Κυριακή 21 Ιανουαρίου 2018

Ασπίδες και κουπιά

Δεν θα γράψω πολλά. Δεν έχουμε, άλλωστε, χρόνους για βερμπαλισμούς. Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης, ο θρύλος του Άρη και του ευρωπαϊκού μπάσκετ, διαθέτει ένα σύνολο με μέτριους και άγουρους παίχτες που έχουν γίνει συνώνυμο της προσπάθειας. Δεν παίζουν άμυνα, δεν πηδάνε για ριμπάουντ, δεν τρέχουν στον αιφνιδιασμό, δεν εφαρμόζουν επιθετικά συστήματα. Επί της ουσίας, παίζουν ένα παντελώς άναρχο μπάσκετ, φανερώνουν μία γενική αταξία και παρουσιάζουν ισχυρά ψήγματα απειθαρχίας. Σαν να είναι όλοι πάνω σε μια βάρκα και, αντί να κωπηλατούν όλοι μαζί, συγχρονικά και αρμονικά, τα κουπιά χτυπάνε μεταξύ τους μέχρι να φθαρούν ολοκληρωτικά.


Φέρει ευθύνη ο εκάστοτε προπονητής για μια τέτοια εικόνα; Μα, φυσικά! Είναι δυνατόν οι άνθρωποι που βρίσκονται στον πάγκο να μην ευθύνονται για το αγωνιστικό κομμάτι; Εν προκειμένω, όμως, θα πρέπει να σημειώσουμε με ανεξίτηλο μαρκαδόρο μια βαρύγδουπη και λίαν απαραίτητη παρατήρηση: ο Γιαννάκης φέτος, όσο και να θέλει, δεν μπορεί να λειτουργήσει σαν κανονικός προπονητής. Αυτό δεν συνιστά δικαιολογία, αλλά γεγονός.

Δεν διαθέτει κανένα απολύτως εφόδιο που να του επιτρέπει να εργαστεί  στην αγαπημένη του ομάδα και να δείξει έργο. Το ονομαστικό μπάτζετ που είχε να διαχειριστεί βρισκόταν μόνο στα χαρτιά, κάτι που επιφέρει τρομακτική ανασφάλεια σε όλο τον οργανισμό. Οι αλλαγές στο ρόστερ συνεχόμενες και διαρκείς. Η γκρίνια και η κριτική από την κερκίδα λαμβάνουν μέρος non stop. Και ο Λάσκαρης κυριολεκτικά εξαφανισμένος.

Πολλοί λένε ότι ο Γιαννάκης ήρθε στον Άρη επειδή τον έπεισε ο Λάσκαρης. Εγώ, πάλι, εκτιμώ το ακριβώς αντίθετο: ήρθε ακριβώς επειδή δεν κατάφερε να τον πείσει. Ο Γιαννάκης ισχυρίζεται ότι ήρθε για να τσαλακωθεί και προσωπικά τον πιστεύω χωρίς ίχνος αμφισβήτησης. Ο Λάσκαρης, εν τέλει, τι ήρθε να κάνει; Πού βρίσκεται; Τι σκέφτεται; Του αρέσει μια τέτοια κατάσταση; Δεν καταλαβαίνει ότι το καλύτερο και για τον ίδιο είναι να αποχωρήσει οριστικά και αμετάκλητα;

Πολλοί λένε ότι ο Γιαννάκης λειτουργεί σαν ασπίδα στον Λάσκαρη για το διοικητικό κι ο Λάσκαρης στον Γιαννάκη για το αγωνιστικό. Τρίχες κατσαρές. Για ποιο αγωνιστικό μιλάμε όταν βάζεις το χέρι στην τσέπη και πιάνεις το παπούτσι; Για ποιο αγωνιστικό μιλάμε όταν η Κ.Α.Ε. Άρης δηλώνει με κάθε τρόπο απούσα από καθετί που απασχολεί την ομάδα; Για ποιο αγωνιστικό μιλάμε όταν η διοίκηση αντί να σαρποτάρει την ομάδα τής βάζει τρικλοποδιές;

Κατόπιν και της έντονης αντίδρασης από τον κόσμο στο ματς με τον Κολοσσό -πρέπει να σημειώσουμε ότι οι οργανωμένοι για κάποιο περίεργο λόγο άργησαν χαρακτηριστικά να εκδηλώσουν αντίδραση-, το μέλλον του Λάσκαρη συμβαδίζει με το οριστικό παρελθόν του από την ομάδα. Άλλη λύση δεν υπάρχει.

Κυριακή 28 Μαΐου 2017

Ο τελευταίος αυτοκράτορας της Ρώμης

Ο Xρόνος είναι αμείλικτος. Απηνής. Δίχως έλεος. Δεν σταματά πουθενά, δεν τον σταματά κανείς, δεν σταματά ποτέ. Εκτός από τα παραπάνω, όμως, ο χρόνος αντιπροσωπεύει και έναν μεγάλο συγγραφέα που καταγράφει και δεν (πρέπει να) ξεχνάει όλα τα σημαντικά γεγονότα και πρόσωπα.


Το πλήρωμα του χρόνου, λοιπόν, έφτασε για έναν από τους πιο αγαπημένους μου παίχτες. Για έναν παίχτη υψηλής ποδοσφαιρικής ευφυίας που μπορούσε να εκσφενδονίζει «τορπίλες» με τα δυο πόδια ή να βγάζει κάθετες και διαγώνιες πάσες που έκοβαν την αντίπαλη άμυνα κυριολεκτικά στην μέση.

Κι ο Xρόνος είναι υποχρεωμένος να θυμάται και να μας θυμίζει αυτόν τον θρύλο, αυτόν τον παιχταρά, που αποφάσισε συνειδητά να περάσει μια ολόκληρη ζωή στον οργανισμό που λατρεύει και τον λατρεύουν.

Οι σημαίες, επομένως, παραμένουν στον ιστό τους και δεν υποστέλλονται ποτέ. Ποτέ!

Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2016

Ο άγγελος της αλλαγής

Δεν θα σας κουράσω με βερμπαλισμούς και φλυαρίες. Απλά ήθελα να σας υπενθυμίσω πόσο σημαντικό είναι να πιστεύετε στον εαυτόν σας. Πιστέψτε, και θα διαπιστώσετε με χαρά ότι θα πιστέψουν κι άλλοι σε εσάς. Και μην ξεχνάτε, να φερόμαστε ως άνθρωποι κι όχι σαν άνθρωποι. Μην περιμένετε να αλλάξει ο κόσμος γύρω σας αν πρώτα δεν αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι. Ο άγγελος της αλλαγής ταυτίζεται με τον ίδιο μας τον εαυτό. Καλή και δημιουργική χρονιά!


I am the way, I am the light, I am the dark inside the night, I hear your hopes, I feel your dreams, And in the dark I hear your screams, Don't turn away, Just take my hand, And when you make your final stand, I'll be right there, I'll never leave, All I ask of you, Believe...

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2016

Δύσκολη η προσαρμογή

Τι έχουμε δει μέχρι στιγμής; Έχουμε θαυμάσει την απλότητα ή, αλλιώς, ένα φανταχτερό αμάξι με ανύπαρκτη όπισθεν. Στη συνέχεια, αυτοί πλήρωσαν κι εμείς μάθαμε. Στην Μπαρτσελόνα, λοιπόν, χρησιμοποιώντας τα θεμέλια του Ράικαρντ, τοποθέτησε τα κεραμίδια. Προκειμένου, μάλιστα, να ικανοποιήσει το όραμά του, δεν δίστασε να αποδεσμεύσει Ροναλντίνιο, Ετό, Τουρέ και Ζλάταν. Κάτι αντίστοιχο έπραξε και στην Μπάγερν, στην οποία τόλμησε να θέσει εκτός ομάδας το τοτέμ Σβαϊνστάιγκερ, αλλά και τον Κρος, κάτι που, όπως γίνεται αντιληπτό, δεν άρεσε καθόλου στους υποστηρικτές της Μπάγερν. Γιατί να προβεί σε αλλαγές, απορούσε το κοινό των Βαυαρών, από τη στιγμή που η συνταγή του Χάινκες απέδωσε ένα τρεμπλ; Στην Γερμανία, επομένως, αντιμετώπισε μεγάλη αντίσταση στην αλλαγή και ισχυρή πίεση από τα ενδιαφερόμενα μέρη, βιώνοντας την εσωστρέφεια και τον «κομπλεξισμό» μιας μεγάλης ομάδας που δεσμεύεται από μια συγκεκριμένη εταιρική κουλτούρα.


Και κάπως έτσι φτάσαμε στην Αγγλία και, πιο συγκεκριμένα, στο Μάντσεστερ. Τώρα, όμως, στην δεύτερη απόπειρά του εκτός Μπαρτσελόνα, δεν είχε να υπερασπιστεί το τρεμπλ του προκατόχου του: η Σίτι τερμάτισε τέταρτη και καταϊδρωμένη. Θεωρητικά, λοιπόν, είχε κάποια πίστωση χρόνου και ελευθερία κινήσεων. Δεν δίστασε να παροπλίσει τον Χαρτ και, εκ νέου, τον Τουρέ. Όλες οι κινήσεις, ωστόσο, έχουν κάποια λογική. Ο Γκουαρντιόλα θέλει τερματοφύλακα που να παίζει με την μπάλα κάτω και να συμμετέχει στην κυκλοφορία, όπως ακριβώς συνέβαινε με τον Βαλντές και τον Νόιερ σε Μπάρτσα και Μπάγερν αντίστοιχα, και δεν σαγηνεύεται από μέσους που αρέσκονται να κρατάνε την μπάλα πολύ ώρα στα πόδια τους χωρίς να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για εκμετάλλευση του χώρου. Συν τοις άλλοις, έχει μεταλλάξει τον άγουρο Στέρλινγκ στην οργή του Θεού, αποκτώντας μια εσωτερική μεταγραφή, ενώ με άπλετη μεθοδικότητα μετατρέπει τον Ντε Μπρούινε σε wold class player.

Κι όσον αφορά το ξεκίνημα; Με κάθε δόση ρεαλισμού, απλά ιδανικό! Η ομάδα αποδίδει ωραίο ποδόσφαιρο, μπαίνει δυνατά στο πρώτο εικοσάλεπτο, ελέγχει πλήρως το ρυθμό, έχει αυτοματισμούς, πρεσάρει λυσσαλέα στο τερέν του αντιπάλου και, με μπροστάρη τον Αγκουέρο, τσακίζει κάθε αντίπαλη άμυνα. Μα, θα πει κάποιος, εξαιρώντας το ματς με την Γιουνάιτεντ του υπερφίαλου Μουρίνιο, δεν είχε να αντιμετωπίσει κάποιο δύσκολο τεστ. Ναι, πράγματι, όντως έτσι είναι. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά έχει την τύχη να βρίσκεται σε ένα πρωτάθλημα που οι μικρομεσαίες ομάδες, ανεξαιρέτως αντιπάλου, θα προσπαθήσουν να πάρουν μέτρα στο γήπεδο, να παίξουν ανοιχτά και, με μερική αφέλεια, να σκοράρουν. Είναι βέβαιο ότι κάποιες φορές θα το καταφέρουν, αλλά δεν ξέρω πόση τύχη θα έχουν όταν κληθούν να αντιμετωπίσουν τη φιλοσοφία ενός περίεργου τύπου που έχει την τάση να τιμωρεί την αφέλεια.

Συγκεφαλαιώνοντας επιλογικά, οι προβλέψεις από τις Κασσάνδρες, που εμμέσως πλην σαφώς άφηναν να εννοηθεί ότι τα πράγματα στην Αγγλία θα είναι πολύ δύσκολα για τον Γκουαρντιόλα, δεν φαίνεται να ευδοκιμούν. Η προσαρμογή των παιχτών της Σίτι στα θέλω του Ισπανού σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα είναι εντυπωσιακή. Φαίνεται ότι όποιος έχει στο μυαλό του στο ποδόσφαιρο, και μόνο στο ποδόσφαιρο, σε όποια χώρα κι αν βρεθεί, δεν αποπροσανατολίζεται από τον σκοπό του. Όσοι, λοιπόν, έσπευσαν να διαλαλήσουν ότι η προσαρμογή του Γκουαρντιόλα θα είναι δύσκολη στην Αγγλία, έχω να τους πω ότι πιο πιθανό φαντάζει να είναι δύσκολη η προσαρμογή της Αγγλίας στον Γκουαρντιόλα.

Υ.Γ.1 Τι είναι πιο σημαντικό; Ο φιλικός διασυρμός του Άρεως από την Λαμία; Η παρωδία με τις τηλεοπτικές άδειες; Το διαζύγιο Jolie-Pitt; Η αγωνία του Τσίπρα για το αν θα πάρει ο Παναθηναϊκός το πρωτάθλημα; Το δράμα που έζησε ο Φαίδων Γεωργίτσης στο Λονδίνο όταν ήταν 18 χρονών; Το γεγονός ότι στην Θεσσαλονίκη επικρατεί πανδαιμόνιο με τον ΟΑΣΘ;

Υ.Γ.2 O Dee Snider παραδίδει δωρεάν μαθήματα περφομαρίσματος!

Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2016

Super Klopp



Υ.Γ.1 Όπως είχαμε αναφέρει σε ανύποπτη στιγμή, το μεγαλύτερο όφελος της Λίβερπουλ, και ειδικά των υποστηρικτών της, είναι ο ενθουσιασμός που πηγάζει από την έλευση του πρώην τεχνικού της Ντόρτμουντ (κλισέ). Μην υποτιμήσετε ποτέ ένα τέτοιο είδος ενθουσιασμού.

Υ.Γ.2 Με το που μπήκε ο Σεπτέμβριος, καθώς τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις, η ροή της πληροφορίας είναι καταιγιστική. Τα θέματα που τίθενται επί τάπητος αρκετά και αναφερόμενα σε πολλαπλά ταμπλό. Με την κριτική κάπου το χάνουμε. Τα παραδείγματα, δυστυχώς, πολλά.

Υ.Γ.3 Πρώτη εκτέλεση με τον αγαπημένο Tim ''Ripper'' Owens. Δεύτερη εκτέλεση με Matt Barlow. Εξαιρετικό, πάντως, κομμάτι.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...