Τετάρτη 4 Απριλίου 2012

Λευτεριά στον Ορτίθ!



Υ.Γ.1 Μετά την λευτεριά στον Μισούνοφ, έρχεται η λευτεριά στον Ορτίθ! Ποινή φυλάκισης έξι μηνών επιβλήθηκε στον ''Πικουλίν'' για την υπόθεση του περασμένου καλοκαιριού, όταν είχε συλληφθεί για παράνομη κατοχή φυτώριου μαριχουάνας στη βίλα του. Ο πρώην καλαθοσφαιριστής ζήτησε συγνώμη από την οικογένειά του και παραδέχθηκε το λάθος του. Εκτός από την ποινή εξάμηνης φυλάκισης, ο Ορτίθ θα βρίσκεται τέσσερα χρόνια υπό επιτήρηση και θα πρέπει να προσφέρει 600 ώρες κοινωνικής εργασίας σε σχολεία στο Πουέρτο Ρίκο. Φαντάζεστε να επιβάλλεται κοινωνική εργασία σε κάποιον Έλληνα πολιτικό; Σε κάποιο λαμόγιο; Ή έστω στον Λάκη Γαβαλά; Ξεφύγαμε, όμως. Ο Ορτίθ ήταν ένας παιχταράς της εποχής. Παντοδύναμος κάτω από τα δυο καλάθια, με πολύ καλές κινήσεις στο ζωγραφιστό, παιχνίδι με πλάτη, σουτάκι με πρόσωπο στο καλάθι, από το high post κι από την κορυφή των 6.25. Είχε υψηλό μπασκετικό IQ και κάθε χρόνο παρουσιαζόταν ολοένα και βελτιωμένος. Εδώ έπαιζε στην Εθνική Πουέρτο Ρίκο μέχρι τα 41 του χρόνια με εξωπραγματικούς μέσους όρους για την ηλικία του και μάλιστα απέναντι σε μεγαθήρια! Και τα έβγαλε πέρα θαυμάσια. Στην Ελλάδα αγωνίστηκε στο Ηράκλειο και τη Λάρισα. Πώς γίνεται ένας παίχτης παγκόσμιας κλάσης, ο οποίος έχει αγωνιστεί Μπαρτσελόνα και Ρεάλ, να αγωνίζεται σε μικρομεσαίες ομάδες της ελληνικής Α1; Εύλογο ερώτημα. Η απάντηση είναι απλή. Απλούστατη. Εκείνη την εποχή, το επίπεδο της Α1 ήταν ανώτατο. Πόσοι κλώνοι του Ορτίθ αγωνίζονται τώρα στο ελληνικό πρωτάθλημα; Μην κουράζεστε. Ουδείς. Μηδέν εις το πηλήκιον που λέει κι ο Τζέφρυ. Και φυσικά, ο Πορτορικανός τίμησε την φανέλα της Αρειανάρας. Κατέκτησε ένα κύπελλο Κόρατς, σαν χθες το 1997, απέναντι στην Τόφας και μέσα στην Τουρκία, ανατρέποντας όλα τα προγνωστικά. Μία κούπα που δείχνει τα αγωνιστικά κοχόνες της ομάδας. Ακόμα θυμάμαι την συνεργασία του με τον θηριώδη Σακλφορντ. Το πως εκμηδένισαν, στους ημιτελικούς, τον Ρέμπρατσα της Μπενετόν. Για τους μη γνώστες, να πω ότι η Μπενετόν, εκείνη την εποχή, ήταν ομάδα υψηλού επιπέδου. Τέλος πάντων. Μακάρι να ξαναδούμε ξένους παίχτες ανάλογης αξίας. Προσοχή: μιλάω για ατομικό ταλέντο κι όχι απαραίτητα για ταλέντο προΐόντος ομαδικής δουλειάς. Ο νοών νοείτω.

Υ.Γ.2 Ποτέ δεν μπόρεσα να αποκρυπτογραφήσω πλήρως τα ταλέντα του Ιμπραΐμοβιτς. Για τον Σουηδό έχουμε αναφερθεί στο πέρασμά του από την Μπάρτσα. Για τακουνάκια και τσαλιμάκια είναι εξαιρετικός. Βάλ΄τον σε ένα γήπεδο 5x5 ή έστω 7x7, παρήγγειλε μια γκαζόζα και κάτσε να τον παρακολουθείς και να τον απολαμβάνεις. Στο μεγάλο γήπεδο, όμως, και μάλιστα σε παιχνίδια υψηλής επικινδυνότητας και έντασης, βραχυκυκλώνει. Έτσι είναι οι μεγάλοι παίχτες; Πιθανολογώ ότι θεωρεί εαυτόν πριμαντόνα ολκής και τεράστιο ποδοσφαιριστή, αλλά οφείλει, έστω και σε αυτή την ηλικία, να αναθεωρήσει κάποια πράγματα. Μπορεί να ξεκινήσει από τις δηλώσεις του και να καταλήξει στην ομαδικότητα και στην τακτική συνέπεια. Δεν εννοώ ότι είναι άμπαλος. Προς Θεού (του Πολέμου). Αλλά είναι φανερό ότι στερείται τακτικής παιδείας και αρνείται να ενταχθεί σε ομαδικά πλαίσια. Στην ερασιτεχνική μου καριέρα έχω παρακολουθήσει πολλούς παίχτες που θα ήθελαν να παίζεται το ποδόσφαιρο με δυο μπάλες. Μία για εκείνους και μία για τους υπόλοιπους. Το να έχεις συνεχώς την μπάλα στα πόδια σου υποδηλώνει την πρόταση του ''εγώ''. Και σε επαγγελματικό επίπεδο, κάτι τέτοιο είναι ανεπίτρεπτο. Για να μην μακρηγορώ, χθες, ο αυθεντικός Γκουαρντιόλα επεφύλασσε εκπλήξεις. Παρέταξε την ομάδα με τρία σέντερ μπακ και έδωσε πλάτος, έστω και μονοδιάστατο, με τον Κουένκα να έχει έναν περισσότερο λειτουργικό ρόλο. Από κει και πέρα ο ρόλος του κάθε αμυντικογενούς παίχτη ήταν ιδιαίτερα ευδιάκριτος. Ο Ματσεράνο κι ο Πικέ εναλλασσόντουσαν σε ρόλο λίμπερο, ο Πουγιόλ έκλεινε χώρους και ντούμπλαρε αντιπάλους, ο Μπούσκετς, βάσει τρεξίματος κι όχι διάταξης, υποδυόταν την κόλλα ανάμεσα στην αμυντική και μεσαία γραμμή, ενώ πάντα κάποιος εξ αυτών φρουρούσε προσωπικά αυτόν τον περίεργο Σουηδό με τη μεγάλη μύτη. Δεδομένου ότι η ομάδα υιοθέτησε ένα 3-7-0 που μεταλλασσόταν σε 3-4-3 ή 3-3-4, οι παίχτες της μεσοεπιθετικής γραμμής, πλην του Κουένκα, εφάρμοζαν, ως συνήθως, τα κάθετα και ξαφνικά σπριντ. Ο Ινιέστα μετατρεπόταν σε κρυφό κυνηγό, ο Τσάβι καιροφυλακτούσε ακριβώς έξω από την περιοχή του Αμπιάτι, ο Φάμπρεγας είχε έναν πιο ελεύθερο ρόλο συγκριτικά με τους υπόλοιπους, ενώ ο Μέσι, όντας ένα είδος επιτελικού φορ, άνοιγε διαδρόμους, με ή χωρίς μπάλα. Για την Μίλαν τι να πω; Σπουδαίος ο Νέστα και φουλ ερωτευμένος με την κίτρινη κάρτα ο Αμπροζίνι, αλλά, όταν ψάχνεις την πρόκριση μέσα στο Καμπ Νου, δεν αρκούν μόνο αυτά. Βρε παιδί μου, έβλεπες την υπερένταση και την απογοήτευση ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των Ιταλών. Κι όπως έχουμε πει, αυτο αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα όπλα της Μπαρτσελόνα.

Υ.Γ.3 Από τον Κώστα Καίσαρη: «Άλλαξε τίποτα στη Νέα Δημοκρατία επειδή άλλαξε ο πρόεδρος από τον Καραμανλή στον Σαμαρά; Άλλαξε τίποτα στο ΠΑΣΟΚ επειδή άλλαξε ο Παπανδρέου με τον Βενιζέλο; Για τις ίδιες συμμορίες πρόκειται. Δεν διαφοροποιείται σε τίποτα η Μαφία κάθε φορά που αλλάζει αρχηγό. Είτε πρόκειται για τον Αλ Καπόνε είτε για κάποιον άλλον, ένα και το αυτό είναι. Την ίδια δουλειά συνεχίζει να κάνει. Έτσι και τα κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα. Τους αρχηγούς ξεφορτώνονται σαν άχρηστους. Οι άλλοι άχρηστοι συνεχίζουν να κυβερνάνε».

Υ.Γ.4 Η στοχοποίηση του Μασάδο είναι άδικη και χρονικά άστοχη. Όπως αντιλαμβάνομαι πρόκειται για ρεαλιστή προπονητή, ολίγον συντηρητικό, αλλά πάντοτε πρακτικό: φαίνεται ότι τα χαρακτηριστικά του Μασάδο, συνάδουν με αυτά των περισσοτέρων Πορτογάλων προπονητών. Καθώς τα δεδομένα διαμορφώνονται προς μια πολιτική λιτότητας, προτείνω να κρατήσουμε τον Μασάδο και για μια φορά στη ζωή μας να έχουν την απαιτούμενη υπομονή. Ο σχεδιασμός πρέπει να ξεκινήσει από τώρα. Άκυρο. Έπρεπε να έχει ήδη ξεκινήσει. Καταλαβαίνω, πάντως, ότι προέχουν πιο σημαντικά πράγματα. Ο δρόμος προς την αδειοδότηση, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, είναι ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα. Κι όπως δείχνουν τα πράγματα, το ίδιο ισχύει και για την Ευρώπη. Έστω κι αν τερματίσω έκτος και δεν λάβω μέρος στα play off. Τα ερωτήματά μου είναι δυο. Πρώτον, μπορούμε να τερματίσουμε έκτοι; Απάντηση: παραβλέπω τις τρομακτικές τάσεις αυτοκτονίας και υπερθεματίζω τον αντίπαλο της επόμενης αγωνιστικής. Το όνομα αυτού; Αστέρας Τρίπολης. Τον σκουπίζεις και αποκτάς το πάνω χέρι οριστικά και αμετάκλητα. Δεύτερον, τηρώ όλα τα κριτήρια και πληρώ όλες τις προϋποθέσεις για έξοδο στην Ευρώπη; Ειλικρινά δεν έχω ιδέα. Only time will tell. Από τους Asia.


19 σχόλια:

  1. Άσχετο, αλλά κάπου πρέπει να πω τον πόνο μου! (Εκτός κι αν γράψεις τίποτε αύριο!)

    Βρε οικοδεσπότη, αυτός ο "Γεωργίου speaking" ξέρει από μπάλλα; Ρωτάω, διότι πριν μία εβδομάδα έγραψε ότι ομάδες σαν τον ΑΠΟΕΛ είναι ντροπή που φτάνουν στους 8 του Τσού-Λού, διότι χαλάνε το λούστρο του θεσμού!

    Αντιθέτως, εγώ θα έλεγα ότι ομάδες σαν τη Ρεάλ Μαδρίτης είναι ντροπή να προχωράνε. Μα, παίχτες εκατομμυρίων γιούροζ να περιμένουν πότε θα βρούν μπόσικον τον αντίπαλο (μετά από μιάμιση ώρα παιχνιδιού), γιά να βάλουν γκόλ απ' τα δύο μέτρα απ' την αντίπαλη εστία; **Αυτό** είναι το ποδόσφαιρο του 21ου αιώνα; Και οι πιτσιρικάδες, που παίζουν μπάλλα στις ακρογιαλιές, τί διαφορετικό κάνουν, δηλαδή;

    ...Κάποτε, παλιά, υπήρχε ένας τύπος, ονόματι Κούμαν, που έπαιζε στην Εθνική Ολλανδίας. Όνομα και πράγμα, Κουμάνος και βάρβαρος. Με το που κέρδιζαν οι Ολλανδοί φάουλ, έστω και σε απόσταση 35 μέτρα απ' το τέρμα του αντιπάλου, ο αντίπαλος έλεγε "- Ώχχχ!!!..." Διότι ο κυρ-Κούμαν έπαιρνε φόρα, και -εντός κλάσματος δευτερολέπτου- άκουγες κάτι σαν "γκντούπ! ζβίουου! πλούπ!", η μπάλλα πέρναγε ανάμεσα από ένα σύνολο χέρια, κεφάλια, δοκάρια, ποδάργια (ως έχει η ορθογραφία! :-) ), και το κοντέρ μέτραγε. Και μιλάμε γιά μπάλλες αρκετά βαρύτερες της σημερινής, των 100 γραμμαρίων (ίσον δύο στυλό Μπίκ!).

    Γι' αυτό βλέπω αυτόν τον Κριστιάνου Ρουνάλντου, και μου ανεβαίν' η πίεση. Ξέρεις τί λέω; Είσαι να βγάλουμε δελτίο ποδοσφαιριστή εσύ κι εγώ, μπας και τα κονομήσουμε; :-)

    Ασπασμούς!

    Υγ: Κάποιος πρέπει να μιλήσει γιά την πιτυρίδα... έεεε... γιά το off-side σ' αυτόν τον Ιμπραήμοβιτς. Δεν ξέρει καλά τους κανονισμούς, το παλληκάρι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μάγκα Κάνθαρε είδα τα βιντεάκια από τον τελικό με τόφας, τι να πω, συγκίνηση

    καλό CL

    Lio

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χάρης

    Κάνθαρε τον θυμάμαι τον Ορτίθ. Απλά παικταράς. Και το Κύπελλο Κόρατς μέσα στην Τουρκία σε διπλούς τελικούς, με ανατροπή 20 πόντων του πρώτου αγώνα κόντρα στην Τόφας Μπούρσα, είναι το μεγαλύτερο έπος του ελληνικού μπάσκετ σε συλλογικό επίπεδο.

    Το Μπαρτσελόνα-Μίλαν σημαδεύτηκε από το πείραμα του Γκουαρδιόλα σχετικά με την διάταξη της ομάδας. Αυτό το 3-3-4 με τους Άλβες-Κουένκα εξτρέμ και Μέσι-Φάμπρεγας επιθετικούς, για να πιέζουν αφόρητα τους 4 αμυντικούς της Μίλαν, ήταν μεγάλο ρίσκο. Η πίεση μπροστά και σε τέτοιο βαθμό σημαίνει κενά πίσω, και ιδιαίτερα στα πλάγια. Η Μίλαν δεν τα εκμεταλλεύτηκε τόσο, γιατί δεν μπόρεσε να κρατήσει την μπάλα αλλά και γιατί δεν παίζει με εξτρέμ, αλλά από τον άξονα. Αυτή η διάταξη δεν νομίζω να ξαναχρησιμοποιηθεί από τον Γκουαρδιόλα, εκτός αν δουλευτεί και αλλάξει για να καλύψει τις δεδομένες τρύπες. Το μειονέκτημα της Μίλαν ήταν ο έμπειρος αλλά αργός Ζέεντορφ και ο Αμπροζίνι (κάποτε κατάπινε το γήπεδο, αλλά τώρα μεγάλωσε κι αυτός). Ο Ιμπραΐμοβιτς πιστεύω ότι πρέπει να παίζει έναν ρόλο δεκαροεπιθετικού κι όχι σέντερ φορ, και να τρέχουν άλλοι γι' αυτόν (Ρομπίνιο, Πάτο, Μπόατενγκ). Ο Ίμπρα βλέπει γήπεδο, αλλά έχει χάσει σε τρεξίματα, οπότε ας αξιοποιηθεί σε πιο επιτελικό ρόλο. Το γκολ του Νοτσερίνο (Γκατούζο Νο2 κατά την ταπεινή μου γνώμη αλλά πιο μπαλαδόρος) προήλθε από πάσα στον κενό χώρο του Ιμπραΐμοβιτς.

    Τα πολιτικά κόμματα, παρά τις αλλαγές προσώπων (και ποτέ των μυαλών που κουβαλάνε), παραμένουν αναλλοίωτα. Μια ζωή Υπουργοί ο Παπουτσής, ο Πρωτόπαπας και ο Πάγκαλος, μια ζωή Υπουργοί η Πετραλιά, ο Παναγιωτόπουλος και ο Αβραμόπουλος. Και μια ζωή οι γνωστές αηδίες (απευθείας αναθέσεις, ρουσφέτια, διαπλοκή, διορισμοί, σπατάλες, νεποτισμός, οικογενειοκρατία). Αν δεν κλείσουν αυτά τα παραμάγαζα, ετοιμαστείτε για την νέα γενιά Γεννηματάδων (την Φώφη), Παπανδρέου (τον γιο του Γιωργάκη που δεν μπορεί να βρει δουλειά με τίποτα, τον 4ο), Καραμανλήδων (τα δίδυμα), Βαρβιτσιώτηδων (τον Μιλτιάδη) και Μητσοτάκηδων (πόσοι να 'ναι?!).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μόλις το διάβασα να σου πω στεναχωρήθηκα
    τον πήγαινα τρελά και τον είχα πετύχει κάνθαρε
    απλός συνετός σαν άνθρωπος
    και σου έδινε την εντύπωση μέσα στο γήπεδο ότι δεν δυσκολευόταν
    τη θέλω να πω
    αν και ψηλός θηριώδεις γιατί ήταν τέτοιος είχε τρομερές κινήσεις στο καλάθι και τις έβγαζε με ευκολία
    δεν θυμάμαι ποτέ μα ποτέ να ζοριζόταν
    αυτό σημαίνει ότι είχε το μπάσκετ μέσα του
    και το έχει βεβαίως δεν ξεχνιέται αυτό
    αέρινος και ναι σήμερα κάνθαρε δύσκολα πάρα πολύ δύσκολα συναντάς παίχτη να έχει αξιόπιστο μακρινό σουτ
    ΛΑΘΟΣ
    Τρομερός σουτέρ από μέση και μακρινή απόσταση
    εκρηκτικός
    αλλά ρε κάνθαρε όπως γνωρίζεις το να είσαι Πορτορικανός είναι επάγγελμα
    και δεν είναι τυχαίο ότι τα αράπια στο μπρονξ μόνο αυτούς φοβούνται

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. PiciFriki, χαίρομαι που αναγνωρίζεται η αξία του Πικουλίν.

    Eργδημεργ, δεν είναι άσχετο. Καλά κανεις και εκφράζεις την γνώμη σου. Η άποψη του Γεωργίου είναι σεβαστή, αλλά, εν προκειμένω, δεν θα την αποδεχτώ. Ο ΑΠΟΕΛ δεν έφτασε τυχαία στους οχτώ. Πέρασε από τα δύσκολα, ελέω χρονικής στιγμής, προκριματικά του καλοκαιριού, αντιμετώπισε δύσκολες ομάδες στους ομίλους και πέρασε όλα τα εμπόδια με το σπαθί του. Η ομάδα έχει κάποιο εταιρικό πλάνο που μπορεί στο μάτι του οπαδού να μην φαίνεται ελκυστικό, αλλά σίγουρα είναι αποδοτικό. Σίγουρα δεν παρουσίασε θέαμα, αλλά ουδείς υποσχέθηκε θέαμα και ουδείς ρεαλιστής το ζήτησε. Η ομάδα λειτουργούσε με τακτικό ρεαλισμό και ηταν ένας είδος χαμαιλέοντα. Όσο για τα σουτ, θίγεις ένα τεράστιο θέμα ή μάλλον πρόβλημα του ποδοσφαίρου. Είναι προφανές ότι οι περιοχές έχουν κροκόδειλους και σκορπιούς. Το σουτ δεν είναι απλά ένα είδος προς εξαφάνιση, αλλά πλέον τείνουν να εξαφανιστούν και οι παίχτες που επιχειρούσαν σουτ. Υπάρχει αντίστοιχος Κούμαν στην εποχή μας; Ο άνθρωπος ήταν οβιδοβόλο. Πω πω πω πω! Πόσοι παίχτες μπορούν να σουτάρουν από τα είκοσι μέτρα χωρίς φόρα; Πόσοι μπορούν να σουτάρουν και με τα δυο πόδια; Πόσοι μπορούν να σημαδέψουν γωνίες ή γάμα; Δεν παρατηρείται έλλειψη παιχτών με ατομικό ταλέντο, αλλά μάλλον μη εκπαίδευση αυτών στα μακρινά σουτ. Το ίδιο συμβαίνει και με τους τερματοφύλακες, οι οποίοι, καθώς δεν εκπαιδεύονται σε πραγματικές συνθήκες μάχης, δεχόμενοι σουτ από μακριά, δεν ξέρουν πως να αντιδράσουν και συχνά παρουσιάζουν αστάθεια. Για παράδειγμα θυμάμαι τον Σμάιχελ να απογειώνεται στο γάμα και να πέφτει στο χόρτο, έχοντας μπλοκάρει την μπάλα στην αγκαλιά του. Πόσοι μπορούν να το κάνουν αυτό; Εξάλλου, όταν ένα τέρμα ξέρει ότι η αντίπαλη ομάδα διαθέτει παίχτες που δοκιμάζουν τα ποδάρια τους, τότε φορτώνεται ψυχολογικά και φοβάται. Επομένως, η ευθύνη βαραίνει πρωτίστως το τεχνικό τιμ και τους ιθύνοντες της προπόνησης, επειδή δεν δουλεύουν με τους παίχτες στο συγκεκριμένο τομέα. Άντε να προσθέσω και την αρρώστεια της Μπαρτσελονίτιδας, η οποία υποβάλλει ή επιβάλλει, ανάλογα πως το βλέπει κανείς, να βάλεις γκολ από την μικρή περιοχή του αντιπάλου ή να μπεις με την μπάλα στα δίχτυα. Αν μπορείς να το κάνεις, έχει καλώς. Το πρόβλημα είναι ότι οι περισσότεροι, σχεδόν όλοι δηλαδή, δεν μπορούν. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά έχουν αποβάλλει τα μακρινά σουτ από το ρεπερτόριό τους. Πώς να βάλεις μετά γκολ; Πολύ εύστοχη η παρατήρησή σου. Ελπίζω να σε κάλυψα, έστω και μερικώς. Για τον Κριστιάνο τα έχουμε πει: τρομακτικά φυσικά προσόντα, πολύ δουλειά στις προπονήσεις, αλλά αμετανόητος ποζεράς, γκρινιάρης και άτακτος. Και το κυριότερο: κάνει μια ενέργεια και φαντάζει βαρύγδουπη. Το όμορφο θα ήταν να φάνταζε απλή. Όσο για τον Σουηδό, όπως αναφέρω και στο κείμενο, οφείλει να αναθεωρήσει κάποια πράγματα. Τα ειλικρινή σέβη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Lio, μεγάλο come back μέσα στην Τουρκία και μεγάλη κούπα. Οι Τούρκοι δεν μπορούσαν να το χωνέψουν. Ο Άρης δεν λέγεται άδικα Τουρκοφάγος.

    Χάρη, σπουδαίες στιγμές για τον Άρη και το ελληνικό μπάσκετ. Τι να λέμε τώρα; Και για να φτάσει στον τελικό πέρασε από ομίλους, Μπεσίκτας, Περιστέρι και Μπενετόν. Με το Περιστέρι και την Μπενετόν έγιναν επικές μάχες. Να θυμίσω ότι το Περιστέρι είχε Κορωνιό, Τσίτουμ, Μάξεϊ, Γκούροβιτς, Γιάριτς. Αν είχα τέτοιο ρόστερ τώρα μπορεί και να έπαιρνα πρωτάθλημα! Πάμε στο τσου λου. Έχεις δίκιο για τα κενά της Μπαρτσελόνα και έχεις δίκιο για την αδυναμία την Μίλαν να παίξει από τα άκρα -επιπλέον δεν έχει ακραία μπακ. Το αποτέλεσμα είναι ότι υπερφορτώνει τον άξονα με τον αργό Ζέεντορφ, τον ιδιαίτερα σκληρό Αμπροζίνι και τον Ιμπραΐμοβιτς σε έναν ρόλο που μόνο εκείνος καταλαβαίνει και αντιλαμβάνεται. Δεν ξεγελιέμαι από την πάσα που έδωσε στον Νοτσερίνο. Ένας Νοτσερινο που σίγουρα ξέρει περισσότερη μπάλα από τον Γκατούζο. Πρώτα από όλα τολμά, και έχει τις δυνάμεις, να αφήσει τη θέση του και να μετατραπεί σε κρυφό φορ ή έστω να πάρει μέτρα στον άξονα και να προσθέσει εαυτόν στην επιθετική ανάπτυξη της ομάδας. Έτσι πέτυχε το γκολ στο Καμπ Νου, έτσι απειλούσε και στο αγώνα του Μιλάνου. Είναι καλός παίχτης. Συμφωνώ και για την εκούσια οπισθοχώρηση του Σουηδού -επιτέλους, κάποιος πρέπει να μιλήσει σε αυτόν τον άνθρωπο. Όσο για το σύστημα με τα τρία μπακ, παρά το γκολ που δέχτηκε η ομάδα, νομίζω ότι δούλεψε, καθώς δεν απειλήθηκε από τον αντίπαλο. Βέβαια, είναι αλήθεια ότι η Μίλαν, για κάποιον λόγο που αγνοώ, έδειξε, σε νοκ άουτ ματς υπενθυμίζω, άκρως περιορισμένη διάθεση για επίθεση, για να μην πω μηδενική. Για τα πολιτικά κόμματα και τους πολιτικούς σε ρωτάω: ποιοι πρέπει να αλλάξουν μυαλά; Αυτοί ή εμείς που τους ψηφίζουμε;

    Γεια σου, Κωνσταντίνε. Γιατί να ζοριστεί ο άνθρωπος; Ήξερε μπασκετ! Είχε ατομικό ταλέντο! Και μπορούσε να σουτάρει! Με πρόσωπο στο καλάθι! Και υπό πίεση! Τι να λέμε τώρα; Πες μου τον αντίστοιχο Ορτίθ του ελληνικού πρωταθλήματος. Πες μου πόσοι Ορτίθ αγωνίζονται στην Ευρώπη; Δεν διαφωνώ σε αυτό που λες για τους Πορτορικανούς, αλλά ο Πικουλίν ήταν επαγγελματίας στο μπάσκετ. Μετά ίσως παραστράτησε. Λίγο. Χε, χε, χε.

    Καλημέρες σε όλους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Για τ'Αρειανά της Προύσας να επαναλάβω το χτεσινο σχόλιο;"Είναι τρελός ο Ιταλός'!!
    -Α,παρεμπιπτόντως,μετά το ματς για μια βδομάδα η χασισαγορά της Θεσσαλονικής ειχε γεμίσει...προυσαλιό!!!:))Όλα τα χαρμάνια της πόλης χόρτασαν πρώτο πράμα:))Δεν κάνω πλάκα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Είπαμε ρε Πικουλίν να κάνεις κανα μπάφο εκεί στο ονειρικό Πουέρτο Ρίκο αλλά μήπως το παράκανες;

    218 χασισόδεντρα; έλεος...

    Μεγάλη παιχτούρα πάντως εντός και εκτός γηπέδων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Vad, o Ιταλός ήταν/είναι πράγματι τρελός. Και μεγάλος σκόρερ. Προυσαλιό; Χε, χε,χε.

    Κόκκινε Δράκε, μην είσαι τόσο αυστηρός με το παιδί. Νταξ, μπορεί να μπερδεύτηκε, να παρασύρθηκε. Χαίρομαι που υπάρχει αναγνώριση της αξίας του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Κοινωνικη εργασια σε σχολειο του Ποερτο Ρικο... υπευθυνος σε περιβαλλοντικη ομαδα θα ειναι. Θα μαθει στα παιδια να καλλιεργουν καναβουριες!!

    Κατω τα χερια απο τον Γαβαλα, ειναι και Περαιωτης. :P

    Πολυ μπαμπα Καισαρη διαβαζεις, εγω παλι ακουω τον γιο του.

    Τελος κανε κατι με το μπλογκ ρε συ, πολυ βαρυ ειναι, για να φορτωσει κανει μια ωρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Παρότι έχει κόψει διπλωματικές σχέσεις με το σπορ (εδώ και πάρα πολλά χρόνια) χαίρομαι τις αναρτήσεις σου με τους παιχταράδες που κόσμησαν το πρωτάθλημά μας. Ξυπνούν αναμνήσεις. Μεγάλος παίκτης ο Ορτίθ. Περιμένω κι άλλες αναφορές σε σταρ του παρελθόντος (Ντάνι Βρέινς, οεο!)...

    ΥΓ. Τον Λαντσμπέργκερ τον θυμάσαι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Σωστός ο Μανόλο για Ορτίθ. Θα καδοδηγήσει άριστα τα παιδιά. Σαν μια ιστορία που είπε πέρυσι ένας συνάδελφος καθηγητής. Ρωτούσε τα παιδιά τι θέλουν να γίνουν, όταν μεγαλώσουν και απαντάει ένας πιτσρικάς: ''Εγώ θα ακολουθήσω το επάγγελμα του παππού μου''. Και τι δουλειά κάνει ο παππούς σου;''. ''Σωματέμπορας, κύριε!''! Διαβάζω και τον μικρό Καίσαρη. Είναι αρκετά καλός. Αυτό που λες για το μπλογκ, δεν το έχω παρατηρήσει. Θα το κοιτάξω, αλλά οποιεσδήποτε αλλαγές, λόγω έλλειψης χρόνου, θα λάβουν μέρος τα μέσα Ιουνίου. Ευχαριστώ.

    Μπαλαντέρ, δεν μου αρέσουν αυτού του είδους οι αναρτήσεις κι αυτό δεν ανεβάζω συχνά παρόμοιας θεματολογίας κείμενα. Στεναχωριέμαι, διότι αντιλαμβάνομαι, έτι περισσότερο πληρέστερα, πόσο κάτω έχει πάει το μπάσκετ. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ντάνι Βρέινς, Λαντσμπεργκερ, Σάσκι, Μπέργουολντ, Ίνγκραμ (παιχτούρα) και πάρα, πάρα πολλοί άλλοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πω, πω, Ντέιβιντ Ίνγκραμ, τι είπες τώρα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Μπαλαντέρ, παιχταράς ο άνθρωπος. Άστα. Τι να λέμε τώρα;

    HolyMartye, στον ΠΑΟΚ είχε υπογράψει, αλλά, αν δεν με απατά η μνήμη μου, δεν πρόλαβε να αγωνιστεί σε κάποιο παιχνίδι. Νομίζω λόγω στεροειδών. Όποιος θυμάται παραπάνω, με διορθώνει.

    Καλό βράδυ να έχουμε, παίδες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Μεγάλη μορφή ο Ορτίθ!
    Κάνθαρε επίτρεψέ μου να κάνω μια παρατήρηση σχετικά με το σχόλιό σου για την αστάθεια των τερματοφυλάκων από ίδια πείρα στην θέση! Σε κάποιο βαθμό έχεις δίκο σχετικά με την ελλιπή προπόνηση των τερματοφυλάκων στα μακρινά σουτ, που οφείλεται και στη γενική τάση μείωσής τους . Ωστόσο, δεν θα πρέπει να παραβλεψουμε το σημαντικό παράγοντα ότι οι νέες μπάλες σχεδιάζονται για να διευκολύνουν τον σουτέρ και όχι τον τερματοφύλακα. Η απρόβλεπτη πορεία τους στον αέρα και το μειωμένο βάρος τους κάνουν πιο δύυσκολη την έγκαιρη τοποθέτηση του σώματος και το "κλείδωμα" της μπάλας στα χέρια, γι'αυτό οι περισσότεροι προτιμούν να την διώχνουν αντί να την μπλοκάρουν.Καλό Π-Σ-Κ!
    Νίκος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ο Ορτίθ είναι από τους καλύτερους ξένους παίκτες που έχουν παίξει στην Ελλάδα. Αναμφίβολα.
    Επειδή δεν έχω όρεξη να το ψάξω και σίγουρα εσύ θα ξέρεις, δεν είχε κλείσει και στον ΠΑΟΚ αλλά τελικά χάλασε και δεν έπαιξε; Θυμάμαι λάθος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Νίκο, η παρατήρησή σου είναι ολόσωστη και απολύτως δεκτή. Δική μου παράληψη. Καλό Σου-Κου, ρε παίχτη!

    Γεια σου Πιγκουίνε! Όπως γράφω και στο παραπάνω σχόλιο, πρέπει να είχε υπογράψει, αλλά πιάστηκε με στεροειδή. Νομίζω δεν έχει καταγράψει συμμετοχή με την φανέλα. Επίσης, αν θυμάμαι καλά, θα έπαιζε ως κοινοτικός. Απώλεια για τον ΠΑΟΚ. Χαιρετώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ποιος θα λομπάρει τον τερματοφύλακα;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...