότι Ν.Δ. και ΠΑ.ΣΟ.Κ. εξακολουθούν να φέρονται, λόγω πολιτικής αδράνειας και έλλειψης αυτοκριτικής, σαν κόμματα εξουσίας. Το χείριστο είναι ότι ακόμα δεν το έχουν αντιληφθεί -το έχουν αντιληφθεί όλοι οι υπόλοιποι. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Έχει δημιουργηθεί ένα τεράστιο κενό εξουσίας. Και ποιος θα το αναπληρώσει; Από την μία πλευρά δεν μπορείς να επιβραβεύσεις και να δώσεις ψήφο εμπιστοσύνης σε όλους αυτούς που έφεραν τη χώρα σε αυτό το σημείο κι από την άλλη δεν σου πάει η καρδιά να εκλέξεις ένα πολιτικά ανώριμο αγόρι, επειδή μιλάει με ωραίο ύφος -προσωπικά ουδείς με εκφράζει. Το πρόβλημα δεν βρίσκεται στο εκλογικό αποτέλεσμα ή στο Σύνταγμα, αλλά στην έλλειψη ικανών, ηθικών και δίκαιων ανθρώπων. Στην έλλειψη ηγετών. Και, για μία ακόμη φορά, δεν αναφέρομαι μόνο στους πολιτικούς -θυμηθείτε τι ανέφερα πιο πάνω: πρέπει να λειτουργούμε ως άνθρωποι κι όχι σαν άνθρωποι. Και τώρα ξεχάστε όλα όσα έχω γράψει. Ορισμένες φορές δεν υπάρχουν έξυπνες ατάκες για να περιγράψεις μια (δυσχερή) κατάσταση, ούτε εύστροφα αποφθέγματα. Μπορεί να τα κάνεις όλα σωστά και να αναρωτιέσαι τι πηγαίνει στραβά. Μόνο που στη δικιά μας περίπτωση, τα κάνουμε όλα λάθος. Και τώρα, αποφασίστε: γκρεμός ή ρέμα;

Υ.Γ.1 Παρακολούθησα το Ολλανδία - Γερμανία και ομολογώ ότι δεν περίμενα τέτοια συμπεριφορά από τον Φαν Μάαρβικ. Ήταν παντελώς αδιάβαστος λες και δεν πήρε πρέφα τα λάθη της πρώτης αγωνιστικής! Λες και δεν πήρε πρέφα ότι έπαιζε με τους Γερμανούς! Τρομερά αφελές στήσιμο από τον Ολλανδό προπονητή: ασύνδετες γραμμές, έλλειψη συνεργασίας, μηδενικές αλληλοκαλύψεις και άκρατη φλυαρία. Σε έπιανε θλίψη να βλέπεις τους Ολλανδούς να παίζουν άμυνα σε στυλ Κατσουράνη: μαρκάρουμε, δείχνοντας από μακριά. Μέχρι κι ο Φαν Μπόμελ έγινε σοφτ παίχτης! Τολμώ να πω ότι η Γερμανία πήρε άνετα το ματς. Το συγκρότημα του Λεβ έχει ξεδιαλύνει ρόλους και ακολουθεί πιστά το πλάνο: όποτε πρέπει παίζει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας κι όποτε χρειάζεται ποδόσφαιρο αναμονής. Θα έχει τρομερό ενδιαφέρον να περάσουμε τους Ρώσους -άγνωστο το πως- και να πέσουμε πάνω στα panzer...

Υ.Γ.2 Οι προσφυγές σκάνε σαν πυροτεχνήματα, ο Αθανασιάδης είπε ότι θα πουλήσει το αμάξι του για να δώσει λεφτά στους παίχτες (!), ο Κόντης σταμάτησε να κάνει δηλώσεις, ο κόσμος έχει ξενερώσει τα μπούνια κι ο Τσαλτίδης μετατρέπεται σε Αρειανάρχης. Καλά πάμε.

Υ.Γ.3 Ο Andreas Kisser, κιθαρίστας των Sepultura, έσκασε μύτη στη Σουηδία με φανέλα ελληνικής ομάδας. Α.Ε.Λ., κουλτούρα... Sepultura!

15 σχόλια:

  1. Κορυφαίο το άρθρο σου, για άλλη μια φορά με βρίσκει σύμφωνο σε κάθε του σημείο...

    Ιδού το μεγάλο δίλημμα. Με ποιους να πας και ποιους ν' αφήσεις. Και επειδή έχουμε συνηθίσει πια κάθε βράδυ εκλογών να μετράμε "νικητές", εγώ δεν θα αναφερθώ σε πιθανούς τέτοιους αλλά θα μιλήσω για τους χαμένους αυτών των εκλογών. Και χαμένο βλέπω μόνο έναν. Τον ελληνικό λαό. Όποιος και να βγει πρώτος, όποιος και να κερδίσει τις 50 έδρες και όποιος και να σχηματίσει κυβέρνηση, ο ελληνικός λαός θα είναι ο χαμένος τής υπόθεσης.

    Με Σαμαρά και ΣΙΑ νικητές (η ΣΙΑ δεν είναι απαραίτητο να αποτελεί εταιρική μορφή) ο λαός τρώει στη μάπα το μνημόνιο όπως ακριβώς του το φόρτωσε πριν τις εκλογές ο Αντωνάκης σε συνεργασία με τον Βενιζέλο. Με Τσίπρα και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις (λέμε και καμιά μαλακία να περνάει η ώρα), ακόμα κι αν υπάρχουν οι αγαθότερες προθέσεις, οι Ευρωπαίοι εκπρόσωποι του παγκόσμιου κεφαλαίου θα μας λιώσουν προς παραδειγματισμό πιθανών μιμητών τού νεοτσιπρισμού στις υπόλοιπες χώρες τού Νότου. Σε συνεργασία πάντα με τους εγχώριους τραπεζίτες, βιομήχανους και εφοπλιστές, που νιώθουν ήδη να τους διαπερνούν ρίγη τρόμου στο ενδεχόμενο μιας τέτοιας κυβέρνησης, πάντα υπό την προϋπόθεση ότι θα αποδειχτεί γνήσια και όχι γιαλαντζί και με αποστολή να κατευνάσει τα ξεσηκωμένα πλήθη (αλά Αντρέας Παπανδρέου).

    Γνώμη μου είναι ότι θα έχουμε μια κυβέρνηση υπό τον Τσίπρα η οποία θα πάρει την ανοχή τού Σαμαρά για να μπορέσει να σχηματιστεί. Κι αυτό θα γίνει με βαριά καρδιά από τον τελευταίο και με κάπως... δόλιο σκοπό. Να εκθέσει τον Τσίπρα από τη μια, πιστεύοντας ότι δεν θα τα καταφέρει να κυβερνήσει περισσότερους από έξι μήνες και από την άλλη να εμφανίσει τον εαυτό του σαν τον συνετό πολιτικό που δεν δίστασε να στηρίξει τον άμεσο αντίπαλό του μόνο και μόνο "για το καλό τής πατρίδας". Βέβαια, τους καρπούς τής ηρωικής του παραχώρησης δεν πρόκειται να τους δρέψει ο ίδιος, αφού πρόκειται να αποτελέσει παρελθόν από την ηγεσία τού κόμματος, αλλά μπροστά στο καλό τής παράταξης ας επωφεληθεί και η Ντόρα που πρόκειται να τον διαδεχτεί. (Μπα, δεν θα το έχει σκεφτεί καλά. Όταν καταλάβει τι έκανε τον βλέπω να πηδάει από την Ακρόπολη).

    Όλα αυτά υπό την προϋπόθεση ότι ο Τσίπρας θα βγει πρώτο κόμμα. Γιατί αν συμβεί το αντίθετο, ο Τσίπρας δεν δίνει ανοχή στη Νέα Δημοκρατία ούτε με σφαίρες. Εκτός αν έχει σκοπό να μεταναστεύσει προς τις πατρίδες των λαθρομεταναστών και να ελπίζει εκεί στην επιείκιά τους, προτάσσοντας ως επιχείρημα τους αγώνες που έδωσε για τη νομιμοποίηση και την μόνιμη εγκατάστασή τους μαζί με τις οικογένειές τους στη χώρα μας, τότε που τους γλυκοκοίταζε σαν μέλλοντες ψηφοφόρους του και γιατί όχι να ηγηθεί του ξεσηκωμού τους ως νέος Αλεξέι Τσε Γκεβάρα.

    Εγκλωβισμός τού λαού σημαίνει να φτάνει μπροστά στην κάλπη και να μη βρίσκει χώρο που να τον εκφράζει, πολιτικό που να μπορεί να τον εμπιστευτεί και ίχνος ελπίδας για να εναποθέσει το μέλλον του και τα όνειρά του. Και λαός που παύει να έχει ελπίδα και όνειρα μετατρέπεται σε λαό από ζόμπι που αργά ή γρήγορα θα αρχίσει να διψάει για αίμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χάρης

    Όπως τα λες φίλε Κανθαρε. Και γκρεμός και ρέμα, 2 σε 1. Δεν μου αρέσει να ξαναδώ Υπουργούς τον θίασο που διαθέτει Γιακουμάτο και Πετραλιά ανάμεσα σε πολλούς άλλους. Απο την άλλη, σκέφτομαι τους Παπαδημουληδες και τους Στρατουληδες που τρελαθηκανε επειδη πήραν απο το πουθενα wild card για την εξουσία. Πραγματικά οι συριζαιοι με τρομάζουν ως προοπτική. Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν το μη χείρον βελτιστον, αλλά διαφωνω. Απο την μια η φαυλότητα και ο νεποτισμος, και απο την άλλη η ανευθυνότητα και η παιδική χαρά.

    Δεν είμαι ο μόνος που πιστεύει ότι ο Τσιπρας τελευταία το παιζει Ανδρεας Παπανδρέου, και μάλιστα με το στομα. Ακου εκει επίδομα ανεργειας για 2 χρόνια. Και κατώτατο μισθό 750 ευρώ, όταν την εποχή της σπατάλης ηταν στα 700. Και να λέει κιόλας ότι δεν υποστηρίζει ότι λεφτά υπάρχουν! Τραγέλαφος... Αυτό που δεν μου αρεσε καθόλου, είναι ότι χώθηκε να πάρει με το μέρος του τους συνδικαλιστές, μια απο τις πολλές αιτίες που διαλυθηκε η εθνική οικονομία. Πάλι δηλαδή μια απο τα ίδια. Τί Ανδρέας το 1981, τί Αλέξης το 2012. Ο ίδιος στόχος, να φτιάξουμε κομματικό στρατό, κλπ.

    Εκτιμώ ότι όπως είναι η Ελλάς, ο μονόδρομος σωτηρίας είναι οι μεταρρυθμίσεις και ο εξορθολογισμός, που δυστυχώς περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο. Λέω "δυστυχώς", γιατι αυτά θα έπρεπε ο Ελληνας πολιτικός να τα σκεφτει και να τα κάνει απο μόνος του χρόνια τώρα, και όχι να μας τα επιβάλλουν οι "κακοί" Ευρωπαίοι. Το μνημόνιο περιέχει ευεργετικές μεταρρυθμίσεις που κανείς πράσινος ή μπλε δεν τολμάει να εφαρμόσει. Δεν λεει να κοπούν μαχαιρι μισθοί και συντάξεις σε όλους πλην των κομματαρχών. Ούτε λέει να μην τιμωρούνται πολιτικαντηδες για τα εγκλήματά τους. Και με παραξενεύει που κανείς Ευρωπαίος δεν κραζει δημοσίως το πολιτικο μας συστημα συνολικά για αυτές τις ανηθικοτητες, όταν μας εδωσαν τα λεφτά τους για να μας σώσουν και έχουν λόγο να ενδιαφέρονται για τις εξελίξεις. Να πουν "μα τί κάνετε στην Ελλάδα επιτελους και μας τα φορτωνετε όλα?". Η Ελλάς χρεοκόπησε απο τους Έλληνες, όχι από τους ξένους. Οι Ευρωπαίοι χάρη μας κάνουν, μαζί με το συμφέρον τους να μην διαλυθεί η Ευρώπη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Νόμιζω ότι σου το εχω ξαναστειλει,αλλά πάρτο ακομα μια φορά...
    Μιλώντας κάποτε στη Θεσσαλονίκη ο Λεωνίδας Ιασωνίδης, υπουργός επί κυβερνήσεων Βενιζέλου και λαμπρός ρήτορας, σε μία στιγμή είπε: "Αρ' ατώρα έρθαμεν σε δίλημμα". Το πλήθος των Ποντίων τον άκουγε σιωπηλό. Μέχρι που κάποιος σήκωσε το χέρι και υπέβαλε την ερώτηση που απασχολούσε όλους: "Πασσά Ιασωνίδη, ντο εν το δίλημμα;".
    "Ακούστε να λέγω σας ντο εν το δίλημμα" απάντησε ο Ιασωνίδης. "Πέρωμεν έναν σκοινίν. Περάζουμ' α ας σο στόμαν και βγάλουμ' ατό ας σον κώλον! Σ' εμπρός το μέρος δένουμεν έναν σκατόν! Σ' οπίς πα το μέρος δένουμεν έναν αγγούρ'! Συρτς να εβγάλτς το σκατόν ας 'σο στόμας, εμπέν' το αγγούρ' σον κώλος! Συρτς να εβγάλτς το αγγούρ' ας σον κώλος, εμπέν το σκατό 'σο στόμας! Αρ' ατό εν το δίλημμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Νομίζω οτι είναι πολύ σημαντικό αυτό που έγινε τελευταία. Ο δικομματισμός έχασε. Αυτό έχει πολλά θετικά αποτελέσματα με το κυριότερο κατά την άποψη μου οτι οι πολίτες είδαν οτι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Πολλοί είναι αυτοί που δεν ψήφιζαν γιατί θα έβγαιναν οι ίδιοι, γιατί δεν είχε διαφορά. Τώρα βλέπουν οτι δεν είναι έτσι, άσχετα με το αποτέλεσμα που θα έχει η προπαγάνδα που γίνεται το τελευταίο διάστημα.
    Ο Τσίπρας δε με εκφράζει για πάρα πολλούς λόγους που δε χρειάζεται να αναπτύξω εδώ. Όπως δε με εκφράζει και κανένας ηγέτης που μπορεί να προκύψει. Δεν πρέπει να ελπίζουμε σε ηγέτες και σωτήρες, πρέπει εμείς να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Να ενημερωθούμε για ΟΛΟΥΣ τους υποψηφίους και για τα προγράμματά τους. Να μείνουμε ανεπηρέαστοι από τα εκβιαστικά διλήμματα που ενεργοποιούν το φόβο μας. Να ψηφίσουμε εκείνον που θεωρούμε ικανότερο να κυβερνήσει τη χωρά, τόσο απλά. Χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη όλα τα παιχνίδια στα οποία θέλουν να εμπλέξουν κι εμάς. Έτσι οι πολιτικοί θα μας υπηρετούν και δε θα τους υπηρετούμε.
    Ακούω πολλούς που λένε "και ποιόν να ψηφίσεις, όλοι τα ίδια $κ@υ@ είναι.." Αν έκαναν την έρευνά τους προηγουμένως και δεν συμφωνούν με κανέναν πάω πάσο. Όμως οι περισσότεροι περιμένουν το Μεσία που θα εμφανιστεί για να τους σώσει και θα τον δουν στα κανάλια να τα βάζει με λυτούς και δεμένους. Τέτοιους θέλουμε; Τότε τέτοιοι μας αξίζουν και με γειά μας.
    Αν δεν ενδιαφερόμαστε να μαγειρέψουμε θα φάμε ό,τι μας σερβίρουν. Όσο και να γκρινιάζουμε μετά για την ποιότητα του φαγητού δεν έχει νόημα.

    Τα κόμματα της εξουσίας αποδεδειγμένα είναι ανίκανα να κυβερνήσουν. Αυτό που τώρα ευαγγελίζονται είναι οτι θα μας προστατέψουν από την απειλή του Σύριζα. Ο Σύριζα προέκυψε όμως από τη δική τους αδυναμία ως αντίδραση.
    Δεν καταλαβαίνω με τί μούτρα ζητάν την ψήφο μας για άλλη μια φορά. Αυτό είναι το παράλογο της υπόθεσης. Κι όμως κάποιοι θα ψηφίσουν τα δύο κόμματα για να μη βγει ο Σύριζα όπως και κάποιοι θα ψηφίσουν τη ΧΑ για να διώξει τους μετανάστες. Δεν έχουμε καταλάβει τί νόημα έχει η ψήφος μας και ποιά δουλειά καλείται να κάνει μια κυβέρνηση.
    Και καταλήγω πάλι στη σημασία που έχει η ενημέρωσή μας. Από μόνοι μας να ψάξουμε και να επιλέξουμε. Αλλά ποιός έχασε την Παιδεία να τη βρούμε εμείς;

    Ελπίζω να βγούμε από το παραβάν με καθαρή τη συνείδησή μας και με τη διέγερση της ελπίδας μας. Κι αν οι συμπολίτες μας αποφασίσουν κάτι άλλο, ας είναι. Μπορεί να έχουν δίκιο κιόλας. Πάντως ό,τι και να γίνει θα τα καταφέρουμε γιατί οι άνθρωποι είμαστε πιο σκληροί απ'όσο νομίζουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. 1)Τό μνημόνιο ἔχει πολλά θετικά, κυρίως ὅτιἔχει σχέση μέ τήν ἀναδιοργάνωση τοῦ Σημοσίου. Δυστυχχῶς ὅμως, οἱ Γάλλοι εἰδικοί τά παράτησαν κι΄ἔφυγαν. Ὁ ἀσθενής εἶναι ἐγκεφαλικά νεκρός.
    2)Σ΄την ἑλλάδα ὐπάρχει κατάχρηση ἀπό τήν ἀριιστερά στήν χρήση τοῦ ὅρου, φασίστας. Τόν ἐκτοξεύουν παντοῦ καί συνεχῶς, ἔχοντας τήν ἀφελῆ ἐντύπωση πῶς κατηγορῶντας κάποιον ὥς φασίστα, αὐτοί οἱ ἴδιοι εἶναι δημοκρᾱτες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αναμασάμε το τελευταίο διάστημα την ίδια καραμέλα,"..έχασε ο δικομματισμός.."..
    Ναι έχασε ο δικομματισμός,μεταξύ ΝΔ-ΠΑΣΟΚ..
    Τώρα αποκτήσαμε άλλο..ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ..
    Λοιπόν πιά η διαφορά και μη μου πείτε για την μικρή διαφορά ποσοστών,μεταξύ πρώτου,τρίτου,πέμπτου, στην ουσία πάλι μεταξύ των δύο βρίσκεται η μπάλα,οι υπόλοιποι είναι στον πάγκο.
    Δεν διαφωνώ μαζί σου Κάνθαρε,ναι,κάποιοι πολιτικοί θα'πρεπε να μας πουν τι θα γίνει.Όταν όμως σου πει κάποιος τι θα γίνει,πρέπει να του δώσεις το δικαίωμα να κάνει πράξη αυτό που είπε οτι θα γίνει..και εδω είναι το ερώτημα,μπορείς να τον εμπιστευθείς???
    Γι'αυτό νομίζω πως είναι προτιμότερο να γνωρίζω,τί ήταν αυτό που μ'εφερε μέχρι τον γκρεμό ώστε να αποφασίσω να περάσω απο το ρέμα..Και δεν με ικανοποιεί πλέον το κλασσικό"..όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις..",πολύ αόριστο..Πρέπει να βγεί ένας με κότσια και να'χει το σθένος να απαριθμίσει ένα-ένα τα λάθη και τις αιτίες,τα δικά τους αλλά και τα δικά μας.
    Και όταν φτάσει στο δια ταύτα να έχει έτοιμο στο χέρι το μνημόνιο και να το μοιράσει σε κάθε Έλληνα..και κυριολεκτώ μ'αυτό που λέω/γράφω,αντί να πετάνε χρήματα για φέιγ-βολάν και τηλεοπτικές διαφημίσεις,να τυπώσουν το μνημόνιο και να το μοιράζουν σ'όλα αυτά τα κομματικά περίπτερα,έτσι για να ξέρουμε πού βάλαμε την υπογραφή μας..
    Την καλησπέρα μου και καλό Σαββατοκύριακο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Θα σταθώ στο υστερόγραφο εγώ. Δεν είμαι και πολύ καλός στο να μιλάω/γράφω για θέματα πολιτικής και κοινωνικής υφής.

    Η Ολλανδία την πάτησε άσχημα. Όπως λες πολύ σωστά, δίχως πλάνο, με τον κάθε παίκτη να θέλει μια μπάλα μόνος του. Μόνο ο Φαν Πέρσι προσπαθούσε να κάνει κάτι. Τέλος πάντων. Δίκαια μένει εκτός.

    Σήμερα είδαμε τον Κάρολ να σκοράρει, τον Μέλμπεργκ να βάζει γκολ με το εθνόσημο μετά από 3+ χρόνια και τον Γουόλκοτ να φέρνει τα πάνω κάτω. Μετά από αυτά, έχουμε κάθε δικαίωμα να ελπίζουμε σε πρόκριση. Τα πάντα γίνονται! (Μεταξύ μας δεν το βλέπω να κερδίζουμε τους Ρώσους).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κάθε βράδυ εκλογών μετράμε νικητές, ενώ εμείς είμαστε χαμένοι ...

    Ο Τσίπρας είναι ο νέος Παπαντρέου, ο Αντρέας εννοώ. Και με την έγκριση των ίδιων κέντρων αποφάσεων του εξωτερικού.

    Από το γεγονός ότι όλη η υφήλιος ασχολείται με τις ελληνικές εκλογές είναι πρόδηλο ότι γίνεται ένα παγκόσμιο πείραμα που ενδιαφέρει όλους τους αριστοκράτες του διεθνούς υποκόσμου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αετόπουλο, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Το παράδοξο με τον ελληνικό λαό είναι οι συνεχείς λανθασμένες επιλογές του: προσοχή: η λέξη κλειδί βρίσκεται στο ''συνεχείς''. Από τη μεταπολίτευση και μετά έδειξε ότι έχει χάσει την κρίση του και λειτουργεί με αμφιλεγόμενα και αξιοπερίεργα κριτήρια. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά, όντας ο κύριος υπεύθυνος για την κατάντια της χώρας, αποφεύγει την ατομική ευθύνη και τα ρίχνει όλα στους πολιτικούς, ακόμα και στους ξένους. Και, όταν οι συνθήκες είναι ιδιαίτερες, διορθώνει το λάθος με λάθος: συνέβη στις τελευταίες εκλογές με τα ποσοστά του Τσίπρα και της Χρυσής Αυγής, τα οποία εν μία νυκτί, επαναλαμβάνω εν μία νυκτί, γνώρισαν ραγδαία άνοδο -όμως ποιος θα αναπληρώσει το τεράστιο κενό της εξουσίας και με ποιον τρόπο; Με το λαό να είναι σχεδόν πάντοτε ο χαμένος της υπόθεσης. Αλλά οι εκλογές είναι σαν το Εuro. Όσο σάπιες και να είναι οι ομάδες, κάποια από αυτές θα το κατακτήσει, διότι έτσι ορίζει ο θεσμός. Κάποιος πρέπει να βγει πρώτος. Και εδώ αρχίζει το σόου: σχεδόν όλοι οι πολιτικοί παραμερίζουν το συμφέρον της χώρας, αλλά όχι το κομματικό και το προσωπικό! Το καταλαβαίνεις; Το καταλαβαίνουμε; Σαν γκόμενες που κάνουν πείσματα και κρατάνε μούτρα: δεν μιλάω απλά για χαριτωμένα ναζάκια -μερική εξαίρεση αποτελεί ο Κουβέλης. Ελπίζω να βρεθεί ένας ηγέτης με καλαμπαλίκια, να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι, να δώσει όραμα και να δείξει αποφασιστικότητα και συνέπεια. Μπορεί να ακούγεται γραφική η προηγούμενη πρόταση, αλλά την υποστηρίζω με σθένος. Αν περιμένουμε από Αντωνάκη και Τσίπρα, καήκαμε. Πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας: πρέπει να επαναστατήσουμε νοητικά. Πριν είναι πολύ αργά. Διότι, αν επιδεινωθεί ο εγκλωβίσμος μας, δεν μας βλέπω καλά.

    Χάρη, ο Τσίπρας εννοείται ότι υπόσχεται με το στόμα. Στο μιλητό. Και έχει δηλώσει ακατανόητα πράγματα. Όπως το επίδομα ανεργίας που θα το δίνει, λέει, για δυο χρόνια. Ή τον κατώτατο μισθό που θα τον πάει στα εφτά κατοστάρικα. Κι όταν σε μια πολιτική εκπομπή ο Άδωνις Γεωργιάδης ρώτησε ένα βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ που θα βρουν τα λεφτά, εκείνος μούγγα. Για το Μνημόνιο συμφωνώ. Πολλά από αυτά που περιέχει το Μνημόνιο είναι ορθολογικά και έπρεπε να έχουν εφαρμοστεί εδώ και πολλά χρόνια από τους Έλληνες πολιτικούς. Το σοβαρότατο πρόβλημα έγκειται στην κακή και μερική εφαρμογή του -είναι προφανές ότι έχει λάθη, αλλά ποιο σχέδιο δεν ταλανίζεται από αστοχίες; Και να προσθέσω ότι το ''κακό Μνημόνιο'', όπως το παρουσιάζουν ορισμένα κόμματα και δημοσιογράφοι, δεν είναι το μοναδικό ζήτημα της χώρας. Υπάρχει η Υγεία, η Δικαιοσύνη, τα ΜΜΜ, η λαθρομετανάστευση, ο τουρισμός, ο ορυκτός πλούτος της χώρας, το ασφαλιστικό, η εξωτερική πολιτική, η διπλωματία, η Εθνική Άμυνα και τόσα άλλα πράγματα. Ποιος ασχολείται με αυτά; Όλα παραμελήμενα είναι. Και σε τελική ανάλυση, γνωρίζουμε τι έχουν δηλώσει κατά καιρούς ορισμένα κόμματα για αυτά; Για παράδειγμα, ποια είναι η στάση του ΣΥΡΙΖΑ για τους λαθρομετανάστες και την Εθνική Άμυνα;

    Vad, όντως το έχεις ξαναποστάρει, αλλά δεν έχει σημασία. Καλά έκανες και το ξαναέγραψες. Για να καταλάβουμε το μέγεθος της διαχρονικότητας σχετικά με τα διλήμματα. Κάτσε να σου πω πως νοιώθω. Σαν ένα αμούστακο και άβγαλτο παιδάκι από το χωριό που έχουν φαγωθεί τα σόγια μου να με παντρέψουν. Και μου φέρνουν δυο υποψήφιες νύφες, μία χτικιάρα και μία σαρδανάπαλη, και μου λένε διάλεξε! Λες και δεν υπάρχουν άλλες γυναίκες! Λες και δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι για να μπει η χώρα σε μια ευθεία. Μόνο τα εκβιαστικά και εκφοβιστικά διλήμματα θα μα βγάλουν από τη δυσχερή θέση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. AnD, καλώς όρισες! Ο δικομματισμός δεν έχασε -εμείς χάνουμε. Για να κάνω και rephrase, ο δικομματισμός αναδιπλώθηκε. Το δίπολο πλέον είναι ΝΔ -ΣΥΡΙΖΑ. Και συχνά γίνεται αποκρουστικό. Δυστυχώς οι Έλληνες έχουν τους πολιτικούς που τους αξίζουν. Και οι πολιτικοί έχουν τους ψηφοφόρους που τους αξίζουν. Ως εκ τούτου, η χώρα ήταν αναπόφευκτο να βυθιστεί. Ακόμα κι ο ποιο αδαής έβλεπε μπροστά του το παγόβουνο και φώναζε, ''ρε παιδιά, αλλάξτε πορεία'', αλλά μάταια. Αυτή η so called κρίση είναι ένα δημιούργημα των Ελλήνων πολιτών. Όπως είπε κι ο Χάρης πιο πάνω: ''Η Ελλάς χρεοκόπησε απο τους Έλληνες...''. Και συνεχίζει να πτωχεύει: πολιτικά, κοινωνικά, ηθικά. Η αποχή στις τελευταίες εκλογές, αν δεν κάνω λάθος, ξεπεράσε το 30%. Είμαι περίεργος να δω πόσο θα φτάσει τώρα. Επίσης, ορισμένοι λένε ότι ο ελληνικός λαός εκτονώθηκε στις προηγούμενες εκλογές και τώρα θα ψηφίσει με σώας τα φρένας. Κουταμάρες! Πότε ψήφισε, στηριζόμενος σε ορθολογικά κριτήρια; Βεβαίως κι ο Σύριζα προέκυψε από τη δική τους ανεπάρκεια. Και για να το θέσω πιο σωστά, προέκυψε από τη δική μας ανεπάρκεια. Το ίδιο ισχύει και για τη Χρυσή Αυγή. Μιλάς για παιδεία. Ποια παιδεία; Η Εκπαίδευση στη χώρα μας βρίσκεται στάσιμη και μάλλον κάνει βήματα προς τα πίσω. Ο θεσμός της οικογένειας έχει φθαρεί ανεπανόρθωτα. Τα ΜΜΕ προβάλλουν κάκιστα πρότυπα. Για ποια παιδεία μιλάμε; Θέλουμε να εξετάσουμε τι εστί παιδεία; Ας δούμε τα νέα παιδιά. Πηγαίντε σε σχολεία και Πανεπιστήμια και παρατηρήστε συμπεριφορές. Τέλος πάντων. Ό,τι και να γίνει θα τα καταφέρουμε, διότι η Ελλάδα στη μακρόχρονη και ένδοξη ιστορία της έχει απολαύσει πολλών δεινών. Το μόνο που με φοβίζει είναι το πόσο πολύ έχουμε καλομάθει. Η πτώση θα είναι απότομη.

    Cummulus, και τι κάνουμε; Βγάζουμε την πρίζα; Σε αυτό το σημείο φτάσαμε; Δεν υπάρχει επιστροφή; Κάνουμε φορμάτ, εγκαθιστούμε νέο λειτουργικό και αλλάζουμε τα δεδομένα ή βάζουμε ένα antivirus μπας και σώσουμε ό,τι σώζεται; Όχι μόνο έχουν την αίσθηση ότι οι ίδιοι είναι Δημοκράτες, αλλά θεωρούν ότι πείθουν και τον κόσμο. Σαν να λέω εγώ ότι ο Cummulus είναι ανορθόγραφος. Πρώτον, αυτό δεν σημαίνει ότι έχω δίκιο και θα πείσω τους αναγνώστες και δεύτερον, δεν με κάνει απαραίτητα γνώστη της ορθογραφίας.

    Astazzia, είσαι σωστή για δικομματισμό. Με ρωτάς, αν μπορώ να τον εμπιστευθώ; Η απάντηση είναι όχι. Δεν μπορώ να τον εμπιστευτώ. Και δεν μπορώ λόγω προϊστορίας και διότι η σχέση πολιτικού-ψηφοφόρου είναι ψεύτικη από πολλές πλευρές. Από την αναξιοπιστία του πολιτικού, από την επιθυμία του πολίτη για ρουσφέτι, από την κατεύθυνση των ΜΜΕ. Σαφώς και πρέπει να γνωρίζουμε τι μας έφερε εδώ, αν και δεν πρέπει να περιμένουμε να αποκαλυφθεί αυτό από πολιτικές εκπομπές και παράθυρα νέων -όλοι ξέρουμε πως φτάσαμε εδώ-, αλλά πρέπει να διατυπωθούν ουσιαστικές προτάσεις και ρεαλιστικές λύσεις με γνώμονα το συμφέρον της πατρίδας κι όχι της προσωπικής παρτίδας του εκάστοτε πολιτικάντη ή λαμόγιου. Το περιεχόμενο του Μημονίου θα έπρεπε να να έχει δημοσιευθεί σε πολλούς χώρους, να έχει προβληθεί από τα ΜΜΕ, να έχει απασχολήσει τον Έλληνα πολίτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μικρέ Σκάουτερ, το παρόν blog είναι πρωτίστως αθλητικό/ποδοσφαιρικό. Ακόμα κι αν ένα άρθρο είναι αμιγώς πολιτικό, κοινωνικό ή προσωπικό ο καθείς μπορεί να αποτυπώσει την ποδοσφαιρική του άποψη υπό μορφή σχολίου. Ξέρεις ποιο είναι το παράδοξο με την Ολλανδία; Ότι στο Μουντιάλ του 2010 δεν είχε παρουσιάσει τέτοια εικόνα. Είχε κοντά τις γραμμές, αποτελεσματική συνεργασία μπροστά, γρήγορες αλληλοκαλύψεις (άξονας και ακραία μπακ), συμμετοχή των φτερών στην επίθεση, αγωνιστική πειθαρχία. Κι όλα αυτά με τον ίδιο προπονητή που έχει και τώρα! Άντε να δώσεις εξήγηση... Τι γεύση, λοιπόν, μου άφησε η Ολλανδία στην παρούσα διοργάνωση; Ότι είναι ένα σύνολο με καλούς παίχτες (ειδικά από τη μέση και μπροστά), αλλά μια ομάδα με μέτριους ποδοσφαιριστές. Φίλε μου, από τη στιγμή που η Ελλάδα έχει ένα αστέρι στη φανέλα της, πραγματικά όλα γίνοται!

    Είδες Υπουργέ; Μια μικρή χώρα ως η Ελλάδα, έχει τον πλανήτη στα πόδια της. Ό,τι θέλει τους κάνει. Εμπρός Αλέξη για μια Ελλάδα sexy!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Όλοι οι άλλοι είναι τράτζικ,
    Ελλαδάρα είσαι μάτζικ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Κάνθαρε καλημέρα!
    Ο δικομματισμός ηττήθηκε γιατί τα δύο κόμματα που επί 30 χρόνια κυβερνούν και παραδίδουν τη σκυτάλη της εξουσίας το ένα στο άλλο άλλαξαν. Η ιστορία τους δεν άλλαξε και δεν αλλάζει όμως.
    Όπως αναφέρεις στην πρώτη σου πρόταση "Η χρόνια έκθεση στην εξουσία εκφυλίζει ιδέες, πολιτικές, πρόσωπα". Το πολιτικό σκηνικό αλλάζει λοιπόν. Όχι τα μούτρα των πολιτικών μας αλλά εμείς. Κι αυτό θα φέρει σταδιακά και άλλες αλλαγές. Το πρώτο που καταλάβαμε είναι οτι η ψήφος μας έχει δύναμη. Έτσι, θέλω να πιστεύω, κι εμείς θα αλλάξουμε και κατ'επέκταση οι πολιτικοί μας που είναι αυτοί που μας αξίζουν.
    Δύο κόμματα υπερισχύουν πάντα σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις όπως και στις ποδοσφαιικές. Αυτό είναι φυσιολογικό αρκεί να μην είναι δεδομένο. Σην πόλη μου οι αιώνιοι αντίπαλοι Άρης-Πάοκ έχουν πολλούς υποστηριχτές όμως είναι βαρετό να είναι πάντα νικητές και πρέπει πάντα να θυμούνται οτι υπάρχει και ο Ηρακλής. Μάλιστα το να παίζει καλά ο Ηρακλής και να τους κοντράρει θα κάνει καλό στον αθλητισμό και νέες ομάδες θα μπορέσουν να εμφανιστούν αφού δε θα θεωρούν μάταιη την κόντρα με ένα κατεστημένο.
    Τώρα το νέο ζεύγος αντιπάλων που προέκυψε θα κριθεί αν και δε νομίζω οτι είναι μόνιμο. Όμως δεν πιστεύω οτι θα γυρίσουμε πάλι στους ίδιους. Νομίζω οτι η επόχη τους έχει παρέλθει.
    Το μόνο που με στεναχωρεί είναι οτι ο Σύριζα, ελπίζω τυχαία και όχι σκόπιμα, μου φαίνεται οτι έχει γίνει το Νέο Πασόκ... Οι ψηφοφόροι του Πασόκ που μετακινήθηκαν ύστερα από τις Παπανδρεικές υποσχέσεις του Αλέξη, μοιάζουν να πιάνονται από το ένα κλαδί στο άλλο και να αρνούνται για άλλη μια φορά να πατήσουν στη γη με τα πόδια τους.
    Ο χρόνος θα δείξει όμως...

    Η Εθνική μας έκανε μεγάλη προσπάθεια προχθές. Τι χαρά να τη βλέπεις να αγωνίζεται...! Κι ας χάνει μωρέ! Αλλά να παλεύει. Όπως κι εμείς..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. AnD, αυτό είναι το πρόβλημα. Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προσθέτει κάτι καινούριο. Το ίδιο έργο βλέπουμε πάλι. Τι Μπένι, τι Αλέξης. Τι ΠΑΣΟΚ, τι ΣΥΡΙΖΑ. Το ίδιο και το αυτό. Ο δικομματισμός δεν αντιπροσωπεύει απλά τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά μια σαθρή κατάσταση που επικρατεί εδώ και πολλά χρόνια.

    Όσο για την εκφυλιστική ιδιότητα της εξουσίας, δυστυχώς πάντα έρχονται νέες καραβιές που συμπεριφέρονται ακριβώς όπως οι προκατόχοι τους. Στην ουσία δεν αλλάζει τίποτα. Και δεν αλλάζει, διότι εμείς μένουμε στάσιμοι. Νοητικά. Κοινωνικά. Και ναι, η ψήφος έχει δύναμη. Το ίδιο κι όταν δεν ψηφίζεις με τα ποσοστά αποχής να αγγίζουν το 40%.

    Το κράτος, οι πολιτικοί, οι ψηφοφόροι, όλοι οι πολίτες μηδενός εξαιρουμένου, θα έπρεπε να παραδειγματιστούν από την Εθνική. Από την ομοιογένειά της. Από την προσπάθειά της. Από την πίστη της. Κρίμα.

    Πάντα καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...