Κυριακή 27 Ιουνίου 2010

Οι επιβεβαιώσεις

Πλέον βρισκόμαστε στην επόμενη φάση, όπου είχαμε και τους δυο πρώτους αγώνες για τους ''16''. Παρακολουθήσαμε δυο καλά ματς με την Ουρουγουάη να κερδίζει - έστω και δύσκολα - τους σκληροτράχηλους Κορεάτες και την Γκάνα να βγαίνει νικήτρια από ένα πραγματικά αμφίρροπο παιχνίδι. Για την Ουρουγουάη δεν θα πω πολλά. Έχει συνοχή σε όλες τις γραμμές τις, διαθέτει ποιοτικές μονάδες και το κυριότερο πατάει γερά στο χόρτο. Έχει την τύχη να διαθέτει μια επίθεση φωτιά που σου δίνει την βεβαιότητα ότι θα σκοράρει, ενώ παράλληλα η αμυντική της γραμμή εμπνέει σχετική εμπιστοσύνη. Πάντως, οι Κορεάτες πρόβαλλαν σθεναρή αντίσταση και έδειξαν ότι μόνο τυχαία δεν πέρασαν από τον όμιλο. Τι θα γινόταν αν αντί της Κορέας περνούσε η Εθνική μας;

Και πάμε στο έτερο ματς του ομίλου. Αμερική και Γκάνα κατά τη γνώμη μου μας πρόσφεραν ένα από τα πιο όμορφα παιχνίδια της διοργάνωσης. Δεν γνωρίζω αν συμφωνείτε με την ισχύ της παραπάνω πρότασης, αλλά πιστεύω ακράδαντα ότι το ματς αυτό είχε όλα αυτά τα στοιχεία που καθηλώνουν τον (τηλε)θεατή. Δύναμη, αδιάκοπο τρέξιμο, πρέσινγκ, πάθος για την νίκη, αγωνία, προσήλωση στο αγωνιστικό πλάνο, κάθετο ποδόσφαιρο και ικανοποιητικό πλάτος γηπέδου. Σίγουρα οι δυο ομάδες δεν διαθέτουν τρομερή ποιότητα, αλλά προσωπικά έμεινα αρκετά ευχαριστημένος. Η Αμερική κατάφερε και έφερε το ματς στα ίσια, αλλά στην παράταση λύγισε. Στεναχωρήθηκα από την ήττα της Αμερικής, αλλά χάρηκα από την πρόκριση της Γκάνας. Το εντυπωσιακό είναι ότι οι δυο ομάδες άρχισαν να δείχνουν σημάδια κόπωσης στο δεύτερο ημίχρονο της παράτασης (!) κι όχι της κανονικής διάρκειας. Τυχαίο; Δεν νομίζω. Απόδειξη ότι οι καμινάδες άρχισαν να χτίζονται περίπου στο 100' λεπτό. Πρόκειται όμως για δυο από τις καλύτερα γυμνασμένες ομάδες του μουντιάλ. Αυτά να τα βλέπουν κάποια φαινομενικά φαβορί.

Ας επιστρέψουμε όμως στην φάση των ομίλων κι ας εξετάσουμε τι μας πρόσφερε. Η απάντηση είναι σχεδόν τίποτα. Ίσως μερική απογοήτευση. Τι μας επιβεβαίωσε; Μας επικύρωσε δυο πράγματα. Το πρώτο είναι αυτό που λέγαμε πριν ξεκινήσει το μουντιάλ: δεν υπάρχει ξεκάθαρο φαβορί. Ένα υπήρχε στα χαρτιά (Ισπανία), αλλά στη χλόη δεν πείθει. Όπως δεν πείθουν κι άλλοι. Η αποκαθήλωση που λέγαμε. Ιταλία και Γαλλία πήγαν νωρίς σπίτια τους, Βραζιλία και Πορτογαλία μας έδειξαν λίγα πράγματα, ενώ η Αγγλία ακόμη λιγότερα. Μια που αναφέρθηκα στους Εγγλέζους μου φαίνεται ότι ήρθε η ώρα να πάνε στο νησί τους. Κι αν δεν θέλουν να γυρίσουν οικειοθελώς θα τους στείλουν οι Γερμανοί.

Και ερχόμαστε στη δεύτερη επιβεβαίωση που μας χορήγησε το μουντιάλ στη φάση των ομίλων. Οι μεγάλες ποδοσφαιρικές Εθνικές περνάνε κάμψη. Έχουν μείνει στάσιμες και δεν δείχνουν ιδιαίτερη όρεξη για δουλειά. Ίσως κάποιες επιτυχίες που είχαν στο παρελθόν τους ''υποχρεώνουν'' να κωλοκάτσουν, σίγουρα όμως το ξεζούμισμα πολλών πρωτοκλασάτων παιχτών παίζει το ρόλο του. Το βέβαιο είναι ότι δεν θυμίζουν ομάδες, αλλά ανομοιογενή σύνολα με χτυπητές αδυναμίες. Αντίθετα, αφρικανικές και ασιατικές Εθνικές έχουν διατηρήσει τα πλεονεκτήματα τους και δουλεύουν τις αδυναμίες τους. Οι Αφρικανοί έχουν προσθέσει στο παιχνίδι τους τακτική, ταχύτητα και αγωνιστική πειθαρχία, χωρίς ωστόσο να χάνουν την δύναμη τους και την αντοχή τους. Οι Ασιάτες επένδυσαν σε ύψος, δύναμη και ομαδικότητα χωρίς να θυσιάσουν ταχύτητα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε και ομάδες όπως τις Η.Π.Α. που πέρα των αθλητικών τους ικανοτήτων έχουν εμπλουτίσει το παιχνίδι τους με τακτική και πάθος. Αυτό που λείπει από τις εν λόγω Εθνικές είναι χρόνος και ποιοτικές μονάδες. Χρόνο έχουν και μάλιστα άπλετο. Στην ποιότητα είναι το πρόβλημα.

Και για να μην σας κουράζω άλλο, εξακολουθώ να πιστεύω ότι σε αυτό το μουντιάλ μπορεί να γίνει η έκπληξη. Η ποδοσφαιρική ιστορία βρίθει από παραδείγματα ομάδων που έκαναν το μπαμ σε τέτοιου είδους διοργανώσεις όπως η Δανία το 1992 ή η Ελλάδα το 2004. Εντούτοις, εδώ που φτάσαμε θα βλέπουμε να το σηκώνει π.χ. η Βραζιλία και να λέμε ορίστε η έκπληξη. Η συνέχεια επί της οθόνης (και του χόρτου).

Υ.Γ.1 Τα μερεμέτια στο σπίτι τέλειωσαν (ουφ!).

Υ.Γ.2 Άυριο πάω τετραήμερο στο Αγκίστρι. Ελπίζω να κάνει καλό καιρό γιατί με βλέπω να παρακολουθώ τις επαναλήψεις των αγώνων μουντιάλ στην ΕΤ3. Το σίγουρο είναι ότι θα αναστενάξουν οι ταβέρνες.

Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

Σκουάντρα Μουτζούρα



Υ.Γ.1 Τελικά δεν κατάφερε η Εθνική Ιταλίας να προκριθεί στην επόμενη φάση. Ρούφηξε τρία τεμάχια από την Σλοβακία και μας αποχαιρέτησε. Να θυμίσω ότι η Ιταλοί είχαν κατακτήσει το τρόπαιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Γερμανίας το 2006.

Υ.Γ.2 Αυτό που είδα ήταν ένα ανομοιογενές σύνολο με αρκετά κενά σε κάθε γραμμή του γηπέδου και κυρίως με ανεπαρκή άξονα. Ο Λίπι το φυσούσε και δεν κρύωνε.

Υ.Γ.3 Πάντως, ο Πίρλο δήλωσε ότι ευθύνη φέρουν και οι παίχτες. Χαίρω πολύ Αντρέα. Σε έναν - θεωρητικά - εύκολο όμιλο δεν καταφέρατε να κάνετε ούτε μια νίκη.

Υ.Γ.4 Μπράβο στους Σλοβάκους. Έδειξαν καλά στοιχεία και πέρασαν με το σπαθί τους.

Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

Η (βουβουζ)Ελλάς

Η πολυπρόσωπη αμυντική γραμμή κρατούσε γερά. Είχαμε βάθος στην άμυνα και σχετικά καλές αλληλοκαλύψεις. Τα προσωπικά μαρκαρίσματα δούλεψαν αρκετά καλά, μολονότι υπήρχαν κάποια προβλήματα συνεννόησης μεταξύ Τζόρβα και λοιπών παιχτών. Ρίξαμε πολύ τρέξιμο και περιορίσαμε μάλλον εύκολα τα επιθετικά ατού της Αργεντινής. Αλλά η ζημιά έγινε από έναν κεντρικό αμυντικό. Όπως στα δυο προηγούμενα ματς του μουντιάλ έτσι και τώρα δεχτήκαμε γκολ από στημένη φάση. Τουλάχιστον πέσαμε ένδοξα μαχόμενοι. Πουλήσαμε ακριβά το τομάρι μας παρόλες τις δυσκολίες που είχαμε. Αναγκαστήκαμε να πραγματοποιήσουμε τρεις αναγκαστικές αλλαγές που σίγουρα ανέτρεψαν τα σχέδια του Γερμανού.

Όπως και να χει κάναμε τη ζωή δύσκολη των Αργεντινών και του Μαραντόνα, που όσο περισσότερο τον σπουδάζω ως προπονητή τόσο πιο έντονα τον θεωρώ άσχετο και καραγκιοζάκο. Το μόνο που κάνει από τον πάγκο είναι να κυλιέται στο χορτάρι όταν οι παίχτες του χάνουν ευκαιρίες, να τους μπαλαμουτιάζει όταν τους αντικαθιστά και να αλλάζει συχνά πρόσωπα, αλλά σπάνια διάταξη ή σύστημα. Βασικά τα δυο τελευταία μάλλον δεν υφίστανται. Οι Αργεντίνοι έχουν το ελεύθερο από τον Ντιεγκίτο να παίξουν όπως γουστάρουν. Δεν μπορώ να πω ότι συμφωνώ με τη υπερβολική ελευθερία που δίνει στους παίχτες του, αλλά σίγουρα τους εμπνέει και τους δίνει κίνητρο. Το πόσο μακριά θα φτάσει η ομάδα δεν το γνωρίζω, ωστόσο δεδομένου ότι στη διοργάνωση συμμετέχουν αρκετά σαπάκια, είναι πιθανό να προχωρήσει αρκετά. Με λίγα λόγια η Αργεντινή έχει ποιοτικές μονάδες, αλλά αυτό από μόνο του δεν αρκεί για να συγκροτηθεί ομάδα. Ίσως να φταίει και το ''βρώμικο'' παιχνίδι εκ μέρους των Ελλήνων, όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο Μέσι μετά το τέλος του αγώνα. Δεν πας για κανά κούρεμα λέω γω.

Απόψε ομάδα έδειξε ότι αποτελεί η Ελλάδα. Είχε αγωνιστικό πλάνο, σωστό σύστημα και διάταξη στον αγωνιστικό χώρο, ήξερε τι ήθελε, αλλά δεν είχε τα όπλα για να το πάρει. Απέναντι σε ένα ανώτερο σύνολο υστερούσαμε ποιοτικά, αλλά το παλέψαμε με όλες μας τις δυνάμεις. Δείξαμε ότι αν ήμαστε λίγο πιο προσεκτικοί με την Κορέα θα είχαμε καλύτερη τύχη. Απλά να μπορούσαμε να διαχειριστούμε καλύτερα το πρώτο ματς του τουρνουά. Ο,τι έγινε όμως έγινε και δεν αλλάζει. Το θέμα είναι ότι φτάσαμε στο δεύτερο μουντιάλ της ιστορίας μας και παίξαμε με ομάδες που δεν μας παίζανε. Έχουμε μπει στον ποδοσφαιρικό χάρτη που κάποτε δίναμε γη και ύδωρ για να συμμετάσχουμε και αν μη τι άλλο πρόκειται για αξιοθαύμαστη βελτίωση ομάδας. Θα πρέπει να το θυμόμαστε αυτό όταν κριτικάρουμε την Εθνική απλά και μόνο για να ασκήσουμε κριτική. Η κριτική θα πρέπει να αποσκοπεί στην βελτίωση. Η καλοπροαίρετη κριτική, διότι η κακοπροαίρετη προκαλεί γκρίνια και έριδες. Ας κάνουμε πρώτα την δική μας αυτοκριτική ως φίλαθλοι και μετά τα ξαναλέμε.

Όσο για τον Ρεχάγκελ δεν ξέρω αν τελικά θα μείνει ή όχι. Ο ίδιος δήλωσε ότι θα μιλήσει με τον Πρόεδρο. Στο καπάκι βγαίνει ο Τοπαλίδης και λέει ότι αποσύρεται από την Εθνική ασχέτως τι θα αποφασίσει ο Ρεχάγκελ. Όλα αυτά μου μυρίζουν τιριρίρι. Πιθανολογώ ότι μάλλον ήρθε το τέλος του Γερμανού στην Εθνική και μαζί του μπαίνει μια άνω τελεία στην ιστορία της Εθνικής. Δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω τον Ρεχάγκελ ως αναμορφωτή της ελληνικής ομάδας κατά την τελευταία δεκαετία. Προσωπικά είτε φύγει τώρα, είτε αργότερα θα τον θυμάμαι με τα καλά του, αλλά και τα κακά του.

Όμως το μουντιάλ δεν τελειώνει εδώ. Υπάρχει ακόμα πολύ μαμ. Ανυπομονώ να δω την Γερμανία για το πως θα ανταποκριθεί στο ματς με την Γκάνα. Επίσης, έχω τεράστια περιέργεια για το αν η Αμερική θα καταφέρει να προκριθεί στην επόμενη φάση. Η συνέχεια επί της οθόνης.

Υ.Γ.1 Η πιθανή έξοδος του Ρεχάγκελ φέρνει τον Σάντος (και το καφέ μπουφανάκι) προ των πυλών της Εθνικής ομάδας;

Υ.Γ.2 Το σημερινό μενού περιλάμβανε, μεταξύ άλλων, σνίτσελ με κρέμα γάλακτος και μανιτάρια.

Υ.Γ.3 Ζητώ συγνώμη που έχω χαθεί λίγο τελευταία, αλλά έχουν πέσει κάτι μερεμέτια στο σπίτι.

Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010

Το πειρατικό σαλπάρει!


Υ.Γ.1 Η πρώτη ανατροπή του μουντιάλ είναι γεγονός!

Υ.Γ.2 Πόσο ηλίθια φερθήκαμε με τη Κορέα ρε γαμώτο;

Υ.Γ.3 Υπάρχει πιο αγύμναστη ομάδα από την Νιγηρία;

Υ.Γ.4 Επόμενο ματς με την Αργεντινή. Βλέπω τον Σάκη να σβήνει τον Μασεράνο και τον Γκέκα να τρυπάει τον Μαραντόνα.

Τρίτη 15 Ιουνίου 2010

Αποκαθήλωση και αερόστατα

Το μουντιάλ μέχρι στιγμής είναι κάτω του μετρίου. Μηδέν πνευμόνια, ελάχιστη τακτική, συνεχείς γιόμες, έλλειψη προσωπικών ενεργειών, πολλά και τραγικά λάθη. Μόνο η Γερμανία έδειξε ότι βρίσκεται εκεί που πατάει. Θα μου πείτε τα καγκουρό πηδούσαν και έφευγαν για βρούβες. Δεν αντιλέγω. Ωστόσο, τα δείγματα γραφής της Γερμανίας ήταν άκρως ενθαρρυντικά. Από και και πέρα Αμερική, Παραγουάη και Ουρουγουάη έδειξαν ότι είχαν κάποιο προσανατολισμό. Δεν λέω ότι είναι καλός ή κακός, αλλά τουλάχιστον φάνηκε ότι είχαν κάποιο πλάνο στο μυαλό τους. Διότι οι υπόλοιποι είναι φέξε μου και γλίστρησα. Είδα και χθες την Ιταλία. Ασύνδετη ομάδα. Να σας πω και κάτι; Έχω σιχαθεί αυτή την μόδα που λέγεται 4-3-3 (σύστημα του κώλου). Παρακολουθούσα την Αμερική και την Παραγουάη με το 4-4-2 και έβλεπα ένα δουλεμένο σύστημα. Έβλεπα την Ουρουγουάη με τα τρία σέντερ μπακ και έβλεπες ρε παιδί μου ότι ο κάθε παίχτης γνώριζε τον ρόλο του. Ας ελπίσουμε ότι τα επόμενα ματς θα είναι ποιοτικότερα από κάθε άποψη.

Όσο για την Εθνική προετοιμάζεται για τον αγώνα με τους Νιγηριανούς. Στο ματς με την Αργεντινή είδα μια ομάδα να σέρνεται κυριολεκτικά, να έχει αμυντικά κενά, να δείχνει μια έφεση στις αντεπιθέσεις, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν θα την υποτιμούσα. Έχω ξαναπεί ότι είμαι αισιόδοξος άνθρωπος και θέλω να πιστεύω ότι με κάποιες διορθωτικές κινήσεις από τον πάγκο θα το πάρουμε το ματσάκι. Αυτό που με προβληματίζει είναι η κριτική που γίνεται στις επιλογές του Γερμανού. Φυσικά το να κρίνεις είναι αποδεκτό στην περίπτωση που έχεις καλοπροαίρετες τάσεις. Να σας πω όμως πως την κόβω την δουλειά; Θα βάλει ο Γερμανός τον Νίνη ή τον Πρίττα (γίγαντας) να παίξουν με καμιά Νιγηρία ή Αργεντινή, θα έχουν μέτρια ή κακή απόδοση και τότε θα καταπίνουμε την γλώσσα μας. Κι ο Ρεχάγκελ θα είναι σε φάση κάτι ήξερα παλιοκουφάλες που δεν τους έβαζα. Βρε βάλτους εσύ να δούμε κάτι διαφορετικό, να δούμε μια φρεσκάδα, μια τόνωση και άσε τα υπόλοιπα.

Επιτρέπεται να εκφράσω και μια απορία; Περίμενα να ακούσω ότι ο Ολυμπιακός θα ανακοίνωνε τον Κούπερ αλλά εις μάτην. Τελικά πήρε τον Λίνεν. Γιατί όμως; Δεν μας είχαν πρήξει τα τομπολίνια τόσες μέρες ότι αν τον θέλουν τον παίρνουν εδώ και τώρα; Που είναι λοιπόν; Ας μου πει κάποιος που είναι ο Κούπερ. Πόσο αφελείς είστε; Πόσο βλάκες είστε; Δεν ξέρω που θα είναι ο Κούπερ σε έναν χρόνο από τώρα, αλλά φέτος θα βρίσκεται στον πάγκο του Άρη. Θα βγείτε τώρα να πείτε και να γράψετε ότι μας τα κάνατε αερόστατα χωρίς λόγο; Γιατί κοροϊδεύετε τον κόσμο; Έχετε καταλάβει ρε καραγκιόζηδες ότι με αυτά που γράφετε και λέτε κάνετε κακό στην ομάδα σας; Έχετε κι εσείς ευθύνη στο χάλι του Ολυμπιακού. Συνέλθετε. Άντε μπράβο.

Υ.Γ.1 Το μπόνους βιντεάκι επικεντρώνεται στις ''φιλικές'' σχέσεις μεταξύ Ρεχάγκελ και Λίνεν. Υποθέτω ότι οι περισσότεροι θα το έχετε δει, αλλά αξίζει μόνο και μόνο για την καλτ φιγούρα του Λίνεν, τον τρελό τραυματισμό και το γεγονός ότι ο Ρεχακλής είναι ίδιος εδώ και τριάντα χρόνια.

Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

Απαιτούνται φρέσκα κουλούρια

Αν εξαιρέσουμε τις ντουντούκες που ακόμα ηχούν στα αυτιά μου σαν ένα τεράστιο σμήνος σφιγγών, μελισσών, σκνιπών και κουνουπιών δεν μπορώ να πω μέχρι στιγμής ότι έχω εντυπωσιαστεί. Μέτρια ματς, λίγα γκολ, λιγότερα πνευμόνια και ελάχιστες ατομικές ενέργειες. Θα μου πεις κάτσε ρε μάγκα τώρα ξεκίνησε το μουντιάλ. Σύμφωνοι, αλλά έχω την εντύπωση ότι η αποκαθήλωση για πολλά από τα λεγόμενα φαβορί είναι προ των πυλών. Δεν αρκεί η ποιότητα. Θες και αντοχές. Για να φτάσεις μακριά πρέπει να έχεις διάρκεια και σταθερότητα, αλλά οι ομάδες που είδα μέχρι τώρα δεν μου έδειξαν τέτοια στοιχεία.

Από τα φαβορί Γαλλία και Αγγλία χρειάζονται πολλά συστατικά ακόμα για να προχωρήσουν στην διοργάνωση. Οι μεν Ουρουγουανοί με την συμπαγή αμυντική γραμμή κράτησαν σχετικά εύκολα το μηδέν, οι δε Αμερικανοί ισορρόπησαν το ματς και με όπλα την άριστη εφαρμογή του 4-4-2 (τακτική) και το αδιάκοπο τρέξιμο (φυσική κατάσταση) προβλημάτισαν τους Εγγλέζους περισσότερο από όσο περίμενε ο κόσμος. Δουλεμένη ομάδα οι Η.Π.Α. Καλά στοιχεία είχε και η Αργεντινή, η οποία έδειξε ότι το κατέχει το τόπι. Καλοί αυτοματισμοί, κάτω η μπάλα, κάθετο ποδόσφαιρο και υποδειγματική κυκλοφορία που άγγιζε το άριστο. Αλλά πόσο ισχυρό κριτήριο για συμπεράσματα αποτελεί η αντίπαλός της; Έβλεπα τους Νιγηριανούς και δεν μπορούσαν να κουνηθούν. Λες και ήταν ευχαριστημένοι με την μικρή έκταση της ήττας. Ωστόσο, το τεμάχιο θα μπορούσαν να το στάξουν. Πάντως, θεωρώ ότι ήταν η ομάδα με την χειρότερη φυσική κατάσταση από όλες τις υπόλοιπες που αγωνίστηκαν μέχρι στιγμής.

Χειρότερη κι από την δική μας. Με το που είδα στην τηλεόραση πως κατέβαινε η ομάδα έπνιξα την δυσαρέσκεια μου και ξέσπασα στην τσιπούρα που είχα ετοιμάσει. Καλά ρε Όθωνα γιατί εκτίθεσαι; Δεν είπαμε να πετάξεις τρία σέντερ μπακ μέσα; Που πας ξυπόλητος στα αγκάθια; Που πας με Καραγκούνη και Κατσουράνη; Με ποιο κριτήριο περίμενες ότι οι Σαμαράς και Χαριστέας θα ανταποκρινόντουσαν στις απαιτήσεις του παιχνιδιού; Επειδή έπιανε το ''κόλπο'' στα ματς με Μάλτες και Αρμενίες; Λάθος σύστημα από τον Γερμανό και το κυριότερο κακή διάταξη των παιχτών στον αγωνιστικό χώρο. Ίσως ο Ρεχάγκελ περίμενε ότι μπορούσε να χτυπήσει το ματς και για αυτό έστησε με αυτόν τον τρόπο την ομάδα. Ίσως πάλι να υπερεκτίμησε τις δυνατότητές μας. Αλλά είμαι περίεργος να μάθω ποιο ήταν το κριτήριο της επιλογής του Σεϊταρίδη. Του Τζόρβα; Που ήταν ο Σάλπι; O Κυριάκος; Ο Πρίττας;

Το θέμα είναι ότι η ομάδα δεν είχε βάθος στην άμυνα, έτρωγε εύκολα την κάθετη, δεν υπήρχαν αλληλοκαλύψεις, είχε μέτρια αναπνευστικά αποθέματα, ενώ στην επίθεση χτίζαμε καμινάδες χωρίς να έχουμε τα τούβλα. Οι Κορεάτες εκμεταλλεύτηκαν τα παιδαριώδη λάθη μας, πέταξαν δυο μπαλάκια και αντίος. Η πίκρα μεγεθύνεται για τον απλό λόγο ότι οι Ασιάτες ήταν στα μέτρα μας. Φάνηκε ξεκάθαρα από τις αντιδράσεις τους σε χρονική στιγμή που τους είχαμε κλείσει στην περιοχή τους. Αδυνατούσαν να διαχειριστούν την πίεση, αλλά για ποια πίεση μιλάμε; Αυτή του Σεϊταρίδη και του Σαμαρά; Μόνο ο Τζιόλης προσπάθησε, αλλά δεν αρκούσε. Στο επόμενο ματς περιμένω να δω διαφορετικά πρόσωπα, άλλο σύστημα και σίγουρα σωστότερη διάταξη. Διότι, στο συγκεκριμένο πιάστηκες κορόιδο Γερμανέ! Φέρθηκες σαν πρωτοεμφανιζόμενος και άπειρος. Γαμώ το κέρατο μου δεν κάνουμε πειράματα σε μουντιάλ. Ακολουθούμε την πεπατημένη. Τέλοσπάντων.

To σημερινού μενού περιλαμβάνει κοφτό μακαρονάκι με χταπόδι. Επίσης, έχει δυο ματς που δεν θα τα χάσω. Ανυπομονώ να δω το Σερβία - Γκάνα που πιστεύω ότι θα παιχτεί ωραία μπάλα. Όσο για τα Panzer με τα καγκουρό θέλω να δω σε τι κατάσταση θα παρουσιαστεί η Γερμανία. Μήπως πλησιάζει η αποκαθήλωση και για αυτήν;

Πέμπτη 10 Ιουνίου 2010

Ζητείται πρωταθλητής κόσμου

Το πρώτο μουντιάλ που θυμάμαι ήταν της Ιταλίας που πραγματοποιήθηκε το 1990. Αμυδρά το θυμάμαι, χωρίς πολλές λεπτομέρειες παρά μόνο τον τελικό και τον Σκιλάτσι που μάλιστα είχε βγει πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης. Το μουντιάλ του 1994 το θυμάμαι καλύτερα, όπου είχαμε και το εκλεκτό 4-4-2 της Εθνικής. Από κει και πέρα, τα επόμενα μουντιάλ έχουν μείνει χαραγμένα στην μνήμη μου και κάπως έτσι προκύπτουν αυτά που γράφω παρακάτω. Ίσως σε αυτό ευθύνονται και τα πορωτικά χαρτάκια της Panini που μάζευα κάποτε.

Το μουντιάλ εξιτάρει τους πάντες, μεταξύ των οποίων και μένα, αν και θεωρώ ότι είναι διοργάνωση χαμηλότερης δυναμικότητας από το Euro. Ας έχουμε υπόψη ότι σε αντίθεση με το Euro το μουντιάλ διοργανώνεται από την Fifa κι όχι την Uefa. Εντούτοις, βλέπεις άγνωστες ομάδες, άσημους παίχτες, διαιτητές από εξωτικές χώρες και γενικώς διαφέρει από αυτά που παρακολουθούμε σε Ελλάδα και Ευρώπη. Το ότι γίνεται κάθε τέσσερα χρόνια είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να κάτσουμε σαν δεινόσαυροι μπροστά από τις τηλεοράσεις και να βλέπουμε μπάλα, τρώγοντας παράλληλα εδέσματα προσεκτικά επιλεγμένα και μαγειρεμένα.

Αποτελεί όμως και τεράστια ευκαιρία για πολλούς παίχτες που θέλουν να πραγματοποιήσουν καλές εμφανίσεις και να τραβήξουν τα βλέμματα των μανατζαραίων. Πράγματι, σε τέτοιου είδους διοργανώσεις έχουν λάμψει κατά καιρούς πολλοί ποδοσφαιριστές που κέρδισαν μετέπειτα χρήματα, αλλά κυρίως φήμη. Κι αν θέλετε την γνώμη μου μέσα από αυτές τις διοργανώσεις μπορείς να γίνεις ''ποδοσφαιρικά αθάνατος''. Είτε με τα επιτεύγματα σου στο χόρτο, είτε επειδή κατέκτησες την χύτρα, είτε επειδή είχες κέφια και είπες να βάλεις κανά γκολ με το χέρι ή να βγεις από την εστία σου 35 μέτρα και μετά να κυνηγάς σαν χλιμίτζουρας τον αντίπαλο ή να παίρνεις χαζή κόκκινη κάρτα και μετά να σε μισεί ένα ολόκληρο έθνος ή να καρφώνεις τον αντίπαλο με κουτουλιά. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά. Αυτοί που δεν κατάφεραν να συμμετάσχουν λόγω τραυματισμού ή λόγω κόντρας με τον προπονητή. Ειδικά η πρώτη περίπτωση είναι μεγάλη πίκρα. Να περιμένεις ένα τέτοιο συμβάν τέσσερα χρόνια και να τραυματίζεσαι.

Εκτός όμως από τους ποδοσφαιριστές υπάρχουν και οι προπονητές που περιμένουν πως και πως να πρωταγωνιστήσουν. Από κει που κάθονται ξένοιαστοι και βλέπουν ενίοτε κανά παίχτη κατά τη διάρκεια της σεζόν για να αποφασίσουν αν τους κάνει, ετοιμάζονται πυρετωδώς για να ''στήσουν'' την εκάστοτε Εθνική που προπονούν. Αμφιταλαντεύομαι για το αν οι προπονητές σε αυτές τις διοργανώσεις παίζουν τόσο μεγάλο ρόλο, όσο σε συλλογικό επίπεδο, αλλά μόλις θυμάμαι τον Ρεχάγκελ και το 2004 τείνω να παραιτηθώ από κάθε παρόμοια σκέψη. Πάντως, από προπονητές σε αυτό το μουντιάλ δεν έχουμε παράπονο. Λαμβάνουν μέρος μερικά από τα κορυφαία ονόματα του χώρου, καθώς και πολλοί τεχνικοί με γνώση και εμπειρία. Φαίνεται ότι η γριά κότα έχει το ζουμί. Τελικώς νομίζω ότι το σημαντικότερο σε αυτά τα ματς είναι η εμπειρία. Και η παλιο-γερμανική αλεπού αν μη τι άλλο είναι μπαρουτοκαπνισμένη.

Όσο για το τι θα κάνει η Ελλάδα, επειδή είμαι φύσει αισιόδοξος άνθρωπος θέλω να πιστεύω ότι θα περάσουμε στον επόμενο γύρο. Στα φιλικά προετοιμασίας δεν τα πήγαμε καλά, αλλά δεν έχει σημασία. Η αρχή όμως είναι το ήμισυ του παντός. Κερδίζεις τους - έχω νέφτι στον κώλο - Νοτιοκορεάτες, τσεπώνεις τρία πονταλάκια και ελπίζεις ότι στα επόμενα ματς θα ''κλέψεις'' κανά βαθμό. Βασικά να παλέψουμε με όλες τις δυνάμεις μας κι ό,τι θέλει ας κατεβάσει. Δεν έχω τρελές απαιτήσεις. Λογικά με πέντε παίχτες στην άμυνα θα είμαστε, οπότε υποθέτω ότι τουλάχιστον δεν θα ξεφτιλιστούμε. Το πρόβλημα όπως το κόβω βρίσκεται στα πλάγια μπακ (Σεϊταρίδης;) και στην μεσαία γραμμή, όπου δεν είναι απίθανο να δούμε τους Καραγκούνη και Κατσουράνη να παίζουν με κινητή μονάδα νεφρού, ενώ υπάρχει και ο Τζιώλης που συναγωνίζεται με βαπόρι για το αν μπορεί να στρίψει γρηγορότερα. Έχουμε και την αλλοπρόσαλλη Αργεντινή στον όμιλο που είναι ικανή να φάει γκολ από τον Πρίττα (Ολύμπιος Θεός) και μετά να πάει να το σηκώσει. Σίγουρα αποτελεί ομάδα αίνιγμα με τον - άσχετο κατά πολλούς - Μαραντόνα για προπονητή. Όπως αίνιγμα αποτελεί και η μπάλα του μουντιάλ, η οποία δέχεται βέλη από τερματοφύλακες και επιθετικούς!

Το μόνο βέβαιο είναι ότι σε λίγες μέρες ξεκινάει ένα από τα πιο απρόβλεπτα μουντιάλ. Ειλικρινά, αδυνατώ να ξεχωρίσω κάποια Εθνική - πλην Ισπανίας - που να διαθέτει ικανό προπονητή και ποιοτικό ρόστερ. Σχεδόν όλοι έχουν δεδομένες αδυναμίες και αυτός είναι ο λόγος που θεωρώ ότι μπορεί να γίνει το μπαμ από ομάδες αουτσάιντερ. Γενικώς, έχω την εντύπωση ότι τα τελευταία χρόνια το επίπεδο των Εθνικών ομάδων έχει πέσει κατακόρυφα, γεγονός που κατά την ταπεινή μου γνώμη οφείλεται, εν μέρει, στο ξεζούμισμα των παιχτών καθόλη την διάρκεια της σεζόν. Πάντως, σε αντίθεση με τα μπασκετικά ισχύοντα σε αντίστοιχες διοργανώσεις, οι ποδοσφαιριστές - κουρασμένοι ή ξεκούραστοι - όταν τους καλεί η Εθνική δίνουν το παρόν όλοι τους. Εν κατακλείδι, αναμένω με λαχτάρα τα παιχνίδια, έχω ετοιμάσει το μουντιαλικό μενού και έχω ήδη ξηλώσει την κορομηλιά που βρίσκεται εδώ δίπλα. Έπεται η βερικοκιά. Καλή μας (ποδοσφαιρική) όρεξη!

Υ.Γ.1 Η αποστολή της Εθνικής Ελλάδας και των λοιπών ομάδων.

Υ.Γ.2 Τα avatars των ομάδων που συμμετέχουν.

Υ.Γ.3 Δείτε το εξαιρετικό καλεντάρι του μουντιάλ!

Υ.Γ.4 Τα πενήντα καλύτερα γκολ στην ιστορία των μουντιάλ!



Υ.Γ.5 Το μπόνους βιντεάκι που ακολουθεί περιέχει μια τεράστια διαχρονική αλήθεια που ξεστομίζει ο τεράστιος Αλκέτας: Σουτάρετε, έτσι μπαίνει το γκολ! Πόσο δίκιο να έχει άραγε;

Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

La Cuperativa

Ο Κούπερ ήρθε μεσούσης της περιόδου για να αντικαταστήσει τον Μαζίνιο. Είχε στο μυαλό του συγκεκριμένο πλάνο και γούσταρε να διδάξει το δικό του σύστημα. Το υλικό που πήρε στα χέρια του δεν το διάλεξε αυτός και μάλλον δεν ταίριαζε στην φιλοσοφία του. Όλα αυτά με την νέα χρονιά δεν θα ισχύουν. Οι παίχτες που θα μείνουν στο ρόστερ φαίνεται ότι έχουν αφομοιώσει ικανοποιητικά το σύστημα, οι νεοφερμένοι (επιλογές Κούπερ;) θα το μάθουν και θα το εμπεδώσουν, η προετοιμασία θα γίνει υπό τις οδηγίες του και όλα συνηγορούν ότι την επόμενη σεζόν τα πράγματα θα κυλήσουν σε διαφορετικό τέμπο.

Αυτό το τέμπο θα μας δώσει το δικαίωμα να κρίνουμε αυτό που θα δούμε τους επόμενους μήνες. Ευχή όλων είναι να παρουσιαστεί μια ομάδα δουλεμένη και συμπαγής που θα πηγαίνει για την νίκη. Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει να κερδίζουμε και εκτός έδρας. Διότι η χρονιά που μόλις τέλειωσε μας βρήκε να έχουμε κάνει (μόλις) τρεις νίκες εκτός έδρας. Θα πρέπει να συνηθίσουμε την ιδέα της (εκτός έδρας) νίκης κι όχι να την σνομπάρουμε. Αρκεί όμως μόνο αυτό; Όχι βέβαια. Αν θέλουμε να κάνουμε βήματα προόδου θα πρέπει να αλλάξουμε μυαλά σε ορισμένα θέματα. Πανηγυρίζουμε για το αυτονόητο και φέρνουμε την καταστροφολογία στο προσκήνιο πιο γρήγορα από όταν τρώω ένα πιτόγυρο.

Η γκρίνια άρχισε προς το τέλος της κανονικής σεζόν για να κορυφωθεί στα play off και δη στα ματς με την Α.Ε.Κ. Κάποιοι παρομοίαζαν τον κλώνο του Ντάντλεϋ Μουρ ως τον αόρατο Πρόεδρο, άλλοι ξέσκιζαν τον Κόντη (γιατί έτσι τους αρέσει), υπήρχαν κι αυτοί που θυμήθηκαν τις υποδοχές του κόσμου για τις μεταγραφές αεροδρομίου, άλλοι διώχνανε τη μισή ομάδα και γενικώς ο καθένας είχε κάτι να πει. Οι παίχτες πάντως έφαγαν καλό κράξιμο. Όχι αδικαιολόγητα εδώ που τα λέμε, αλλά το να λες ξηλώνω την ομάδα και παίρνω κεφάλια δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται. Στο football manager τον βάζεις στην transfer list και σε εύλογο χρονικό διάστημα τον έχεις πουλήσει. Οι πιο παλιοί ίσως θυμούνται το ultimate soccer manager, όπου υπήρχε η επιλογή fast sell: ο παίχτης αποτελούσε παρελθόν με ένα κλικ. Το πραγματικό ποδόσφαιρο όμως δεν είναι manager.

Ευτυχώς στη διοίκηση δεν εστερνίζονται τις καταστροφικές μας επιδιώξεις, διότι αν πηγαίναν έτσι τα πράγματα θα είχαμε σκούπες και φαράσια. Οι ανακατατάξεις στο ρόστερ πρέπει να είναι λίγες και καλές. Έχω βαρεθεί να αλλάζουμε μια ντουζίνα παίχτες κάθε χρονιά. Και μιλάμε για μια δωδεκάδα παίχτες αμφιβόλου ποιότητας και προέλευσης. Το θέμα είναι να γίνουν λίγες και σοβαρές μεταγραφές που θα δουλεύουν σκληρά στις προπονήσεις για να κερδίσουν μια θέση στην εντεκάδα. Και μου φαίνεται ότι το πλάνο της ομάδας προς τα εκεί κυμαίνεται. Δεν ξέρω αν ο Κούπερ επιθυμεί την απολατινοποίηση του ρόστερ, αλλά το γεγονός ότι τον χειμώνα επιλέχθηκαν τρεις μη Λατίνοι και το ότι η ομάδα κινείται πιο ''ελληνικά'' στο μεταγραφικό παζάρι δείχνει ότι ίσως ξέρει κάτι παραπάνω από μας.

Ωστόσο, υπάρχουν και δυο σημεία που θεωρώ σημαντικά. Πρώτον, ότι η δυσαρέσκεια που δείξαμε στο πρόσφατο παρελθόν υποδηλώνει, εν μέρει, υγεία. Υπάρχουν απαιτήσεις και αυτές οφείλουμε να ικανοποιήσουμε. Αυτό πρέπει να κατανοήσουν οι παίχτες κι ας ελπίσουμε ότι ο προπονητής θα καταφέρει να μεταλαμπαδεύσει στους παίχτες την φλόγα του νικητή. Δεν αρκεί όμως αυτό: χρειάζεται και ποιότητα. Και για να έχεις ποιότητα απαραίτητες προϋποθέσεις είναι τα λεφτά και το σκάουτινγκ. Εν προκειμένω ας συνυπολογιστεί το γεγονός ότι η παρουσία του Κούπερ λειτουργεί σαν κράχτης.

Δεύτερον, για τον ρόλο του Κόντη στα μεταγραφικά ζητήματα. Επειδή ακούγονται πολλά για τον Τζόναθαν και χωρίς να θέλω να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου είναι δυνατόν να έχει καπελώσει τον Κούπερ όπως αφήνεται να εννοηθεί δεξιά και αριστερά; Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο θεωρώ ότι θα το είχαμε μάθει προ πολλού. Έχω δει τον Κούπερ από απόσταση αναπνοής και σας πληροφορώ ότι με το που τον βλέπεις καταλαβαίνεις ότι ο άνθρωπος δεν δέχεται παρεμβάσεις στο έργο του. Από κει και πέρα είμαι σχεδόν σίγουρος ότι ο Κούπερ δεν είδε κανέναν Μενδρινό, Βελλίδη, Λαζαρίδη, Τσεσνάουσκις και σία. Ο άνθρωπος προφανώς ζήτησε παίχτες από το ελληνικό πρωτάθλημα με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και το τσοπανόσκυλο ο Κόντης βγήκε να τους βρει. Δεν μπορώ να καταλάβω που είναι το μεμπτό. Το ζητούμενο είναι η ομάδα να ''ψηλώσει'', να ''δυναμώσει'' και να δίνει το 100% σε προπονήσεις και χόρτο. Κατά την γνώμη μου θα υπάρξουν και μεταγραφές που θα είναι κυριολεκτικά επιλογή Κούπερ. Διότι, προς το παρόν φαίνεται ότι υπάρχει η συγκατάθεση του προπονητή σε επιλογές που κάνουν άλλοι. Συγνώμη ρε παιδιά αλλά κάπως έτσι δεν δουλεύουν οι ομάδες; Το φοβερό της υπόθεσης είναι ότι όποιος μεταγραφικός στόχος ακούγεται και μας αρέσει ως όνομα τον βαφτίζουμε επιλογή Κούπερ και σε αντίθετη περίπτωση επιλογή Κόντη. Αποκλείεται δηλαδή να υπάρχει αρμονική συνεργασία μεταξύ των δυο αντρών; Δεν υπερασπίζομαι τον Κόντη, διότι δεν μπορώ να ξεχάσω τις παπαριές που έχει ξεστομίσει κατά καιρούς στα ραδιόφωνα και αρκετές μεταγραφικές μαλακίες που έχει κάνει, απλά προσπαθώ να σκεφτώ ορθολογικά και ρεαλιστικά.

Το σημαντικό είναι ότι ο προπονητής μπαίνει στη νέα σεζόν με (πολύτιμη) εμπειρία εφτά μηνών στο ελληνικό πρωτάθλημα, με αποκρυσταλλωμένη άποψη και ξεκάθαρες αρμοδιότητες. Του δίνουμε τα κλειδιά, μακάρι να πάμε καλά και να πορευτούμε μαζί για πολλά χρόνια. Για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά ξεπεράσαμε το όριο των 45 βαθμών και ας ελπίσουμε ότι θα εκμεταλλευτούμε στο έπακρο τις αδυναμίες και τα κενά των αντιπάλων μας, ώστε να τερματίσουμε ακόμη ψηλότερα.

Υ.Γ.1 Τις φήμες περί ενδιαφέροντος του Ολυμπιακού για τον Κούπερ μόνο ως ανυπόστατες και γελοίες μπορώ να τις εκλάβω. Πόσο άμπαλοι είστε στον Πειραιά μου λέτε; Δεν μπορείτε να βρείτε προπονητή; Μόνο ο Αναστόπουλος, ο Αλεξανδρής, ο Λεμονής, ο Αλέφαντος και ο Κούπερ υπάρχουν; Ξυπνήστε πριν είναι αργά γιατί με τα μυαλά που κουβαλάτε θα τερματίσετε πιο χαμηλά από όσο νομίζετε. Άντε μπράβο.

Υ.Γ.2 Επαναλαμβάνω ότι δεν υποστηρίζω τον Κόντη, αλλά συνεχώς τρωγόμαστε με τα ρούχα μας. Μέχρι και φήμη ότι πάει στον Π.Α.Ο. βγάλαμε από μόνοι μας και δεν θα μου κάνει εντύπωση να το δω να γράφεται στα χαρτιά υγείας που κρέμονται στα περίπτερα.

Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010

Πρωταθλητές και οι δυο...

...στη γκρίνια, στο ρεζιλίκι και στην μαλακία.

Υ.Γ.1 Παρακολουθήσαμε τέσσερα ματς και τι καταλάβαμε; Ελάχιστο μπάσκετ και πολλά νεύρα. Με λίγα λόγια πολύ κακό για το τίποτα.

Υ.Γ.2 Η ανακοίνωση της Κ.Α.Ε. Ολυμπιακός σε τι ακριβώς αποσκοπούσε; Στο να εκτεθεί η ίδια η Κ.Α.Ε.;

Υ.Γ.3 Τι μερίδιο ευθύνης αναλογεί στους Αγγελόπουλους για το αγωνιστικό;

Υ.Γ.4 Τι θα γίνει τώρα; Το αναμενόμενο είναι να πρυτανεύσει η υποκρισία και η μαλάκυνση εγκεφάλου. Κοινώς ο ένας θα πετάει το μπαλάκι στον άλλον. Εύγε για την ντροπή και τα αίσχη σας που θέλετε να τα δικαιολογήσετε κιόλας. Βρε ουστ!

Παρασκευή 4 Ιουνίου 2010

Τι γίνεται στον Ηρακλή;


Υ.Γ.1 Διαβάστε το κατατοπιστικό άρθρο του Αντώνη Πανούτσου.

Υ.Γ.2 Η ομάδα δέχεται πόλεμο; Aν ναι, από ποιον και γιατί;

Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010

Ανακατασκευή οικοδομήματος

Μετά την συνέντευξη του Λαυρεντιάδη, είχαμε και από τον Μαρινάκη. Η διαφορά στις δυο συνεντεύξεις είναι ότι ο μεν Λαυρεντιάδης μίλησε στην επιχειρηματική γλώσσα, ο δε Μαρινάκης τοποθετήθηκε οπαδικά και είπε πράγματα που δεν τα ζύγισε σωστά και μπορούν να γυρίσουν μπούμερανγκ πολύ εύκολα. Κάθεται λοιπόν η ομάδα και ασχολείται με κόντρες και φιλονικίες την στιγμή που το αγωνιστικό είναι παραμελημένο του κερατά. Κι όλα αυτά με την προετοιμασία να ξεκινά όταν ο Πρίττας (τιτάνας) θα φορτώνει τις αντίπαλες άμυνες με γκολ στη Νότια Αφρική και με νέο προπονητή που θα πρέπει πραγματικά να δουλέψει για να καλουπώσει και να στρώσει την ομάδα.

Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε έχοντας ως στόχο το πρωτάθλημα. Τελικά κατέληξε πέμπτος και κατέλαβε την χειρότερη θέση τα τελευταία είκοσι χρόνια. Πως όμως να πάρεις το κατσαρόλι όταν λες ''θέλω το πρωτάθλημα'' και μετά σκέφτεσαι πως θα το πετύχεις; Ξεκινάς μια κούρσα χωρίς εφόδια, χωρίς προμήθειες, χωρίς αντοχές και χωρίς ενίσχυση. Με λίγα λόγια δεν έχεις αγωνιστικό και εξωαγωνιστικό πλάνο, δεν έχεις στρατηγική. Η ομάδα πολύ απλά ακολουθεί την κατεύθυνση που χάραξε η ίδια τα τελευταία δυο χρόνια. Προσωπικά δεν μου προξενεί καμιά εντύπωση η τωρινή κατάσταση.

Ωστόσο, ελάχιστους θυμάμαι να αντιδρούν και να φωνάζουν, υπήρχαν όμως κάποιες λαμπρές εξαιρέσεις. Ουσιαστικά η γκρίνια ξεκίνησε λίγο καιρό μετά την έλευση του Ζίκο, αφού πρώτα είχε αποθεωθεί για την νίκη επί του Π.Α.Ο. και την πρόκριση στην επόμενη φάση του τσου λου. Ακόμα και λίγο πριν τα play off αρκετοί ήταν αυτοί που δεν έβαζαν μυαλό. Εν τέλει, μολονότι άργησαν να το πάρουν πρέφα φαίνεται ότι εμπέδωσαν το ότι η ομάδα βρίσκεται σε περίοδο πλήρους αγωνιστικής απαξίωσης που με τη σειρά της οδήγησε σε απώλεια της αγωνιστικής αξιοπρέπειας. Κι αυτό είναι το χειρότερο από όλα. Εντούτοις, ευθύνες έχουν και οι κωλοδημοσιογράφοι που αρέσκονται να παραμυθιάζουν τον κόσμο. Βρίσκουν όμως και το κάνουν, από την στιγμή που υπάρχει το κοπάδι με τα πρόβατα να καταπίνει αμάσητη τροφή και να μην φιλτράρει αυτά που ακούει και διαβάζει. Αυτό βέβαια ισχύει για όλες τις ομάδες.

Τι γίνεται όμως από δω και πέρα; Πρώτα από όλα πρέπει να υπάρξει προγραμματισμός και διάθεση για δουλειά. Θέλει η διοίκηση το πρωτάθλημα; Τότε απαιτείται ένας προπονητής με τους απαραίτητους παίχτες για να δουλέψει μαζί τους στο ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας και να τους τιθασεύσει τακτικά. Δεν θέλει η διοίκηση το πρωτάθλημα, αλλά επιθυμεί ένα χρονικό διάστημα ανασυγκρότησης; Τότε ας προωθήσει κανά μικρό από τα φυτώρια, να ψάξει για παίχτες λαβράκια και να πει στον κόσμο ότι χρειάζεται υπομονή. Η δεύτερη λύση μου φαίνεται πιο συμβατή με τα τωρινά δεδομένα. Ύστερα από πολλά χρόνια απραξίας η ομάδα διαθέτει νέους παίχτες στα φυτώρια που αξίζουν ευκαιρίες. Το πρόβλημα όμως είναι η απαίτηση για γρήγορα αποτελέσματα και η γενικότερη ανυπομονησία. Δεν θα πω ότι η ανακατασκευή του Ολυμπιακού θέλει τεχνητούς διευθυντές και γενικούς αρχηγούς. Αυτά είναι μαλακίες τούμπανα. Σοβαρό και ικανό προπονητή θέλει, δίνοντάς του παράλληλα τον χρόνο και τα εφόδια για να δουλέψει.

Είχαμε όμως και παρέμβαση του Κόκκαλη. Θα θυμηθεί ο Σωκράτης τον παλιό του εαυτό ή θα παραμείνει και του χρόνου μπακάλης; Η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι και χρόνου μπακαλόγατος θα είναι με ανοιχτό το ενδεχόμενο να υπάρξει πιο ζοφερό μέλλον. Τα ρεπορτάζ πάντως λένε ότι ο θείος δεν πουλάει στον Μαρινάκη και μάλιστα με τους όρους που τέθηκαν επί τάπητος. Οι δυο πλευρές έχουν προηγούμενα από το μπάσκετ και φαίνεται ότι θα υπάρξει γερή κόντρα μεταξύ τους. Αφήστε που όπως δείχνουν τα πράγματα στο παιχνίδι μπαίνουν και οι Αγγελόπουλοι με τον Λαυρεντιάδη να παρακολουθεί διακριτικά τις εξελίξεις. Όλη αυτή η κατάσταση βέβαια ευνοεί τις ομάδες που τερμάτισαν πάνω από τον Ολυμπιακό και ειδικά τον Παναθηναϊκό. Προμηνύεται ''καυτό'' καλοκαίρι.

Υ.Γ.1 Ερνέστο Βαλβέρδε έρχεσαι (πάλι) στον Ολυμπιακό;
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...